საერთაშორისო დასახელება:

CHLORDIAZEPOXIDE

მწარმოებელი:

Tarchomin pharmaceutical works"POLFA" S.A. პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: ქლორდიაზეპოქსიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ტრანკვილიზატორი ბენზოდიაზეპინის ჯგუფიდან.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 5 ც.

1 ტაბ

ქლორდიაზეპოქსიდი .......................        100 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი ავლენს ანქსიოლიზურ, სედატიურ, საძილე კრუნჩხვის საწინააღმდეგო და ცენტრალურ მიორელაქსაციურ მოქმედებას. მისი მოქმედების მექანიზმი დაკავშირებულია ცნს-ში გაემ-ის (გამაამინოერბოსმჟავას) შემაკავებელი მოქმედების გაძლიერებასთან, რაც განპირობებულია გაემ-ის რეცეპტორების მგრძნობელობის მომატებით მედიატორის მიმართ, ბენზოდიაზეპინური რეცეპტორების სტიმულაციის შედეგად.

ჩვენებები:

• შიშის და შფოთვის მდგომარეობა;
• აღგზნება აბსტინენციური ალკოჰოლური სინდრომის დროს;
• ძილის დარღვევა თანმხლები შიშის და შფოთვის მდგომარეობით;
• სხვადასხვა გენეზის კუნთოვანი დაჭიმულობა.

პრემედიკაცია: ხანგრძლივი დიაგნოსტიკური პროცედურებისა და ოპერაციისთვის მზადება.

ქლორდიაზეპოქსიდი არ გამოიყენება 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

გართულებების თავიდან აცილების მიზნით პრეპარატი მიიღება მხოლოდ ექიმის მკაცრი დანიშნულების თანახმად.

მიღების წესი და დოზირება:

მკურნალობის მაქსიმალური ეფექტის მისაღწევად  დოზირებისა და მკურნალობის ხანგრძლივობის შერჩევა ხდება ინდივიდუალურად თითოეული პაციენტისათვის. ჩვეულებრივ გამოიყენება შემდეგი დოზები:

შიშის და შფოთვის მდგომარეობისათვის 5-1 მგ 3-4-ჯერ დღეში (30-40 მგ-მდე დღე-ღამეში);

მძიმე შემთხვევებში პრეპარატის დოზა შეიძლება გაიზარდოს 20-25 მგ-მდე 3-4-ჯერ დღეში (10 მგ-მდე დღე-ღამეში).

აბსტინენციური ალკოჰოლური სინდრომით გამოხატული აღგზნებითი მდგომარეობის დასაწყისში ენიშნებათ 50-100 მგ, აუცილებლობის შემთხვევაში პრეპარატის დოზა შესაძლოა გაიზარდოს მაქსიმალურად 300 მგ-მდე დღე-ღამეში. შედგომში დოზა ნელ-ნელა უნდა შემცირდეს.

ძილის დარღვევის დროს, განსაკუთრებით შიშისა და შფოთვის ფონზე ენიშნებათ 10-20 მგ ძილის წინ.

სხვადახვა გენეზის გაძლიერებული კუნთოვანი დაჭიმულობის მდგომარეობების დროს - 10-30 მგ/დღე-ღამეში დაყოფილი დოზებით.

ხანგრძლივი დიაგნოსტიკური პროცედურებისა და ოპერაციისთვის მზადება ოპერაციამდე ან დიაგნოსტიკურ პროცედურამდე 1 დღით ადრე ინიშნება 5-1 მგ 3-4-ჯერ დღეში.

პრეპარატი არ გამოიყენება 6 წლამდე ასაკის ბავშვებში. მკურნალობა იწყება დაბალი დოზებით. რეკომენდებული საწყისი დოზა შეადგენს 0.5 მგ/კგ წონაზე/დღე-ღამეში დაყოფილ 3-4 დოზას. საჭიროების შემთხვევაში შესაძლოა დოზის გაზრდა. ჩვეულებრივ, პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზა შეადგენს 5 მგ 2-3-ჯერ დღეში. ზოგიერთ შემთხვევებში შესაძლოა დოზის გაზრდა 1 მგ-მდე 2-3-ჯერ დღეში. რეკომენდებულია დოზის შემცირება ჩვეულებრივ 5 მგ-მდე 2-4-ჯერ დღეში. ამ შემთხვევაში პრეპარატი ინიშნება ფრთხილად. შესაძლოა საჭირო გახდეს პრეპარატის დოზის შემცირება.

მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 4 კვირას (დოზის თანდათანობითი შემცირების დროის ჩათვლით).

თერაპიის გაგრძელების აუცილებლობის განმეორებითი შეფასების გარეშე პრეპარატი არ გამოიყენება 4 კვირაზე მეტი დროის ხანგრძლივობით.

გვერდითი მოვლენები:

ძილიანობა, ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევა, შენელებული ფსიქიური და მოძრაობითი რეაქციები, მეხსიერების და კოორდინაციის დარღვევა, ცნობიერების დაბინდვა, სუნთქვის გაძნელება, თავბრუსხვევა, კანზე გამონაყარი.

უკუჩვენებები:

*ჰიპერმგრძნობელობა ბეზოდიაზეპინების მიმართ;

*ცენტრალური წარმოშობის სუნთქვის დარღვევები და სხვადასხვა გენეზის სუნთქვის უკმარისობის მძიმე შემთხვევები;

*მიასთენია;

განსაკუთრებული მითითებები:

დაუშვებელია პრეპარატის უეცარი მოხსნა, დოზის შემცირება აუცილებელია ექიმის კონტროლის ქვეშ. ქლორდიაზეპოქსიდის უეცარი მოხსნა იწვევს ძილსა და გუნება-განწყობის მოშლას და ასევე ფსიქიურ დარღვევებს.

განსაკუთრებით საშიშია პრეპარატის უეცარი მოხსნა ხანგრძლივი და მაღალი დოზით მკურნალობის შემთხვევაში. ამ დროს მოხსნის სინდრომი უფრო მკვეთრად არის გამოხატული. პრეპარატის გამოყენებისას პაციენტმა თავი უნდა შეიკავოს ისეთი სამუშაოს შესრულებისაგან, რომელიც მოითხვოს ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

მწარმოებელი: BAYER CINSUMER CARE, შვეიცარია, წარმოებულია როტენდორფ ფარმა გმბხ, გერმანია

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

წაგრძელებული, ორმხრივამოზნექილი, აპკიანი გარსით დაფარული, მონაცრისფრო-ყვითელი ფერის ტაბლეტები, ცალ მხარეს ზოლით გადატეხვისთვის; სუნი არ აქვს ან ოდნავ იგრძნობა.

1 ტაბლეტი შეიცავს

აქტიური ნივთიერებები:

ვიტამინი A .........................    3600 სე

ვიტამინი D3 ........................... 500 სე

ვიტამინი E ............................    15 მგ

ვიტამინი C ...........................   100 მგ

ფოლიუმის მჟავა .................      0.8 მგ

ვიტამინი B1 ........................     1.6 მგ

ვიტამინი B2 ........................     1.8 მგ

ვიტამინი B6 .........................    2.6 მგ

ვიტამინი B12 ........................   4 მკგ

ნიკოტინამიდი  ......................  19 მგ

ბიოტინი ...............................  0.2 მგ

კალციუმის პანთოტენატი .....    10 მგ

მინერალური ნივთიერებები და მიკროელემენტები:

კალციუმი ..................    125 მგ

მაგნიუმი ...................    100 მგ

ფოსფორი .................    125 მგ

რკინ ა........................     60 მგ

თუთია .......................    7.5 გ

სპილენძი ...................    1 მგ

მანგანუმი ...................    1 მგ

კალციუმი – კალციუმის ფოსფატის და კალციუმის პანთოტენატის სახით; მაგნიუმი –  მაგნიუმის ოქსიდის, მაგნიუმის ფოსფატის, მაგნიუმის სტეარატის სახით;

ფოსფორი – კალციუმის ფოსფატის, მაგნიუმის ფოსფატის სახით;

რკინა – რკინის ფუმარატის სახით;

თუთია – თუთიის სულფატის სახით;

სპილენძი – სპილენძის სულფატის სახით;

მანგანუმი – მანგანუმის სულფატის სახით.

დამხმარე ნივთიერებები: პოლიეთილენგლიკოლი 6000, პრეციროლ ატო 5, ჟელატინი, მიკროკრისტალური ცელულოზა, ნატრიუმის სახამებელი -გლიკოლატი, პოვიდონი, ლაქტოზის მონოჰიდრატი, მანიტოლი, მაგნიუმის სტეარატი, პოლიეთილენგლიკოლ 400, ეთილცელულოზა, ჰიპრომელოზა, ტალკი, ტიტანის დიოქსიდი (E171), რკინის ყვითელი ოქსიდი (E172).

კლინიკურ–ფარამაკოთერაპიული ჯგუფი:

მეტაბოლურ პროცესებზე მოქმედი საშუალება. პოლივიტამინო-მინერალური კომპლექსი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ელევიტ პრონატალი წარმოადგენს სამკურნალო პრეპარატს, რომელიც შეიცავს 12 ძირითად ვიტამინს, 4 მინერალს და 3 მიკროელემენტს. ვიტამინების რაოდენობა შეესაბამება დოზებს, რომლებიც რეკომენდებულია ორსული და მეძუძური ქალების საკვები რაციონისთვის. პრეპარატში შემავალი მინერალების რაოდენობა, რკინის გარდა, რეკომენდებულ დოზებზე დაბალია.

ელევიტ პრონატალი სპეციალურად არის შექმნილი ნორმალური ორსულობის უზრუნველსაყოფად, მიკროელემენტების ოპტიმალური დოზირების დაცვით. ორსულობამდე და ორსულობის პერიოდში ელევიტ პრონატალი ავსებს იმ ვიტამინების და მიკროელემენტების მოთხოვნილებას, რომელიც აუცილებელია ორსულობის ნორმალური მიმდინარეობისთვის.

ვიტამინი A მონაწილეობს სხვადასხვა ნივთიერებების (ცილები, ლიპიდები, მუკოპოლისაქარიდები) სინთეზში და უზრუნველყოფს კანის, ლორწოვანი გარსების და მხედველობის როგანოების ნორმალურ ფუნქციას.

ვიტამინი B1 ახდენს გულის მუშაობის ნორმალიზაციას და ხელს უწყობს ნერვული სისტემის ნორმალურ ფუნქციონირებას.

ვიტამინი B2 ხელს უწყობს ქსოვილების, მათ შორის კანის უჯრედების რეგენერაციის პროცესებს.

ვიტამინი B6 ხელს უწყობს კანის, კბილების, ღრძილების სტრუქტურის და ფუნქციის შენარჩუნებას, ახდენს ზეგავლენას ერითროპოეზზე, ხელს უწყობს ნერვული სისტემის ნორმალურ ფუნქციონირებას.

ვიტამინი B12 მონაწილეობს ერითროპოეზში, ხელს უწყობს ნერვული სისტემის ნორმალურ ფუნქციონირებას.

B ჯგუფის ვიტამინები მონაწილებენ სხვადასხვა ფერმენტების წარმოქმნაში, რომლებიც არეგულირებენ ორგანიზმში ნივთიერებათა ცვლის სხვადასხვა ფორმებს, ხელს უწყობენ გულისრევის და ღებინების შეტევების დაქვეითებას ორსულებში ტოქსიკოზის დროს.

ვიტამინი C მონაწილეობს რიგი ბიოლოგიურად აქტიური ნივთიერებების ჟანგვით პროცესებში, შემაეთებელ ქსოვილში ცვლის რეგულაციაში, ნახშირწყლოვან ცვლაში, სისხლის შედედებაში და ქსოვილების რეგენერაციაში, ასტიმულირებს სტეროიდული ჰორმონების წარმოქმნას, ახდენს კაპილარების გამტარობის ნორმალიზაციას. ვიტამინი C ამაღლებს ორგანიზმის მდგრადობას ინფექციების მიმართ, დაბლა სწევს ანთებით რეაქციებს.

ვიტამინი D3 მნიშვნელოვან როლს თამაშობს ორსულების ორგანიზმში კალციუმის და ფოსფორის ბალანსის შენარჩუნებაში. მისი უკმარისობისას ბავშვებში ვითარდება რაქიტი, ხოლო მოზრდილებში ძვლის ქსოვილში მცირდება კალციუმის შემცველობა (ოსტეოპოროზი).

ვიტამინი E წარმოადგენს ბუნებრივ ანტიოქსიდანტს. ის ხელს უშლის სისხლის მომატებული შედედების განვითარებას და დადებითად მოქმედებს პერიფერიულ სისხლის მიმოქცევაზე. მონაწილეობს ცილების და ჰემოგლობინის სინთეზში, უჯრედების ზრდის პროცესში, ჩონჩხის კუნთების, გულის და სისხლძარღვების, სასქესო ჯირკვლების ფუნქციებში. ვიტამინი E-ს ნაკლებობა ორსულობის ადრეულ სტადიებზე შეიძლება გახდეს სპონტანური აბორტის მიზეზი.

ბიოტინი მონაწილეობას ღებულობს ცვლის პროცესებში, ხელს უწყობს ცილის შეთვისებას.

კალციუმის პანთოტენატი მონაწილეობს ცილების, ცხიმების და ნახშირწყლების მეტაბოლიზმის პროცესში.

ფოლიუმის მჟავა ასტიმულირებს ერითროპოეზს.

ნიკოტინამიდი მონაწილეობას ღებულობს ჟანგვა-აღდგენით პროცესებში, უზრუნველყოფს წყალბადის და ფოსფატის გადატანას.

კალციუმი მონაწილეობს ძვლოვანი ქსოვილის ფორმირებაში, სისხლის შედედებაში, ნერვული იმპულსების გადაცემაში, ჩონჩხის და გლუვი კუნთების შეკუმშვაში, გულის ნორმალურ მუშაობაში. ის ასევე ხელს უწყობს რკინის აბსორბციას.

მაგნიუმი მონაწილეობს კუნთოვანი და ძვლოვანი ქსოვილების ფორმირებაში, ასევე მონაწილეობას ღებულობს ცილების სინთეზში.

რკინა წარმოადგენს ჰემოგლობინის მოლეკულის ნაწილს, მონაწილეობს ორგანიზმში ჟანგბადის გადატანაში და ახდენს ანემიის პრევენციას ორსულებში, განსაკუთრებით II და III ტრიმესტრში.

ფოსფორი კალციუმთან ერთად, მონაწილეობს ძვლების და კბილების ფორმირებაში, ასევე ენერგეტიკული ცვლის პროცესებში.

მანგანუმი ხელს უწყობს ძვლების სწორ მინერალიზაციას.

სპილენძი აუცილებელია ერითროციტების ნორმალური ფუნქციისთვის და რკინის ცვლისთვის.

თუთია აუცილებელია ნაყოფის ჩონჩხის ნორმალური ფორმირებისთვის და ქსოვილების რეგენერაციისთვის, შედის ზოგიერთი ჰორმონის, მათ შორის ინსულინის შემადგენლობაში, ამცირებს მთელი რიგი საშვილოსნოსშიდა ანომალიების ალბათობას.

გამოყენების ჩვენება:

ჰიპოვიტამინოზის, ავიტამინოზის, მინერალური ნივთიერებების და მიკროელემენტების ნაკლებობის პროფილაქტიკა და მკურნალობა ორსულობის, მშობიარობის შემდგომ და ლაქტაციის პერიოდში.

მიღების წესი და დოზირება:

გამოყენების წინ საჭიროა ექიმის კონსულტაცია. ქალებში, ორსულობამდე, ორსულობის დროს, მშობიარობის შემდეგ და ლაქტაციის პერიოდში რეკომენდებულია 1 ტაბლეტი პრეპარატის შიგნით მიღება დღეში ერთხელ, ჭამის შემდეგ, მცირე რაოდენობა წყლის დაყოლებით. პრეპარატის მიღების კურსი ისაზღვრება ინდივიდუალურად, ექიმის მიერ.

უკუჩვენება:

მომატებული ინდივიდუალური მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ. არ არის რეკომენდებული პრეპარატის ხანგრძლივად გამოყენება A ან/და D ვიტამინების ჰიპერვიტამინოზის, სისხლში კალციუმის მომატებული დონის, შარდთან ერთად კალციუმის გაძლიერებული გამოყოფის, და შარდკენჭოვანი დაავადების, ასევე რკინის შეთვისების დარღვევის დროს.

გვერდითი მოქმედება:

შეიძლება აღინიშნოს დარღვევევბი კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ (ყაბზობა), მაგრამ ეს დარღვევები არ საჭიროებენ პრეპარატის მოხსნას. შესაძლებელია ალერგიული რეაქციები პრეპარატის შემადგენელი კომპონენტების მიმართ.

დოზის გადაჭარბება:

ელევიტ პრონატალის შემადგენლობაში შემავალი ვიტამინების და მინერალების დოზის გადაჭარბების ალბათობა, რეკომენდირებული დოზით მიღების შემთხვევაში პრაქტიკულად არ არსებობს.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან:

პრეპარატი შეიცავს რკინას და კალციუმს, ამის გამო აფერხებს ნაწლავში ტეტრაციკლინის ჯგუფის ანტიბიოტიკების, ასევე ანტიმიკრობული საშუალებების – ფტორქინოლონების შეწოვას.

C ვიტამინი აძლიერებს სულფანილამიდების ჯგუფის ანტიმიკრობული საშუალებების მოქმედებას და გვერდით ეფექტებს (მათ შორის კრისტალოურიას).

რკინის შეწოვას ამცირებენ ანტაციდური პრეპარტები, რომლებიც შეიცავენ ალუმინს, მაგნიუმს, კალციუმს, ასევე ქოლესტირამინს. თიაზიდების ჯგუფის შარდმდენებთან ერთად დანიშვნისას მატულობს ჰიპერკალციემიის ალბათობა.

სხვა პრეპარტების ელევიტ პრონატალთან ერთად მიღების აუცილებლობის შემთხვევაში, აუცილებელია დაახლოებით 2 საათიანი ინტერვალის დაცვა.

განსაკუთრებული მითითებები :

თუ პრეპარატს იღებენ რეკომენდირებული დოზებით, განსაკუთრებული მითითებანი საჭირო არ არის. შესაძლებელია შარდის შეღებვა ყვითლად, რაც გაპირობებულია პრეპარატში რიბოფლავინის შემცველობით.

შენახვის პირობები:

25°C ტემპერატურაზე, ნესტისგან დაცულ და ბავშვებისთვის მიუწვდომელ ადგილას.

შენახვის ვადა:

2 წელი. არ შეიძელბა პრეპარატის გამოყენება შეფუთვაზე მითითებული შენახვის ვადის გასვლის შემდეგ.

აფთიქიდან გაცემის პირობები:

ურეცეპტოდ.

საერთაშორისო დასახელება:

CHLORHEXIDINE; CALCIUM CARBONATE

მწარმოებელი: Piere Fabre Medicament, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: ქლორჰექსიდინი +კალციუმის კარბონატი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტისეპტიკური საშუალება ჰემოსტატიური მოქმედებით ადგილობრივი გამოყენებისათვის სტომატოლოგიაში.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კბილის პასტა: ტუბში 100 გ

100 გ

ქლორჰექსიდინის  დიგლუკონატი ........................        4 მგ

კალციუმის კარბონატი ..........................................      25 გ

ექსციპიენტი:  ............................... ......................     100 გ-მდე.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ელგიდიუმის შემადგენლობაში შემავალი ქლორჰექსიდინის დიგლუკონატი გამოირჩევა ბაქტერიოციდული მოქმედების ფართო სპექტრით: გრამდადებითი ბაქტერიები: გრამუარყოფითი ბაქტერიები, სოკოვანი ფლორა. კალციუმის კარბონატი ხელს უწყობს ღვიძლის კოლაგენური ბოჭკოების აღდგენას, ღრძილებზე სისხლდენის კერების ლოკალიზებას. ზრდის ნერწყვის pH, ანეიტრალებს მჟავა გარემოს.

ჩვენებები:

• პაროდონტის დაავადებების (გინგივიტი, პაროდონტიტი, პაროდონტოზი) მკურნალობა და პროფილაქტიკა.

მიღების წესი და დოზირება:

აუცილებელია კბილების გაწმენდა არანაკლებ 2-ჯერ დღეში 2-3 წუთის განმავლობაში. პაროდონტის დაავადებათა მკურნალობის დროს რეკომენდებულია კბილის პასტა ელგიდიუმის გამოყენება სავლებ საშუალება ელუდრილთან და ღრძილების გელ პაროდიუმთან კომბინაციაში.

გვერდითი მოვლენები:

არ არის გამოვლენილი.

უკუჩვენებები:

არ არის გამოვლენილი.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა : 3 წელი.

პრეპარატის სავაჭრო დასახელება: ელაფრა

საერთაშორისო არაპატენტირებული დასახელება: ლეფლუნომიდი

ქიმიური დასახელება: 5-მეთილ-N-(4-(ტრიფტორომეთილ)ფენილი)-4-კარბოქსამიდი.

წამლის ფორმა: აპკით დაფარული ტაბლეტები

შემადგენლობა:

ერთი ტაბლეტი შეიცავს

აქტიური ნივთიერება:

ლეფლუნომიდი-10 მგ ან 20მგ;

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზას მონოჰიდრატი-80,0მგ ან 160,0მგ, დაბალ ჩანაცვლებული ჰიპრომელოზა-5,0მგ ან 10,0მგ, ღვინის მჟავა-3,0მგ ან 6,0მგ, ნატრიუმის ლაურილსულფატი-0,5მგ ან 1,0მგ, მაგნიუმის სტეარატი-1,5მგ ან 3,0მგ.

გარსის შემადგენლობა: პოლივინილის სპირტი-1,3656მგ ან 2,7312მგ, ტიტანის დიოქსიდი-0,9600მგ ან 1,9200მგ, ტალკი-0,6000მგ ან 1,2000მგ, ლეციტინი-0,0600მგ ან 0,1200მგ, ქსანტანის გომიზი -0.0144მგ ან 0,0288მგ.

აღწერილობა

დოზა 10მგ -აპკით დაფარული ტაბლეტები. თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის, ორმხრივ ამობურცული, მრგვალი ფორმის ტაბლეტები.

დოზა 20მგ - აპკით დაფარული ტაბლეტები. თეთრი ან თითქმის თეთრი ფერის, ორმხრივ ამობურცული, მრგვალი ფორმის ტაბლეტები, ერთ მხარეს დატანილია ხაზი.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი

იმუნოსუპრესანტი

ფარმაკოლოგიური მოქმედება

ფარმაკოდინამიკა

ელაფრა წარმოადგენს ბაზისურ, ანტირევმატულ პრეპარატს, რომელიც ახდენს დაავადების მიმდინარეობის მოდიფიცირებას ანტიპროლიფერაციული მოქმედებით. ლეფლუნომიდის აქტიური მეტაბოლიტი A771726 აინჰიბირებს ფერმენტს დიჰიდროოროტატდეჰიდროგენაზას და გააჩნია ანტიპროლიფერაციული აქტივობა. A771726 ინ ვირტო პირობებში აფერხებს მიტოგენებით გამოწვეულ პროლიფერაციას და თ-ლიმფოციტების დნმ-ის სინთეზს. A771726-ს ანტიპროლიფერაციული აქტივობა ვლინდება პირიმიდინის ბიოსინთეზის დონეზე, რამდენადაც ურიდინის უჯრედულ კულტურაზე დამატებისას ითრგუნება მეტაბოლიტი A771726-ის იჰიბიტორული მოქმედება. რადიოიზოტოპური ლიგანდის გამოყენებისას ნაჩვენებია, რომ A771726 არჩევითად უკავშირდება დიჰიდროოროტატდეჰიდროგენაზას ფერმენტებს, რითაც აიხსნება მისი საშუალებით G1სტადიაზე აღნიშნული ფერმენტის ინჰიბირების და ლიმფოციტების პროლიფერაციის თვისება. A771726 ერთდროულად თრგუნავს რეცეპტორების ინტერლეიკინი 2-ის და ბირთვის ანტიგენის Kი-67 და PჩNA-ს მიმართ ექსპრესიას, რომლებიც დაკავშირებული არიან უჯრედულ ციკლთან.

ლეფლუნომიდის თერაპიული მოქმედება ნაჩვენები იყო აუტოიმუნური დაავადებების, მათ შორის რევმატოიდული ართრიტის რამდენიმე ექსპერიმენტულ მაგალითში.

ფარმაკოკინეტიკა

პრეპარატის აბსორბცია შეადგენს 82-95% და არ არის დამოკიდებული საკვების მიღებაზე. სისხლის პლაზმაში სტაბილური კონცენტრაციის მიღწევის პერიოდი შეადგენს დაახლოებით 2 თვეს პრეპარატის ყოველდღიურად მიღებისას, იმ შემთხვევაში თუ მკურნალობის საწყის ეტაპზე არ ინიშნება დარტყმითი დოზა.

A771726-ს ნახევარგამოყოფის ხანგრძლივი პერიოდის (თ1/2) გამო გამოიყენებოდა დატვირთული დოზა 100მგ-ს 3 დღის მანძილზე, რაც ხელს უწყობს A771726-ს თანაბარი პლაზმური კონცენტრაციის სწრაფად მიღწევას. A771726-ს ფარმაკოკინეტიკურ პარამეტრებს გააჩნია ხაზოვანი დამოკიდებულება  5მგ-20მგ დოზების შემთხვევაში. აღნიშნულ კვლევებში კლინიკური ეფექტი მჭიდროდ უკავშირდება A771726-ს პლაზმურ კონცენტრაციას და ლეფლუნომიდის დღიურ დოზას. დღეში 20 მგ-ს მიღებისას A771726-ს საშუალო პლაზმური კონცენტრაცია სტაციონარულ მდგომარეობაში შეადგენდა 35მკგ/მლ. პრეპარატის მრავალჯერადად მიღებისას მისი კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში იზრდება 33-35-ჯერ ერთჯერად მიღებასთან შედარებით.

A771726 პლაზმაში სწრაფად უკავშირდება ალბუმინს. შეუკავშირებელი ნაწილი შეადგენს 0,62%. A771726-ს შეკავშირება უფრო ცვალებადია და გარკვეულწილად მცირდება რევმატოიდული ართრიტის ან თირკმლის ქრონიკული უკმარისობის დროს.

ლეფლუნომიდი სწრაფად მეტაბოლიზირდება ნაწლავის კედელში და თირკმელებში ერთ მთავარ მეტაბოლიტად(A771726) და რამდენიმე მეორეხარისხოვან მეტაბოლიტად, მათ შორის 4-ტრიფლუოპომეთილალანინად. ლეფლუნომიდის ბიოტრანსფორმაცია A771726-ში და თავად A77172-ს შემდგომი მეტაბოლიზმი კონტროლირდება რამდენიმე ფერმენტით და გაივლის მიკროსომალურ და სხვა უჯრედულ ფრაქციებს.

პლაზმაში, შარდში და ფეკალიებში აღინიშნება ლეფლუნომიდის შესამჩნევი რაოდენობა. A771726-ს გამოყოფა ნელია და ახასიათებს კლირენსი 31მლ/სთ.  T1/2-დაახლოებით 2 კვირაა.

ჩვენებები

- რევმატოიდული ართრიტის აქტიური ფორმა.

უკუჩვენებები

ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის კომპონენტების მიმართ. თირკმლის უკმარისობა, მწვავე იმუნოდეფიციტური მდგომარეობა (მათ შორის შიდსი), ძვლის ტვინის ფუნქციის გამოხატული დარღვევა ან ანემია, ლეიკოპენია, ნეიტროპენია, თრომბოციტოპენია, რაც გამოწვეულია სხვა მიზეზებით(გარდა რევმატოიდული და ფსორიაზული ართრიტისა), მწვავე ინფექციები, თირკმის საშუალო ან მწვავე უკმარისობა, მწვავე ჰიპოპროტეინემია (მათ შორის ნეფროტული სინდრომი), ორსულობის (აუცილებელია გამოირიცხოს ორსულობა ლეფლუნომიდით მკურნალობის დაწყებამდე) და ლაქტაციის პერიოდი, 18 წლამდე ასაკის ბავშვები.

ორსულობა და ლაქტაცია

პრეპარატი უკუნაჩვენებია ორსულობის და მომწიფების პერიოდში, როდესაც არ გამოიყენება სანდო კონტრაცეპტული საშუალებები.  პრეპარატის შეწყვეტის შემდეგ აუცილებელი ქალმა 2 წლის განმავლობაში დაიცვას თავი ორსულობისაგან.

მკურნალობის დაწყებამდე აუცილებელია გამოირიცხოს ორსულობა. ქალები, რომლებიც ღებულობენ ლეფლუნომიდს და სურთ დაორსულება (ან უკვე დადგა ორსულობა) რეკომენდირებულია “გამორეცხვის” პროცედურის ჩატარება, რაც ხელს უწყობს სისხლის პლაზმაში შემავალი აქტიური მეტაბოლიტის დონის სწრაფად შემცირებას (ლეფლუნომიდის შეწყვეტის შემდეგ ინიშნება ქოლესტირამინი დოზით 8გ დღეში სამჯერ 11 დღის განმავლობაში ან 50გ გააქტივებული ნახშირი, ფხვნილის სახით დღეში ოთხჯერ 11 დღე). შემდგომ აუცილებელია მეტაბოლიტის A771726 კონცენტრაციის განსაზღვრა ორჯერ, 14 დღიანი ინტერვალით. იმ მომენტიდან, როდესაც პრეპარატის კონცენტრაცია დაფიქსირდება 20მკგ/ლ დაორსულებამდე უნდა გავიდეს 1.5 თვე. გასათვალისწინებელია, რომ “გამორეცხვის” პროცედურის გარეშე პრეპარატის კონცენტრაციის დაწევა 20მკგ/ლ-ს ქვემოთ აღინიშნება 2 წლის შემდეგ. ქოლესტირამინმა და გააქტივებულმა ნახშირმა შესაძლებელია გავლენა მოახდისნოს ესტროგენის და პროგესტერონის აბსორბციაზე იმ თვალსაზრისით, რომ სანდო პერორალური კონტრაცეპტული საშუალებები არ იძლევა საჭირო კონტრაცეპციის გარანტიას პრეპარატის გამოყენების პერიოდში. რეკომენდირებულია კონტრაცეპციის ალტერნატიული მეთოდის გამოყენება.

ლეფლუნომიდი და მისი მეტაბოლიტები აღწევენ დედის რძეში. სწორედ ამიტომ ლეფლუნომიდის მიღება ლაქტაციის პერიოდში უკუნაჩვენებია.

მიღების მეთოდი და დოზირება

მიიღება შინაგანად, უნდა გადაიყლაპოს მთლიანად, საკმარი რაოდენობის სითხესთან ერთად. საკვების მიღება არ ახდენს გავლენას ლეფლუნომიდის შეწოვაზე.

ლეფლუნომიდით მკურნალობა უნდა დაიწყოს ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ, რომელსაც გააჩნია რევმატოიდული ართრიტის მკურნალობის სათანადო გამოცდილება.

ლეფლუნომიდით მკურნალობა იწყება დარტყმითი დოზით 100მგ 3 დღის მანძილზე. შემანარჩუნებელი დოზის თვალსაზრისით რევმატოიდული ართრიტის შემთხვევაში რეკომენდირებულია 10-20მგ ლეფლუნომიდის მიღება დღეში ერთჯერ.

თერაპიული ეფექტი ჩვეულებრივ ვლინდება 4-6 კვირის შემდეგ და შესაძლებელია გაიზარდოს 4-6 თვემდე.

განსხვავებული დოზირება არ არის რეკომენდირებული ისეთი პაციენტებისათვის, რომელთაც აღენიშნებათ იოლი ფორმის თირკმლის უკმარისობა.

დოზის დაკორექტირება არ არის საჭირო 65 წელზე ზემოთ ასაკის პაციენტებში.

გვერდითი მოქმედება

უფრო მეტად გავრცელებული გვერდითი ეფექტები (1-10%): ლეიკოპენია, ალერგიული რეაქციები, მადის დაკარგვა, წონის დაკლება (როგორც წესი, უმნიშვნელოა), დაღლილობა (სისუსტე), თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, პარესთეზია, არტერიული წნევის ზომიერად მომატება, ფაღარათი, გულისრევა, ღებინება, პირის ღურს ლორწოვანი გარსის ეროზიულ-წყლულოვანი დაზიანება, მუცლის ტკივილი, ღვიძლის ფუნქციის მაჩვენებლების მომატება, თმის ცვენა, ეგზემა, კანის სიმშრალე, გამონაყარი, ქავილი, ტენდოვაგინიტი, სისხლში გარკევული ფერმენტების მომატება (კრეატინფოსფოკინაზა).

არატიპიური გვერდითი ეფექტები (0,1-1%): სისხლში ერითროციტების რაოდენობის შემცირება (ანემია) და თრომბოციტების რაოდენობის შემცირება (თრომბოციტოპენია), სისხლში კალიუმის დონის შემცირება, შფოთვა, გემოს დაქვეითება, ჭინჭრის ციება, სისხლში ცხიმების დონის მომატება (ქოლესტერინი და ტრიგლიცერიდები), სისხლში ფოსფატის დონის შემცირება.

იშვიათად გავრცელებული გვერდითი ეფექტები (0,01-0,1%): ეოზინოფილია, ლეიკოპენია, პანციტოპენია, არტერიული წნევის უეცარი მომატება, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა ჰეპატიტის სახით, ქოლესტაზი, სიყვითლე, სეფსისი, რაც შესაძლებელია ლეტალური აღმოჩნდეს.

ძალიან იშვიათად გავრცელებული გვერდითი ეფექტები (£0,001%): აგრანულოციტოზი, მწვავე ალერგიული რეაქციები, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი, მულტიფორმული ერითემა, ვასკულიტი, პერიფერიული ნევროპათია, პანკრეატიტი.

ჭარბი დოზირება

სიმპტომები: ფაღარათი, მუცლის ტკივილი, ლეიკოპენია, ანემია და ღვიძლის ფუნქციური მაჩვენებლების მომატება.

მკურნალობა: ჭარბი დოზირების ან ტოქსიკურობის შემთხვევაში რეკომენდირებულია ქოლესტირამინის ან აქტივირებული ნახშირის მიღება , რომ დაჩქარდეს ორგანიზმის გაწმენდა. ქოლესტირამინის 8გ დღეში სამჯერ 24 სთ-ის განმავლობაში  სამ მოხალისე ჯანმრთელ პიროვნებაში პერორალურად მიღებისას სისხლის პლაზმაში A771726- შემცველობა შემცირდა დაახლოებით 40%-24 სთ-ში და 49-65%-48 სთ-ში. ნაჩვენებია, რომ აქტივირებული ნახშირის (ფხვილი, სუსპენზიის სახით) პერორალურად ან კუჭის ზონდით მიღებისას (50გ ყოველ 6სთ-ში ერთი დღის მანძილზე) აქტიური მეტაბოლიტის კონცენტრაცია მცირდება 37%-24სთ-ში და 48%-48სთ-ში.

“გამორეცხვის” პროცედურების განმეორება შესაძლებელია კლინიკური მაჩვენებლების მიხედვით. კვლევა, რომელშიც გამოყენებოდა ჰემოდიალიზი და ქრონიკული ამბულატორიული პერიტონეალური დიალიზი აჩვენებს, რომ A771726, ლეფლუნომიდის მთავარი მეტაბოლიტი არ გამოიყოფა დიალიზის გზით.

ურთიერთქმედება სხვა პრეპარატებთან

გვერდითი რეაქციები შესაძლებელია გაძლიერდეს თუ მიიღება ან ბოლო პერიოდში მიიღებოდა ჰემატოტოქსიური ან ჰემატოტოქსიური პრეპარატები ან თუ აღნიშნული პრეპარატები “გამორეცხვის” გარეშე მიიღება ლეფლუნომიდის მკურნალობის დაწყების შემდეგ. არ არის დადგენილი ფარმაკოკინეტიკური ურთიერთქმედება ლეფლუნომიდს (10-20მგ/დღ.) და მეტოტრექსატომს (10-25მგ/დღ.) შორის.

კლინიკურად მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედება არ არის დადგენილი ლეფლუნომიდის და სამფაზიანი პერორალული კონტრაცეპტივების, ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების, ციმეტიდინის , რიფამპიცინის ერთობლივად გამოყენებისას.

ინ ვიტრო კვლევებმა აჩვენა, რომ ლეფლუნომიდის მეტაბოლიტი A771726 თრგუნავს ციტოქრომ P450 2ჩ9-ს აქტივობას. ლეფლუნომიდი სიფრთხილით ინიშნება ისეთ პრეპარატებთან, რომლებიც მეტაბოლიზდებიან მოცემული ფერმენტების სისტემით (ფენიტოინი, ვარფარინი, ტოლბუტამიდი).

პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ლეფლუნომიდს არ არის რეკომენდირებული ქოლესტირამინის ან აქტივირებული ნახშირის მიღება, რადგან იწვევს სისხლის პლაზმაში A771726-ს (ლეფლუნომიდის აქტიური მეტაბოლიტი) კონცენტრაციის სწრაფად და მნიშვნელოვნად შემცირებას. ითვლება, რომ ეს განპირობებულია A771726-ს რეცირკულაციის დარღვევით ღვიძლში და წვრილ ნაწლავში და/ან კუჭ-ნაწლავური დიალიზის დარღვევით.

ლეფლუნომიდის ერთჯერადი დოზის მიღებისას იმ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ რიფამპიცინის მრავალჯერად დოზებს (ციტოქრომა P450 არასპეციფიკური ინდუქტორი) A771726-ს პიკური დონე გაიზარდა დაახლოებით 40%, მაშინ როდესაც AUჩ მრუდი კონცენტრაციის დრო მნიშვნელოვნად არ შეცვლილა. აღნიშნული ეფექტის მექანიზმი არ არის დადგენილი.

ლეფლუნომიდი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება სხვა პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც არ წარმოადგენენ ანთების საწინააღმდეო არასტეროიდულ პრეპარატებს, მეტაბოლიზირდებიან ჩYP2ჩ9-ს დახმარებით, როგორც არის ფენიტოინი, ვარფარინი და ტოლბუტამიდი.

კვლევაში, როდესაც ლეფლუნომიდს ღებულობდნენ ჯანმრთელი, მდედრობითი სქესის მოხალისეები 30მკგ ეთინილესტრადიოლის შემცველ სამფაზიან პერორალურ ჩასახვის საწინააღმდეგო საშუალებებთან ერთად არ აღინიშნა კონტრაცეპტივის ეფექტის შემცირება, ხოლო A771726-ის ფარმაკოკინეტიკა სრულად შეესაბამებოდა განსაზღვრულ დიაპაზონს.

დღეისათვის არ არსებობს მონაცემები ლეფლუნომიდის მალარიის საწინააღმდეგო პრეპარატებთან, რევმტოლოგიაში გამოსაყენებლ პრეპარატებთან (მაგ: ქლოროქინი და ჰიდროქსიქლორინი), ოქროს პრეპარატებთან (კუნთში მისაღები ან პერორალური), დ-პენიცილამინთან, აზათიოპრინთან და სხვა იმუნოდეპრესიული სამკურნალო საშუალებებთან (მეთოტრექსატის გარდა) ერთად გამოყენების შესახებ. კომპლექსური თერაპიის რისკი დაუდგენელია, განსაკუთრებით ხანგრძლივი პერიოდით მკურნალობის შემთხვევაში. რადგან მსგავსი ტიპის მკურნალობამ შესაძლებელია გამოიწვიოს  დამატებითი ან სინერგიული ტოქსიკურობა (მაგ: ჰეპატო-ან ჰემატოტოქსიკურობა), აღნიშნული პრეპარატის გამოყენება სხვა ბაზისურ საშუალებეთან ერთად (მაგ:მეტოტრექსატი) არ არის სასურველი. პოტენციურად მიელოტოქსიური საშუალებების გამოყენებას შესაძლებელია უკავშირდებოდეს ჰემატოლოგიური ეფექტების მაღალი რისკი. უმუნოდეპრესანტები ზრდიან ინფექციის განვითარების რისკს, ასევე ავთვისებიანი, განსაკუთრებით ლიმფოპროლიფერაციულ დაავადებების რისკს.

კლინიკური მონაცემები არ არსებობს ლეფლუნომიდით მკურნალობის პერიოდში ვაქცინაციის ეფექტურობასა და უსაფრთხოებაზე. მით უმეტეს არ არის რეკომენდირებული ვაქცინაციის ჩატარება ცოცხალი ვაქცინებით. გასათვალისწინებელია პრეპარატ ელაფრას ხანგრძლივი T1/2 როდესაც მისი შეწყვეტის შემდეგ იგეგმება ცოცხალი ვაქცინით აცრის ჩატარება.

განსაკუთრებული მითითებები

ელაფრას დანიშვნა შესაძლებელია მხოლოდ პაციენტის სრულფასოვანი სამედიცინო გამოკვლევის შემდეგ.

მკურნალობის დაწყებამდე გასათვალისწინებელია, რომ შესაძლებელია აღინიშნოს გვერდითი ეფექტების მომატება იმ პაციენტებში, რომლებიც მანმადე ღებულობდნენ რევმატოიდული ართრიტის სამკურნალო სხვა ბაზისურ საშუალებებს, რომელთაც გააჩნიათ ჰეპატო-ან ჰემატოტოქსიური მოქმედება.

ლეფლუნომიდის აქტიურ მეტაბოლიტს -A771726 ახასიათებს ხანგრძლივი T1/2, რაც ჩვეულებრივ შეადგენს  1-4 კვირას. ლეფლუნომიდის აქტიური მეტაბოლიტის- AH1726 ხანგრძლივი T1/2 გამო მკურნალობის შეწყვეტის შემთხვევაშიც კი შესაძლებელია განვითარდეს ან შენარჩუნდეს სერიოზული არასასურველი ეფექტები

(მაგ: ჰეპატოტოქსიურობა, ჰემატოტოქსიურობა ან ალერგიული რეაქციები-იხილეთ ქვემოთ). ასეთ შემთხვევაში საჭიროა “გამორეცხვის” პროცედურის ჩატარება (ლეფლუნომიდით მკურნალობის შეწყვეტის შემდეგ  ინიშნება ქოლესტირამინი დოზით 8გ დღეში სამჯერ 11 დღე ან 50გ აქტივირებული ნახშირი დღეში ოთჯერ 11 დღე).

პროცედურის განმეორება შესაძლებელი კლინიკური მაჩვენებლების მიხედვით. სტივენს-ჯონსონის სინდრომის ან ლაიელის სინდრომის ტიპის მწვავე იმუნოლოგიური/ალერგიული რეაქციების დროს “გამორეცხვის” სრული პროცედურის ჩატარება აუცილებელია. ტოქსიკურობის მსგავსი შემთხვევების გამოვლენისას ან სხვა ბაზისურ პრეპარატზე გადასვლისას (მაგ: მეტოტრექსატი) ლეფლუნომიდით მკურნალობის დასრულების შემდეგ აუცილებელია “გამორეცხვის” პროცედურის ჩატარება.

რამდენადაც ლეფლუნომიდის აქტიური მეტაბოლიტი A771726 უკავშირდება ცილებს და გამოიყოფა ღვიძლისმიერი მეტაბოლიზმით და ნაღვლისმიერი სეკრეციით სისხლის პლაზმაში A771726 შემადგენლობის დონემ შესაძლებელია მოიმატოს პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ ჰიპოპროტეინემია.

აღინიშნება ღვიძლის მწვავე დაზიანების იშვიათი შემთხვევები, ცალკეულ შემთხვევებში ლეფლუნომიდით მკურნალობის ფონზე სრულდება ფატალურად.

აღნიშნული შემთხვევების უმეტესობა დაფიქსირდა მკურნალობის პირველი ექვსი თვის განმავლობაში. მართალია არ არის დადგენილი მოცემული არასასურველი ეფექტების მიზეზობრივი კავშირი ლეფლუნომიდთან და ხშირ შემთხვევაში აღინიშნება საეჭვო ფაქტორები, აუცილებელია კონტროლზე რეკომენდაციების ზუსტად შესრულება.

ალანინამინოტრასფერაზას (ალტ) დონე უნდა შემოწმდეს ლეფლუნომიდით მკურნალობის დაწყებამდე, შემდეგ ყოველ 2 დღეში პირველი 6 თვის განმავლობაში, შემდეგ ერთჯერ ყოველ 6-8 კვირაში.

ალტ-ს მომატებული დონის გამოხატულების და ხანგრძლივობის მიხედვით არსებობს შემდეგი რეკომენდაციები დოზის კორექციასა და პრეპარატის მიღების შეწყვეტაზე.

თუ ალტ-ს ზედა ზღვრის ნორმა 2-3ჯერ არის მომატებული შესაძლებელია დოზის 20 დან 10მგ–მდე /დღ. შემცირებით ლეფლუნომიდით მკურნალობის გარძელება, მხოლოდ ყურადღებით უნდა გაკონტროლდეს აღნიშნული მაჩვენებლები.

თუ ალტ-ს 2-3 ჯერ მომატებული ზედა ზღვრის ნორმა ნარჩუნდება ან თუ ალტ-ს დონის ზრდა 3-ჯერ მეტად აღინიშნება ლეფლუნომიდის მიღება უნდა შეწყდეს და დაიწყოს “გამორეცხვის” პროცედურა.

რადგან შესაძლებელია განვითარდეს დამატებითი ჰეპატოტოქსიური ეფექტები, რეკომენდირებულია ალკოჰოლის მიღებისაგან თავის შეკავება ლუფლუნომიდით მკურნალობის პერიოდში.

მკურნალობის დაწყებამდე უნდა ჩატარდეს სისხლის სრული კლინიკური ანალიზი, მათ შორის უნდა განისაზღვროს ლეიკოციტების ფორმულა და თრომბოციტების რაოდენობა, აღნიშნული ანალიზები განმეორებით უნდა ჩატარდეს ყოველ 2 კვირაში მკურნალობის პირველი 6 თვის განმავლობაში, შემდეგ ყოველ 6-8 კვირაში.

პაციენტებში, რომელთაც მანამდე აღენიშნებოდან ანემია, ლეიკოპენია ან/და თრომბოციტოპენია, ან პაციენტებში, როემლთაც აქვთ ზურგის ტვინის ფუნქციის დარღვევა ან მზგავსი დარღვევების განვითარების რისკი, არსებობს ჰემატოლოგიური დარღვევების განვითარების საფრთხე. მზგავსი შემთხვევების დროს საჭიროა “გამორეცხვის” პროცედურების ჩატარება სისხლის პლაზმაში A771726 დონის შესამცირებლად.

სერიოზული ჰემატოლოგიური რეაქციების, მათ შორის პანციტოპენიის განვითარების შემთხვევაში აუცილებელია შეწყდეს პრეპარატ ელაფრას და ნებისმიერი სხვა პრეპარატის მიღება, რომელიც ამცირებს ძვლის ტვინში სისხლის წარმოქმნას და უნდა დაიწყოს “გამორეცხვის” პროცედურა.

რამდენადაც ლეფლუნომიდი დიდხანს ნარჩუნდება ორგანიზმში, სხვა ბაზისურ პრეპარატზე (მაგ მეთოტრექსატი) გადასვლამ შესაბამისი “გამორეცხვის” პროცედურების ჩატარების გარეშე შესაძლებელია დამატებითი რისკის განვითარება გამოიწვიოს , მაშინაც კი როდესაც სხვა პრეპარტზე გადასვლის შემდეგ დიდი დრო გავიდა  (მაგ; კინეტიკური ურთიერთქმედება, ორგანოტოქსიურობა).

თუ ბოლო პერიოდში ჩატარდა მკურნალობა ჰეპატოტოქსიური ან ჰემატოტოქსიური პრეპარატებით (მაგ: მეტოტრექსამი) შესაძლებელია გაიზარდოს გვერდითი ეფექტების რიცხვი, ამიტომ ლეფლუნომიდით მკურნალობის დაწყებისას საჭიროა დეტალურად გადაიხედოს ყველა დადებითი თუ უარყოფითი ასპექტები, რაც უკავშირდება მოცემული პრეპარატის მიღებას.

წყლულოვანი სტომატიტის განვითარების შემთხვევაში ლეფლუნომიდით მკურნალობა უნდა შეწყდეს.

არსებობს მონაცემები სტივენ-ჯონსონის სინდრომის ან ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზის ძალიან იშვიათი შემთხვევების შესახებ პაციენტებში, რომლებიც ღებულობენ ლეფლუნომიდს. კანის რეაქციების ან/და ლორწოვანი გარსის რექციების განვითარების შემთხვევაში უნდა გადაიდოს პრეპარატ ელაფრას და სხვა ნებისმიერი მასთან დაკავშირებული პრეპარატის მიღება და დაუყოვნებლივ უნდა დაიწყოს “გამორეცხვის” პროცედურა.

აუცილებელია პრეპარატის სრულად გამოყოფა ორგანიზმიდან. მზგავს შემთხვევებში პრეპარატის განმეორებით დანიშვნა უკუნაჩვენებია.

ინფექციები. ცნობილია, რომ ლეფლუნომიდის მსგავსი პრეპარატების და იმუნოსუპრესული თვისებების მქონე საშუალებების გამო პაციენტი უფრო მგრძნობიარე ხდება სხვადასხვა სახის ინფექციების მიმართ, მათ შორის ოპორტუნისტული ინფექციების მიმართ (ინფექციები, რომლებიც გამოწვეულია სოკოთი და მიკროორგანიზმებით, რომლებსაც ინფეციის გამოწვევა შეუძლიათ მხოლოდ დაქვეითებული იმუნიტეტის პირობებში). მოცემული ინფექციური დაავადებები, როგორც წესი მიმდინარეობს მძიმედ და საჭიროებს ადრეულ და ინტენსიურ მკურნალობას. მწვავე ინფექციური დაავადებების განვითარების შემთხვევაში შესაძლებელია საჭირო გახდეს ლეფლუნომიდის შეწყვეტა და “გამორეცხვის” პროცედურების დაწყება.

აუცილებელია ყურადღებით მოხდეს იმ პაციენტებზე დაკვირვება, რომლებსაც აღენიშნებათ დადებითი რეაქცია ტუბერკულინზე, რადგან არსებობს ტუბერკულოზის რეაქტივაციის რისკი.

ლეფლუნომიდით მკურნალობის პერიოდში აღინიშნა ფილტვების ინტერსტიციალური პროცესის იშვიათი შემთხვევები. ისეთი სიმპტომები, როგორიცაა ხველება და დისპნოე შესაძლებელია გახდეს ლეფლუნომიდის შეწყვეტის მიზეზი.

ლეფლუნომიდით მკურნალობი დაწყებამდე და მისი დაწყებიდან პერიოდულად უნდა გაკონტროლდეს არტერიული წნევის დონე.

რეკომენდაციები მამაკაცებისათვის.

არ არსებობს მონაცემები ფეტოტოქსიურობის გავნითარების რისკის (რაც უკავშირდება პრეპარატის ტოქსიკურ ზეგავლენას სპერმატოზოიდზე)შესახებ მამაკაცებში ლეფლუნომიდის გამოყენებისას. შესაძლო რისკის მაქსიმალურად შესამცირებლად, როდესაც იგეგმება ბავშვის გაჩენა საჭიროა პრეპარატის შეწყვეტა და “გამორეცხვის” პროცედურის დაწყება.

პრეპარატის მამაკაცებში გამოყენების პერიოდში საჭიროა შესაბამისი ზომების მიღება პარტიონის ორსულობისაგან პრევანციისათვის.

ტრანსპორტის მართვა და სხვა მექანიზმების გამოყენება

სიფრთხილეა საჭირო ტრანსპორტის მართვის და ისეთი სამუშაოს შესრულებისას, რაც საჭიროებს ყურადღების კონცენტრაციას და სწრაფ ფსიქო მოტორულ რეაქციებს.

გამოშვების ფორმა

აპკით დაფარული ტაბლეტები 10მგ ან 20მგ.

პოლიმერულ ფლაკონში 10,15,20,28,30,42,50,56,60,90,98 ან 100 ტაბლეტი. მუყაოს კოლოფში მოთავსებულია ერთი ფლაკონი გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

შენახვის პირობები

ინახება მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არაუმეტეს 250ჩ ტემპერატურაზე.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა

3 წელი. არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის ამოწურვის შემდეგ.

აფთიაქიდან გაცემის პირობა

ფარმაცევტული პროდუქტის ჯგუფი II (გამოყენება შესაძლებელია ექიმის დანიშნულებით)

საწარმო-მწარმოებელი/ორგანიზაცია,

რომელიც ღებულობს პრეპარატთან დაკავშირებულ პრეტენზიებს

რეგისტრაციის მოწმობის მფლობელი:

კ.ო რომფარმ კომპანი ს.რ.ლ; ეროილორის ქ#1ა, ოტოპენი, რუმინეთი

მწარმოებელი

მწარმოებელი: Haupt pharma(Germany) გერმანია

საერთაშორისო დასახელება:

NAFTIFINE

მწარმოებელი: LEK, სლოვენია

მოქმედი ნივთიერება: ნაფტიფინის ჰიდროქლორიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სოკოს საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ხსნარი 1% გარეგანი გამოყენებისათვის: ფლაკონში 10 მლ

1 მლ

ნაფტიფინის ჰიდროქლორიდი .............. 10 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

პროპილენგლიკოლი, ეთანოლი გასუფთავებული წყალი.

კრემი 1%: ტუბში 15 მგ

1 გ

ნაფტიფინის ჰიდროქლორიდი .............. 10 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

ნატრიუმის ჰიდროქსიდი, ბენზილის სპირტი, სორბიტანსტეარატი, ცეტილპალმიტიტი, ცეტილის სპირტი, სტეარილის სპირტი, პოლისორბატ 60, იზოპროპილმირისტატი, გასუფთავებული წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ეკსოდერილი წარმოადგენს სოკოს საწინააღმდეგო საშუალებას. იგი მიეკუთვნება ალილამინების ჯგუფს და განკუთვნილია ადგილობრივი გამოყენებისათვის. მის აქტიურ ინგრედიენტს წარმოადგენს ნაფტიფინი. მისი მოქმედების მექანიზმი განპირობებულია ერგოსტერინის სინთეზის დაინჰიბირებით. ამასთანავე ნაფტიფენი გავლენას ახდენს სქვალენეპოქსიდაზაზე, თუმცა არ მოქმედებს ციტოქრომ P450 სისტემაზე. ნაფტიფინი აქტიურად მოქმედებს ისეთი დერმატოფიტების წინააღმდეგ, როგორიც არის ტრიქოფიტონი, ეპიდერმოფიტონი და მიკროსპორუმი, აგრეთვე საფუარის (Candida) ობის (Aspergillus) და სხვა სოკოების (მაგალითად Sporothrix Schenckii) წინააღმდეგ. რაც შეეხება დერმატოფიტებსა და ასპერგილებს, ნაფტიფინი ფუნგიციდურად მოქმედებს მათ წინააღმდეგ in vitro პირობებში. საფუარის სოკოებთან მიმართებაში პრეპარატი ავლენს ფუნგიციდურ და ფუნგოსტატურ მოქმედებას გამომდინარე მიკროორგანიზმის შტამიდან.

ნაფტიფინს გააჩნია ანტიბაქტერიული მოქმედება გრამდადებით და გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმების წინააღმდეგ. დადგინდა, რომ ნაფტიფინს გააჩნია ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება, რაც ხელს უწყობს ანთების სიმპტომების, განსაკუთრებით კი ქავილის სწრაფ გაქრობას. იმის გამო, რომ ეკსოდერილი სწრაფად აღწევს კანში და მის სხვადასხვა შრეში, იგი ქმნის საკმარის ანტიფუნგინალურ კონცენტრაციებს, რის გამოც მისი გამოყენება დასაშვებია დღეში ერთხელ.

ჩვენებები:

• კანისა და კანის ნაოჭების სოკოვანი ინფექციები (tinea corporis, tinea inguinalis);
• თითებს შორის განვითარებული მიკოზი (tinea manum, tinea pedum);
• ფრჩხილების სოკოვანი ინფექცმები (ონიხომიკოზი);
• კანის კანდიდოზი;
• ფერადი სირსველი;
• ანთებითი დერმატომიკოზები (რასაც თან ახლავს ან არ ახლავს ქავილი).

მიღების წესი და დოზირება:

ეკსოდერილი გამოიყენება დაზიანებულ კანზე და მის მიმდებარე ტერიტორიაზე დღეში ერთხელ, მას შემდეგ, რაც მოხდება კანის გასუფთავება და გამშრალება. ფრჩხილების დაზიანების შემთხვევაში პირველ გამოყენებამდე მაქსიმალურად უნდა მოშორდეს ფრჩხილის დაზიანებული ნაწილი მაკრატლით ან ქლიბის საშუალებით.

მკურნალობის ხანგრძლივობა: დერმატომიკოზების დროს - 2-4 კვირა (აუცილებლობის შემთხვევაში 8 კვირამდე;,

კანდიდოზის დროს - 4 კვირამდ;,

ფრჩხილის ინფექცებისას გამოიყენება 2-ჯერ დღეში, ხოლო მკურნალობის ხანგრძლივობა შეადგენს 6 თვეს.

ინფექციის რეციდივის თავიდან ასაცილებლად მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს კლინიკური გამოჯანმრთელებიდან არანაკლებ 2 კვირის განმავლობაში.

გარეთა სასმენი აპარატის მიკოზების დროს მკურნალობა ტარდება არანაკლებ 14 დღის  განმავლობაში. ადგილობრივი მკურნალობის დროს ყურებში თავსდება პრეპარატით დასველებული ბამბის ტამპონი 1-2-ჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

ცალკეულ შემთხვევებში შესაძლებელია გამოვლინდეს ადგილობრივი რეაქციები: კანის სიმშრალე, ჰიპერემია და წვის შეგრძნება.

გვერდითი მოვლენები ყოველთვის შექცევადია და არ საჭიროებს მკურნალობის შეწყვეტას.

უკუჩვენებები:

მომატებული მგრძნობელობა ნაფტიფინის ან პროპილენგლიკოლის მიმართ.

განსაკუთრებული მითითებები:

სიფრთხილით:

ორსულობა ლაქტაციის პერიოდი, ბავშვთა ასაკი.

დაუშვებელია კრემი "ეკსოდერილის" მოხვედრა თვალში ან ღია ჭრილობაზე.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

არ გამოვლენილა ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო პრეპარატებთან.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: მითითებულია კოლოფზე.

საერთაშორისო დასახელება:

CICLOSPORIN

მწარმოებელი: IVAX, აშშ

მოქმედი ნივთიერება: ციკლოსპორინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

სელექტიური იმუნოდეპრესანტი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კაფსულები: შეფუთვაში 50 ც

1 კაფს.

ციკლოსპორინი ...............     25 მგ

1 კაფს.

ციკლოსპორინი ..................  50 მგ

1 კაფს.

ციკლოსპორინი ...............   100 მგ

ხსნარი პერორალური მიღებისათვის: ფლაკონში 50 მლ

1 მლ

ციკლოსპორინი ...............   100 მგ

ვრცლად სანდიმუნ ნეორალი

(გაგრძელება)

გვერდითი მოვლენები:
ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსის კლინიკური კლევებისას არ გამოვლინდა გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ამ კომპლექსისთვის გათვალისწინებული არ იყო. როგორც ლოზარტან კალიუმის ასევე ჰიდროქლორთიაზიდის გვერდითი მოვლენები პლაცებოს მსგავსია.
ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსი ძირითადად ხასიათდება კარგი ამტანობით. გვერდითი მოვლენები ატარებენ მსუბუქ და გარდამავალ ხასიათს, მათ გამო არ არის საჭირო მკურნალობის შეწყვეტა. გვერდითი მოვლენები, რომლებიც ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსის მიღების შემდეგ უფრო ხშირია პლაცებოსთან შედარებით და შეადგენს შემთხვევათა 1%-ს და მეტს: ტკივილი მუცლის არეში, შეშუპება, ზურგის ტკივილი, თავბრუსხვევა, ხველა, სინუსიტი, ზედა სასუნთქი გზების ინფექციები, გამონაყარი.

პოსტმარკეტინგული მონაცემები:
მომატებული მგრძნობელობა: ანგიონევროზული შეშუპება, მათ შორის სახის, ტუჩების, ხორხის ან ენის ძალიან იშვიათად აღენიშნებოდათ პაციენტებს, რომლებიც მკურნალობდნენ ლოზარტან კალიუმით; აღნიშნულ პაციენტებში ანგიონევროზული შეშუპების განვითარებას ადგილი ჰქონდა აგრეთვე სხვა პრეპარატების, მათ შორის აგფ-ინჰიბიტორების მიღების დროს. 
საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: ჰეპატიტი (ძალიან იშვიათად).
სასუნთქი სისტემის მხრივ: მშრალი ხველა.
აღინიშნებოდა ჰიპერკალიემია და ჰიპონატრიემია.

ლაბორატორიული კვლევების მონაცემები:
საკონტროლო კლინიკური კვლევების დროს კლინიკური ხასიათის ცვლილებები აღინიშნებოდა ძალზედ იშვიათად.
კრეატინინი და შარდოვანას აზოტი: აღენიშნებოდა ამ მაჩვენებლების უმნიშვნელო ზრდა არტერიული ჰიპერტენზიით დაავადებულ პაციენტთა 0,6% და 0,8%-ს შესაბამისად. 
ჰემოგლობინი, ჰემატოკრიტი: ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსის მიღებისას აღინიშნებოდა ამ მაჩვენებლების კლინიკური თვალსაზრისით უმნიშვნელო შემცირება. 
ღვიძლის ფუნქციის ანალიზი: იშვიათ შემთხვევებში ადგილი აქვს ღვიძლის ფერმენტებისა და/ან პლაზმური ბილირუბინის კონცენტრაციის მომატებას. 
ელექტროლიტები: ელექტროლიტების დისბალანსის შესაძლო განვითარების გამო აუცილებელია ელექტროლიტების მაჩვენებლების პერიოდული კონტროლი (ჰიპონატრიემია, ჰიპოგლიკემიური ალკალოზი, ჰიპოკალიემია).
ძლიერი ღებინების ან საინფუზიო ხსნარის ინტრავენური შეყვანისას საჭიროა სისხლის პლაზმის ანალიზი და შარდში ელექტროლიტების კონცენტრაციის განსაზღვრა.
მოულოდნელი ეფექტების გამოვლინებისას მიმართეთ ექიმს.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:
ლოზარტან კალიუმი: ჩატარებულ ფარმაკოკინეტიკურ კლინიკურ კვლევებში გამოყენებული იყო ჰიდროქლორთიაზიდი, დიგოქსინი, ვარფარინი და ფენობარბიტალი, მათი ურთიერთქმედება ლოზარტან კალიუმთან არ აღინიშნებოდა. კლინიკური კვლევები ციტოქრომ P450 და 2C9 ინჰიბიტორებთან არ ჩატარებულა. In vitro კვლევები გვიჩვენებს, რომ P450 3A4-ს ინჰიბიტორები (კეტოკონაზოლი, ტროლეანდომიცინი, ჰესტოდენი) ან P450 2C9 (სულფოფენაზოლი) მნიშვნელოვნად, ხოლო სულფოფენაზოლ – კეტოკონაზოლის კომპლექსი კი სრულად აინჰიბირებს აქტიური მეტაბოლიტის წარმოქმნას.

ადამიანებში კეტოკონაზოლი, რომელიც P450 3A4-ს ინჰიბიტორია, ლოზარტანის ინტრავენურად შეყვანის შემდეგ აქტიური მეტაბოლიტის წარმოქმნის პროცესზე არ მოქმედებს. ფარმაკოდინამიკური კვლევები ლოზარტანისა და P450 2C9-ს ინჰიბიტორების ერთდროული გამოყენების შესახებ არ არსებობს. 
ანგიოტენზინ II ბლოკატორების მსგავსად, ლოზარტანის ერთდროულმა მიღებამ კალიუმის შემნახველ დიურეზულ საშუალებებთან (მაგ. სპირონოლაქტონი, ტრიამტერენი, ამილორიდი), კალიუმის პრეპარატებთან ერთად შესაძლოა ხელი შეუწყოს კალიუმის კონცენტრაციის მომატებას სისხლის პლაზმაში.
ჰიდროქლორთიაზიდი: ქვემოთჩამოთვლილი სამკურნალო საშუალებები ურთიერთქმედებენ თიაზიდურ დიურეზულ საშუალებებთან:
ბარბიტურატები, ნარკოტიკული პრეპარატები, ეთანოლი – შესაძლოა ორთოსტატული ჰიპიტენზიის განვითარება; 
ჰიპოგლიკემიური პრეპარატები (ინსულინი, პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებები) – ამ პრეპარატების ერთდროული დანიშვნისას საჭიროა მათი დოზის კორექცია; 
სხვა ანტიჰიპერტენზულ პრეპარატებთან შესაძლებელია ადიტიური ეფექტის განვითარება; 
ქოლესტირამინთან და ქოლესტიპოლთან - შესაძლებელია ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვის დარღვევა. ქოლესტირამინის და ქოლესტიპოლის ერთჯერადი მიღებით შესაძლებელია შესაბამისად 85% და 43%-ით შემცირდეს ჰიდროქლორთიაზიდის შეწოვა კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან;
კორტიკოსტეროიდების, ადრენოკორტიკოტროპული ჰორმონის ერთდროული მიღებით შესაძლებელია ელექტროლიტების ძლიერი დაკარგვა, ჰიპოკალიემიის გაძლიერება;
პრესორულ ამინებთან კომბინირებისას (მაგ. ეპინეფრინთან) – მოსალოდნელია პრესორული ამინების ეფექტის უმნიშვნელო შემცირება;
არადეპოლარიზებულ მიორელაქსანტებთან (მაგ. ტუბოკურარინთან) კომბინირებისას – შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს მათი მოქმედების გაძლიერებას;
ლითიუმი – ლითიუმის დიურეზულ საშუალებებთან ერთად დანიშვნა რეკომენდებული არ არის, ვინაიდან დიურეზული საშუალებები ამცირებენ ლითიუმის რენულ კლირენსს და ზრდიან ლითიუმის მიერ გამოწვეული ინტოქსიკაციის რისკს;
ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდულ პრეპარატებთან ერთად მიღებისას – ზოგიერთ შემთხვევაში შესაძლებელია დიურეზული, ნატრიურეზული და ჰიპოტენზიური მოქმედების შემცირება. ამიტომ საჭიროა იმ პაციენტების კონტროლი, რომლებიც ერთდროულად იღებენ ამ პრეპარატებს. 
ჭარბი დოზირება:
მონაცემები პრეპარატის ჟარბი დოზირების შესახებ შეზღუდულია. მკურნალობა სიმპტომატური და შემანარჩუნებელია. დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში საჭიროა პრეპარატით მკურნალობის შეწყვეტა. ჭარბი დოზირების გამოვლენისთანავე საჭიროა ღებინების გამოწვევა და დეჰიდრატაციის, ელექტროლიტების დისბალანსის, არტერიული ჰიპოტენზიის და ღვიძლისმიერი კომის შესაბამისი მეთოდებით კორექცია.
ლოზარტან კალიუმი: მონაცემები პრეპარატის ჟარბი დოზირების შესახებ შეზღუდულია. ამ დროს ყველაზე ხშირად აღინიშნება არტერიული ჰიპოტენზია და ტაქიკარდია. პარასიმპათიკური (ვაგუსის) სტიმულაციის გამო შესაძლოა ბრადიკარდიის განვითარება. სიმპტომატური არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარებისას საჭიროა შემანარჩუნებელი მკურნალობის დაწყება.
ლოზარტანი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი არ გამოიყოფა ჰემოდიალიზით.
ჰიდროქლორთიაზიდი: შედარებით ხშირად აღინიშნება ელექტროლიტების ბალანსის დარღვევის სიმპტომები (ჰიპოკალიემია, ჰიპოქლორემია, ჰიპონატრიემია), აგრეთვე დეჰიდრატაცია, რომელიც გაძლიერებული დიურეზის შედეგია. საგულე გლიკოზიდების გამოყენებისას შესაძლოა არითმიის განვითარება ჰიპოკალიემიის გამო.
არ არის დადგენილი ჰიდროქლორთიაზიდის რა რაოდენობის გამოდევნა შეიძლება ორგანიზმიდან ჰემოდიალიზის მეშვეობით.

შენახვის პირობები:
პრეპარატი ინახება ოთახის ტემპერატურაზე 30°C-ზე ქვემოთ, მშრალ ბნელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 2 წელი. არ გამოიყენოთ პრეპარატი შეფუთვაზე მითითებული ვადის ამოწურვის შემდეგ.
გამოშვების ფორმა:
შეფუთვაში 28 შემოგარსული ტაბლეტი.
გაიცემა ექიმის რეცეპტით

• ნუ მიიღებთ ექიმის რჩევის გარეშე,
• პრეპარატის მიღებამდე ყურადღებით გაეცანით ინსტრუქციას,
• შეინახეთ ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

მწარმოებელი: Sanovel Pharmaceutical Products Industry Inc

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები.

1 ტაბ.

აქტიური ნივთიერება:

ლოზარტან კალიუმი (lozartan) ........................ 50მგ-ს

ჰიდროქლორთიაზიდი (hydrochlorotiazide) ....... 12,5მგ-ს.

არააქტიური ინგრედიენტები: ტიტანის დიოქსიდი, D&C yellow №10 lake.

კლინიკო-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანგიოტენზინ II-ს ანტაგონისტი

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოდინამიკა:

ეკლიფსი – სანოველი პლუსი თავის შემადგენლობაში შეიცავს ლოზარტან კალიუმის მარილს – ანგიოტენზინ II ტიპის რეცეპტორების ანტაგონისტს (AT1 ქვეტიპი) და ზომიერი ეფექტის მქონე დიურეზულ საშუალებას – ჰიდროქლორთიაზიდს. ეკლიფსი – სანოველი პლუსს გააჩნია ანტიჰიპერტენზული მოქმედება.

ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდი

ამ პრეპარატების კომბინაცია უფრო ეფექტურად აქვეითებს არტერიულ წნევას, ვიდრე თითოეული მათგანი ცალკე აღებული. ეს ეფექტი ამ პრეპარატების კომბინირებული მოქმედების შედეგია. გარდა ამისა, ჰიდროქლორთიაზიდი, როგორც ძლიერი დიურეზული საშუალება ზრდის სისხლის პლაზმაში რენინის აქტივობას, ალდოსტერონის სეკრეციას, ანგიოტენზინ II დონეს, ამცირებს შრატში კალიუმის რაოდენობას. ხოლო ლოზარტანი აბლოკირებს რა ანგიოტენზინ II-ს ყველა ფიზიოლოგიურ ფუნქციას და ალდოსტერონის სეკრეციას იცავს ორგანიზმს კალიუმის დაკარგვისაგან.

ლოზარტან კალიუმი ხელს უწყობს შარდოვანას გამოყოფას შარდთან ერთად და შესაბამისად გააჩნია მსუბუქი და გარდამავალი ურიკოზურიული მოქმედება. ჰიდროქლორთიაზიდი ზრდის შარდოვანას კონცენტრაციას. ლოზარტან კალიუმი და ჰიდროქლორთიაზიდი ერთად ამცირებენ ჰიპერურიკემიას, რომელიც ჰიდროქლორთიაზიდის დიურეზული მოქმედებითაა გამოწვეული.

ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდი კომპლექსის ანტიჰიპერტენზული მოქმედება გრძელდება 24 საათის განმავლობაში. ხანგრძლივი მკურნალობისას (არაუმცირეს ერთი წლისა) ანტიჰიპერტენზული მოქმედება შენარჩუნებულია. მიუხედავად არტერიული წნევის მნიშვნელოვანი დაქვეითებისა, გულის რითმის ცვლილებები არ აღინიშნება. კლინიკური კვლევების თანახმად 50მგ ლოზარტან კალიუმი/12,5მგ ჰიდროქლორთიაზიდის მიღება 12 კვირის მანძილზე ამცირებს დიასტოლური წნევის მაჩვენებელს 13,2მმ.

ლოზარტან კალიუმი

ლოზარტან კალიუმი ანგიოტენზინ II ტიპის (AT1 ქვეტიპი) რეცეპტორების სპეციფიკური, ეფექტური პერორალური ანტაგონისტია. ანგიოტენზინ II როგორც ვაზოკონსტრიქციის, ალდოსტერონის გამოთავისუფლებისა და სიმპატიკური სტიმულაციის ხელშემწყობს, მნიშვნელოვანი ადგილი უკავია არტერიული ჰიპერტენზიის პათოფიზიოლოგიაში. ჩატარებული ფარმაკოლოგიური კვლევებით გამოვლინდა მისი უნარი შერჩევითად დაუკავშირდეს AT1 რეცეპტორებს. ლოზარტანი და მისი აქტიური მეტაბოლიტი შერჩევითად აინჰიბირებენ ანგიოტენზინ II-ს კავშირს AT1 რეცეპტორებთან სისხლძარღვთა გლუვ კუნთებსა და სხვა ქსოვილებში, რის შედეგადაც ითრგუნება ანგიოტენზინ II-ს მოქმედება (ვაზოკონსტრიქცია, ალდოსტერონის სეკრეცია). ჩატარებულმა in vitro და in vivo კვლევებმა აჩვენა, რომ პრეპარატი და მისი ფარმაკოლოგიურად აქტიური მეტაბოლიტი – კარბოქსილის მჟავა, მიღების მეთოდის მიუხედავად, აინჰიბირებს ანგიოტენზინ II-ს ყველა ფიზიოლოგიურ ეფექტს.

ლოზარტანი სელექტიურად უკავშირდება AT1 რეცეპტორებს და არ უერთდება სხვა ჰორმონალ რეცეპტორებსა და იონურ არხებს. გარდა ამისა ლოზარტანი არ აინჰიბირებს აგფ (კინაზა II), რომელიც ამცირებს ბრადიკინინის რაოდენობას. ამგვარად, ლოზარტანის მიღებისას არ აღინიშნება ისეთი მოვლენების განვითარება, რომლებიც არ არის პირდაპირ დაკავშირებული AT1 რეცეპტორების ბლოკირებასთან (ბრადიკინინ დამოკიდებული ფუნქციები, შეშუპება, (ლოზარტანი 1,7%, პლაცებო 1,9%).

არადიაბეტური ხასიათის პროტეინურიით გამოწვეული არტერიული ჰიპერტენზიის მკურნალობისას ლოზარტან კალიუმს მნიშვნელოვანი როლი ენიჭება რადგანაც იგი პროტეინურიის შემცირების ხარჯზე ამცირებს იმუნოგლობულინ G და ალბუმინის ფრაქციების გამოყოფას. ლოზარტანის გამოყენებისას შენარჩუნებულია გორგლოვანი ფილტრაციის სიჩქარე და მცირდება ფილტრაციის ფრაქცია. მას არ გააჩნია ხანგრძლივი მოქმედება უპირობო რეფლექსებსა და პლაზმურ ნორადრენალინზე.

ჰიდროქლორთიაზიდი დიურეზული, ჰიპოტენზიური საშუალებაა. ანტიჰიპერტენზული მოქმედების მექანიზმი ბოლომდე გარკვეული არ არის. უმრავლეს შემთხვევაში თიაზიდები ნორმალურ არტერიულ წნევაზე გავლენას არ ახდენენ. ჰიდროქლორთიაზიდი მოქმედებს ელექტროლიტების რეაბსორბციის მექანიზმზე ნეფრონის დისტალურ მილაკებში; აძლიერებს ნატრიუმისა და ქლორის იონების გამოყოფას (თითქმის თანაბარი რაოდენიბით). ნატრიურიის შემთხვევაში შესაძლებელია კალიუმისა და ბიკარბონატების ერთდროული გამოყოფა.

ფარმაკოკინეტიკა:

ლოზარტან კალიუმი:

შეწოვა და მეტაბოლიზმი: პერორალურად მიღების შემდეგ ლოზარტანი სწრაფად შეიწოვება, განიცდის “პირველადი გავლის” ეფექტს, გარდაიქმნება აქტიურ მეტაბოლიტ – კარბოქსილის მჟავად და არააქტიურ მეტაბოლიტებად. ლოზარტანისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტების Cmax მიიღწევა შესაბამისად 1 და 3-4 სთ-ში. საკვებთან ერთად მიღებისას არ აღინიშნება ამ მაჩვენებლების კლინიკური თვალსაზრისით მნიშვნელოვანი ცვლილებები.

განაწილება: ლოზარტანის სისტემური ბიოშეღწევადობა – 33%. ლოზარტანისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტის შეკავშირება სისხლის ცილებთან, ალბუმინის ჩათვლით ≥99%. განაწილების მოცულობა – 34ლ. ლოზარტანისა და მისი აქტიური მეტაბოლიტის პლაზმური კლირენსი შეადგენს შესაბამისად 74 და 26მლ/წთ.

გამოყოფა: შარდთან ერთად უცვლელი სახით გამოიყოფა 4%, აქტიური მეტაბოლიტის სახით – 6%. გამოიყოფა ნაღველთან და შარდთან ერთად. C14 მონიშნული ლოზარტანის მიღებისას რადიოაქტიური ნიშნის 35% აღმოჩენილი იყო შარდში, ხოლო 58% – განავალში.

ჰიდროქლორთიაზიდი:

შეწოვა: ჰიდროქლორთიაზიდის პერორალურად მიღებისას დიურეზი იწყება 2 საათის განმავლობაში, აღწევს პიკს 4სთ-ის განმავლობაში და გრძელდება 6-12 საათი.

განაწილება: ჰიდროქლორთიაზიდი გადის პლაცენტარულ ბარიერს, არ გადის ჰემატოენცეფალურ ბარიერს. ხვდება დედის რძეში.

მეტაბოლიზმი: ჰიდროქლორთიაზიდი არ მეტაბოლიზირდება.

გამოყოფა: გამოიყოფა თირკმელების საშუალებით. სისხლის პლაზმაში ჰიდროქლორთიაზიდის კონცენტრაციის დაკვირვებისას 24სთ-ის განმავლობაში აღინიშნებოდა ნახევრადგამოყოფის პერიოდის ცვალებადობა ინტერვალით 5,6-14,8სთ. ერთჯერადი პერორალური დოზის 61% ორგანიზმიდან გამოიყოფა შეუცვლელი სახით 24სთ-ის მანძილზე.

ჩვენებები:

კომპლექსი ლოზარტან კალიუმი/ჰიდროქლორთიაზიდი ნაჩვენებია არტერიული ჰიპერტენზიის მკურნალობისთვის კომბინირებული თერაპიის სახით.

დოზირების რეჟიმი:

ხანგრძლივი მკურნალობისას საწყისი დოზა შეადგენს 1 ტაბლეტს ერთხელ დღეში. საჭიროების შემთხვევაში შესაძლოა დოზის გაზრდა 2 ტაბლეტამდე. მაქსიმალური სადღეღამისო დოზა შეადგენს 2 ტაბლეტს.

მაქსიმალური ანტიჰიპერტენზული ეფექტი აღინიშნება მკურნალობის დაწყებიდან 3-6 კვირის შემდეგ.

ავადმყოფებისათვის ცირკულაციაში მყოფი სისხლის მოცულობის დაქვეითებით (მაგ., რომლებიც იღებენ დიურეზულ საშუალებებს დიდი დოზით) ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსის მიღება რეკომენდებული არ არის.

ღვიძლისა და თირკმლის ფუნქციის მკვეთრად გამოხატული დარღვევების დროს (კრეატინინის კლირენსი ≤30მლ/წთ-ში) პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

უკუჩვენებები:

ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსი უკუნაჩვენებია მომატებული მგრძნობელობისას პრეპარატის კომპონენტებისადმი, სულფონამიდების ჯგუფის სხვა წარმოებულებისადმი, აგრეთვე ანურიის არსებობისას.

უსაფრთხოების ზომები:

რენინ-ანგიოტენზინურ სისტემაზე მოქმედი პრეპარატების გამოყენებამ ორსულებში შესაძლოა გამოიწვიოს მძიმე გართულებების (ფეტალური, ნეონატალური) განვითარება, ნაყოფის სიკვდილიანობის ჩათვლით. ამიტომ ორსულობის დადგენის შემთხვევაში საჭიროა ლოზარტან კალიუმის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა. რენინ-ანგიოტენზინურ სისტემაზე მოქმედი პრეპარატების მიღებამ ორსულობის II, III ტრიმესტრში შესაძლოა გამოიწვიოს არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარება, ნაყოფის თავის ქალის არასწორი ფორმირება, ანურია, შექცევადი ან თირკმლის შეუქცევადი უკმარისობა, შესაძლოა ოლიგოჰიდრამინოზის განვითარება. ამ შემთხვევაში საჭიროა ლოზარტან კალიუმის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა.

თიაზიდები გაივლიან პლაცენტარულ ბარიერს და ხვდებიან ჭიპლარის სისხმიმოქცევაში. ამასთან დაკავშირებით იზრდება ნაყოფისა და ახალშობილის სიყვითლის, თრომბოციტოპენიის ან სხვა გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი და ალბათობა.

არტერიული ჰიპოტენზია: პაციენტებში დეჰიდრატაციით (მაგ. რომლებიც იღებდნენ დიურეზული საშუალებების მაღალ დოზებს), ლოზარტან კალიუმის მიღებისას შესაძლოა არტერიული ჰიპოტენზიის განვითარება. საჭიროა მკურნალობის დაწყებამდე ამ მდგომარეობის კორექცია ან მკურნალობის დაწყება პრეპარატის დაბალი დოზებით.

ღვიძლის ფუნქციების დარღვევა:

ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდი: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის დროს, როდესაც საჭიროა ლოზარტან კალიუმით ტიტრირება, ამ კომბინირებული პრეპარატის გამოყენება რეკომენდებული არ არის.

ჰიდროქლორთიაზიდი: სითხისა და ელექტროლიტების ბალანსის ცვლილებამ შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლისმიერი კომის განვითარება, ამიტომ ღვიძლის ფუნქციების დარღვევისას და ღვიძლის პროგრესირებადი დაავადებების დროს თიაზიდების დანიშვნა განსაკუთრებულ ყურადღებას მოითხოვს.

მომატებული მგრძნობელობა: ანამნეზში ალერგიისა ან ბრონქული ასთმის არსებობის მიუხედავად ჰიდროქლორთიაზიდის მიღებისას ვითარდება მის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

სისტემური წითელი მგლურა: ცნობილია თიაზიდური დიურეზული საშუალებების თვისება დააჩქარონ ან გაააქტიურონ სისტემური წითელი მგლურას განვითარება.

ლითიუმის იონებთან ურთიერთქმედება: ლითიუმის იონებისა და თიაზიდური დიურეზული საშუალებების ერთდროული მიღება არ არის რეკომენდებული.

ზოგადად:

მომატებული მგრძნობელობა: ანგიონევროზული შეშუპება.

ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდი: კლინიკური კვლევები ლოზარტან კალიუმისა და ჰიდროქლორთიაზიდის სხვადასხვა შეფარდების გამოყენებით გვიჩვენებს, რომ პროცენტული შეფარდება ავადმყოფებისა არტერიული ჰიპერტენზიითა და განვითარებული ჰიპოკალიემიით (კალიუმის შემცველობა სისხლის პლაზმაში 5,7მეკვ/ლ) შეადგენს 0,4%-ს. კალიუმის კონცენტრაციის ცვალებადობის მიზეზით მკურნალობის შეწყვეტას ადგილი არ ჰქონია. სისხლის პლაზმაში კალიუმის კონცენტრაციის შემცირების საშუალო მაჩვენებელი შეადგენს 0,123მეკვ/ლ.

ჰიდროქლორთიაზიდი: შესაძლო ელექტროლიტური დისბალანსის განვითარების აღსაკვეთად საჭიროა სისხლის პლაზმაში მათი რაოდენობის კონტროლი. აუცილებელია იმ პაციენტების დაკვირვება, რომლებიც მკურნალობენ თიაზიდური დიურეზული საშუალებებით სითხისა და ელექტროლიტების დისბალანსის გამოვლენის მიზნით (ჰიპონატრიემია, ჰიპოქლორემიული ალკალოზი და ჰიპოკალიემია).

ძლიერი ღებინების ან საინფუზიო ხსნარის ინტრავენური შეყვანისას საჭიროა სისხლის პლაზმის ანალიზი და შარდში ელექტროლიტების კონცენტრაციის განსაზღვრა.

მწვავე ციროზის დროს ან ხანგრძლივი მკურნალობის შემდეგ, განსაკუთრებით აქტიური დიურეზის შემთხვევაში აღინიშნება ჰიპოკალიემია. პერორალურად მიღებული ელექტროლიტების არასაკმარისმა რაოდენობამ აგრეთვე შესაძლოა გამოიწვიოს ჰიპოკალიემიის განვითარება, რაც თავის მხრივ შესაძლოა გახდეს არითმიის მიზეზი.

ქლორის იონების უკმარისობა არ საჭიროებს განსაკუთრებულ მკურნალობას. მიუხედავად ამისა მეტაბოლური ალკალოზის მკურნალობისას საჭირო ხდება ქლორის იონების დამატებით შეყვანა.

ზოგიერთ შემთხვევაში ადგილი აქვს ჰიპერურიკემიას ან ტკივილს მუცლის არეში. ლოზარტანი აქვეითებს შარდმჟავას რაოდენიბას, რის გამოც მისი კომბინაცია ჰიდროქლორთიაზიდთან ამცირებს დიურეზული საშუალებებით გამოწვეულ ჰიპერურიკემიას.

შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში საჭიროა ინსულინისა და პერორალური ჰიპოგლიკემიური საშუალებების დოზის კორექცია. თიაზიდური დიურეზული საშუალებების გამოყენებამ შესაძლოა გამოიწვიოს ჰიპერგლიკემიის განვითარება, შედეგად შესაძლოა განვითარდეს ფარული შაქრიანი დიაბეტი (დიაბეტეს მელლიტუს).

თიაზიდების მიღებისას შესაძლოა კალციუმის ექსკრეციის დაქვეითება და კალციუმის კონცენტრაციის მომატება სისხლის პლაზმაში. მკვეთრად გამოხატული ჰიპერკალციემია შესაძლებელია იყოს ფარული ჰიპერპარათირეოიდიზმის გამოვლინება. საჭიროა თიაზიდური დიურეზულუ საშუალებების მიღების შეწყვეტა პარათირეოიდული ფუნქციების ტესტირებამდე.

თირკმლის ფუნქციების დარღვევა: ავადმყოფებში, რომელთა თირკმლის ფუნქციური მდგომარეობა დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემის მოქმედებაზე (მაგ. მწვავე კორონარული გულის უკმარისობა) ლოზარტანის მიღებამ შესაძლოა გამოიწვიოს ოლიგურიის და/ან პროგრესირებადი აზოტემიის, უფრო იშვიათად კი თირკმლის მწვავე უკმარისობა და/ან სიკვდილი. აგფ – ინჰიბიტორებს შესწევთ უნარი გაზარდონ კრეატინინის დონე შრატში თირკმლების ბილატერალური სტენოზის ან ცალი თირკმლის არტერიის სტენოზის დროს. ამ შემთხვევასი საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა.

ჰიდროქლორთიაზიდი: საჭიროა განსაკუთრებული სიფრთხილე თიაზიდური დიურეზული პრეპარატების დანიშვნისას თირკმლების მწვავე დაავადებების დროს, ამ დროს იზრდება აზოტემიის განვითარების რისკი. ასეთ ავდმყოფებში ვლინდება ჰიდროქლორთიაზიდის კუმულაციური ეფექტი.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულთა კატეგორია: C (I ტრიმესტრი) და D (II ტრიმესტრი).

უშუალოდ რენინ-ანგიოტენზინურ სისტემაზე მოქმედი პრეპარატების გამოყენებამ ორსულობის II, III ტრიმესტრში შესაძლოა გამოიწვიოს მძიმე გართულებების განვითარება, ნაყოფის სიკვდილიანობის ჩათვლით. ამიტომ ორსულობის დადგენის შემთხვევაში საჭიროა ლოზარტან კალიუმის მიღების დაუყოვნებლივ შეწყვეტა.

მონაცემები ლოზარტან კალიუმის გამოყენების შესახებ ორსულებში არ არსებობს. ადამიანებში ნაყოფის თირკმლების პერფუზია, რომელიც დამოკიდებულია რენინ-ანგიოტენზინ-ალდოსტერონის სისტემაზე, იწყება ორსულობის II ტრიმესტრიდან. ამიტომ ორსულობის II და III ტრიმესტრში ლოზარტან კალიუმის გამოყენება სარისკოა ნაყოფისათვის. ამ მიზეზით ორსულობის პერიოდში ლოზარტან კალიუმის მიღება აკრძალულია.

თიაზიდები გაივლიან პლაცენტარულ ბარიერს და ხვდებიან ჭიპლარის სისხლმიმოქცევაში. ამასთან დაკავშირებით იზრდება ნაყოფისა და ახალშობილის სიყვითლის, თრომბოციტოპენიის ან სხვა გვერდითი მოვლენების განვითარების რისკი და ალბათობა.

ბოლომდე არ არის დადგენილი ხვდება თუ არა ლოზარტან კალიუმი დედის რძეში. თიაზიდები ხვდებიან დედის რძეში. დედისთვის პრეპარატის მიღების მნიშვნელობისა და ახალშობილის მხრიდან უარყოფითი გვერდითი მოვლენების შესაძლო განვითარების შეფასების შედეგად უნდა შეწყდეს ან პრეპარატის მიღება ან ძუძუთი კვება.

გამოყენება პედიატრიაში:

ცნობები ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსის უსაფრთხოებასა და ეფექტურობაზე ბავშვებში არ არსებობს.

გამოყენება ხანდაზმულ პაციენტებში:

კლინიკური კვლევების მონაცემებით ლოზარტან კალიუმის – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსის ეფექტურობა და უსაფრთხოება ხანდაზმულ პაციენტებსა და ახალგაზრდებში არ განსხვავდება.

ავტოსატრანსპორტო საშუალებების მართვა და იმ სამუშაოების შესრულება, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას:

ლოზარტან კალიუმი – ჰიდროქლორთიაზიდის კომპლექსის გავლენა ავტოსატრანსპორტო საშუალებების მართვასა და იმ სამუშაოების შესრულებაზე, რომლებიც მოითხოვენ ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას გარკვეული არ არის.

გაგრძელება

საერთაშორისო დასახელება:

AMLODIPINE; LISINOPRIL

მწარმოებელი: GEDEON RICHTER, უნგრეთი

მოქმედი ნივთიერება: ამლოდიპინი + ლიზინოპრილი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

კომბინირებული ანტიჰიპერტენზიული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10, 20 და 30 ც.

1 ტაბ.

ამლოდიპინი ...................    5 მგ

ლიზინოპრილი ..............     10 მგ

ვრცლად ამლიპინი (დოზირება განსხვავებული)

საერთაშორისო დასახელება:

MORACIZINE

მწარმოებელი: OLAINFAR, ლატვია

მოქმედი ნივთიერება: მორაციზინის ჰიდროქლორიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიარითმიული საშუალება

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

შემოგარსული ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

მორაციზინის ჰიდროქლორიდი  ........... 100 მგ

ვრცლად მორაციზინი