საერთაშორისო დასახელება:

betamethasone sodium phosphate, betamethasone dipropionate

მწარმოებელი: ბელგია

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

გლუკოკორტიკოიდული საშუალებები ინექციებისათვის

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

სუსპენზია ინექციისათვის 2 მგ+5 მგ/1 მლ: ამპ. 1 და 5 ც.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დიპროსპანის საინექციო ხსნარი წარმოდგენილია სტერილური სუსპენზიის სახით, რომელიც შეიცავს ბეტამეთაზონის დიპროპიონატს და ბეტამეთაზონის ნატრიუმის ფოსფატს.

დიპროსპანის სუსპენზია შეიცავს ხსნად და ნაკლებად ხსნად ბეტამეთაზონის ეთერების კომბინაციას, რომელიც უზრუნველყოფს გამოხატულ ანთების და ალერგიის საწინააღმდეგო ეფექტს.

გლუკოკორტიკოიდები, როგორიც ბეტამეთაზონია, იწვევენ გამოხატულ და მრავალმხრივ ზემოქმედებას მეტაბოლიზმზე და ხელს უწყობენ ორგანიზმის იმუნური პასუხის მოდიფიცირებას სხვადასხვა გამღიზიანებლებზე.

ბეტამეთაზონს გააჩნია მაღალი გლუკოკორტიკოიდული აქტივობა და უმნიშვნელო მინერალოკორტიკოსტეროიდული თვისებები.

ჩვენებები:

დიპროსპანის სუსპენზია ნაჩვენებია მწვავე და ქრონიკული დაავადებების დროს, რომელთა თერაპია შესაძლებელია კორტიკოსტეროიდული პრეპარატებით. კორტიკოსტეროიდული ჰორმონული თერაპია წარმოადგენს დამხმარე თერაპიას და არ ცვლის ჩვეულებრივ თერაპიას.

ნაჩვენებია შემდეგი დაავადებების დროს:

რევმატოიდული ართრიტი, ოსტეოართრიტი, ბურსიტი, სპონდილიტი, ეპიკონდილიტი, რადიკულიტი, იშიალგია, ლუმბაგო, განგლიოზური კისტა, ტორტიკალური ეგზოსტოზი, ფასციტი, ქრონიკული ბრონქული ასთმა, ანგიონევროზული შეშუპება, ალერგიული ბრონქიტი, სეზონური და ქრონიკული (მუდმივი) ალერგიული რინიტი, რეაქცია წამლებზე, სისხლმბადი ორგანოების დაავადებები, მწერების ნაკბენი, ატოპიური დერმატიტი, ნეიროდერმატიტი, კონტაქტური დერმატიტი, ძლიერი მზისმიერი დერმატიტი, ჭინჭრის ციება, ლიპოიდური ნეკრობიოზი, ბუდობრივი ალოპეცია, დისკოიდური ერითემატოზული მგლურა, ფსორიაზი, კელოიდები, ჰერპესული დერმატიტი, კისტოზური ფერიმჭამელები, გაფანტული ერითემატოზული წითელი მგლურა, სკლეროდერმია, დერმატომიოზიტი, კვანძოვანი პერიარტერიტი, ლეიკემიის და ლიმფომების პალიატიური მკურნალობისათვის მოზრდილებში, მწვავე ლეიკემია ბავშვებში.

ადრენოგენიტალური სინდრომი, წყლულოვანი კოლიტი, რეგიონული ილეიტი, მალაბსორბციის სინდრომი, თვალის ლორწოვანის დაზიანება, ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი.

პირველადი და მეორადი ადრენოკორტიკოიდული უკმარისობა; საჭიროების შემთხვევაში საჭიროა მინერალოკორტიკოსტეროიდების შეყვანა.

მიღების წესები და დოზები:

ინდივიდუალურია.

სისტემური გამოყენება:

სისტემური თერაპიის ჩასატარებლად მკურნალობას იწყებენ 1-2 მლ-ით და იმეორებენ რამოდენიმეჯერ.

დოზირება და გამოყენების სიხშირე დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე და პრეპარატის მიმართ რეაქციაზე. პრეპარატის საწყისი დოზა შეიძლება შეადგენდეს 2 მლ მძიმე მდგომარეობისას, მათ შორის ერითემატოზული წითელი მგლურას ან ასთმური შეტევის დროს.

ადგილობრივი გამოყენება:

ზოგ შემთხვევაში საჭიროა ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალებების და კორტიკოსტეროიდების ერთდროული გამოყენება. ამ შემთხვევაში, დიპროსპანის სუსპენზია შეიძლება შერეულ იქნას (შპრიცში და არა ფლაკონში) 1% ან 2 % ლიდოკაინის ან პროკაინის ხსნართან.

სხვა შემთხვევებში დოზირება ინდივიდუალურია და დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე.

მწვავე ბურსიტის დროს დიპროსპანის 1-2 მლ სუსპენზია შეჰყავთ სინოვიალურ ჩანთაში. ქრონიკული ბურსიტის მკურნალობა ტარდება უფრო ნაკლები დოზების დანიშვნით.

პრეპარატის დოზით 0.5-2 მლ სახსარშიგნით გამოყენება ამცირებს რევმატოიდული ართრიტით და ოსტეოართრიტით გამოწვეულ ტკივილებს.

პრეპარატის სახსარშიდა გამოსაყენებლად რეკომენდებულია შემდეგი დოზები:

- დიდი ზომის სახსრები – 1-2 მლ;

- საშუალო ზომის სახსრები – 0.5-1 მლ;

- მცირე ზომის სახსრები – 0.25-0.5 მლ;

თერაპიული ეფექტის მიღწევის შემდეგ შერჩეული უნდა იქნას პრეპარატის შემანარჩუნებელი დოზა.

როდესაც საჭიროა ხანგრძლივი მკურნალობის კურსის შეწყვეტა, პრეპარატის დოზა მცირდება თანდათან.

გვერდითი მოვლენები:

* ნატრიუმის შეკავება, კალიუმის დაკარგვა, ჰიპოკალიემიური ალკალოზი, სითხის დაგროვება ქსოვილებში, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ჰიპერტონია;

* კუნთების სისუსტე, კორტიკოსტეროიდული მიოპათია, კუნთოვანი მასის დაკლება, მიასთენიური სიმპტომების გაუარესება მძიმე ფსევდოპარალიზური მიასთენიის დროს, ოსტეოპოროზი, არასტაბილური სახსარი;

* პეპტიური წყლულების წარმოქმნა შესაძლო პერფორაციით და სისხლდენით, პანკრეატიტი, მუცლის შებერვა, ჭრილობის შეხორცების დარღვევა, კანის ატროფია, კანის გათხელება, პეტექია, ექკიმოზი, სახის ერითემა,მომატებული ოფლიანობა;

* კანის რეაქციები (დერმატიტი, გამონაყარი, ანგიონევროზული შეშუპება),

* კონვულსიები, ქალასშიდა წნევის მომატება მხედველობის ნერვის დისკის შეშუპებით (ტვინის ფსევდოსიმსივნე) ჩვეულებრივ აღინიშნება მკურნალობის ბოლოს, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი;

* მენსტრუალური ციკლის მოშლა, კუშინგოიდური სინდრომის განვითარება, ბავშვის ზრდის შეფერხება, მეორადი ადრენოკორტიკოიდული და პიტუიტური უკმარისობა, განსაკუთრებით სტრესის შემთხვევაში, მაგალითად ტრავმის, ქირურგიული ჩარევის და დაავადების დროს,

* ნახშირწყლებისადმი ტოლერანტობის შემცირება, ინსულინის დოზის კორექციის საჭიროება უკანა სუბკაფსულური კატარაქტა, მომატებული ქალასშიდა წნევა, გლაუკომა, ეგზოფტალმი, აზოტის უარყოფითი ბალანსი ცილოვანი კატაბოლიზმის შედეგად, ლიპომატოზი, მათ შორის მედიასტინური და ეპიდურალური ლიპომატოზი, სხეულის მასის გაზრდა,

* ეიფორია, ხასიათის ცვალებადობა, ძლიერი დეპრესია გამოხატული ფსიქიური გამოვლინებით, ხასიათის შეცვლა, უძილობა, გაღიზიანება, ანაფილაქსიური და ზემგრძნობელობითი რეაქცია პრეპარატზე.

უკუჩვენება:

დიპროსპანის სუსპენზიის გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებისათვის, რომლებსაც აღენიშნებათ სისტემური სოკოვანი დაავადებები, მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის დროს პრეპარატის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევბში, როდესაც პრეპარატის პოტენციური სარგებლიანობა დედისთვის აღემატება ნაყოფზე მოქმედებით გამოწვეულ მოსალოდნელ რისკს.

ლაქტაციის დროს საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა

განსაკუთრებული მითითებები:

დიპროსპანის სუსპენზია არ გამოიყენება ინტრავენურად და კანქვეშ.

დიპროსპანის სუსპენზია კუნთებში კეთდება განსაკუთრებული სიფრთხილით პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თრომბოჰემორაგიული პურპურა.

აუცილებელია სასახსრე ჩანთის სითხის გამოკვლევა, რათა გამოვრიცხოთ სეპტიური პროცესი. თუ სეფსისის დიაგნოზი დადასტურდა, საჭიროა ანტიმიკრობული თერაპიის ჩატარება.

კორტიკოსტეროიდების შეყვანა არ არის მიზანშეწონილი არასტაბილურ სახსრებში, ინფიცირებულ ზედაპირებში ან მალთაშორის სივრცეებში. განმეორებითმა ინექციებმა სახსარში ოსტეოართრიტის დროს შეიძლება გამოიწვიოს სახსრის დაშლა. სიფრთხილით წარმოებს კორტიკოსტეროიდების შეყვანა უშუალოდ მყესებში, რადგანაც ინექციამ შეიძლება გამოიწვიოს მათი დაზიანება.

კორტიკოსტეროიდების ხანგრძლივმა გამოყენებამ, განსაკუთრებით ბავშვებში შეიძლება გამოიწვიოს უკანა სუბკაფსულური კატარაქტას განვითარება, ასევე, გლაუკომის – მხედველობის ნერვის შესაძლო დაზიანებით და ხელი შეუწყოს თვალის მეორადი ინფექციის განვითარებას სოკოვანი მიკროორგანიზმებით ან ვირუსებით. საჭიროა პერიოდული ოფტალმოლოგიური გამოკვლევები, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებიც ხანგრძლივად იტარებენ კორტიკოსტეროიდულ თერაპიას (6 თვეზე ხანგრძლივად).

კორტიკოსტეროიდების საშუალო და დიდი დოზები იწვევენ წნევის მომატებას, ქსოვილებში მარილების და წყლის შეკავებას და ორგანიზმიდან კალიუმის გამოყოფის გაძლიერებას.

პაციენტებში, რომლებიც იტარებენ კორტიკოსტეროიდული თერაპიის კურსს, არ შეიძლება ყვავილის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის ჩატარება. აგრეთვე არ არის რეკომენდებული სხვა სახის იმუნიზაციის ჩატარება შესაძლო ნევროლოგიური გართულებების და ანტისხეულების წარმოქმნის დათრგუნვის გამო.

ამავე დროს იმუნიზაცია შეიძლება ჩაუტარდეთ ავადმყოფებს, რომელთაც კორტიკოსტეროიდული თერაპია დანიშნული აქვთ შენაცვლებითი თერაპიის სახით, მაგალითად, ადისონის დაავადების დროს.

როდესაც პაციენტები მკურნალობენ კორტიკოსტეროიდებით, რომელნიც თრგუნავენ იმუნიტეტს, ისინი უნდა ფლობდნენ ინფორმაციას ამის შესახებ, რათა მოერიდონ კონტაქტს წითელათი და წითურათი დაავადებულებთან.

მწვავე ტუბერკულოზის დროს კორტიკოსტეროიდული თერაპია უნდა დაინიშნოს მხოლოდ სწრაფად მიმდინარე და დისიმინირებული ტუბერკულოზის შემთხვევაში, კომბინირებულად ანტიტუბერკულოზურ თერაპიასთან ერთად.

პრეპარატით გამოწვეული მეორადი ადრენოკორტიკოიდული უკმარისობა შეიძლება განვითარდეს პრეპარატის მიღების სწრაფი შეწყვეტის დროს, ამიტომ საჭიროა დოზის თანდათანობითი შემცირება.

კორტიკოსტეროიდული ეფექტი შეიძლება გაუძლიერდეთ ციროზით შეპყრობილ და ჰიპერთირეოიდიზმით დაავადებულ პაციენტებს.

კორტიკოსტეროიდული თერაპიის დროს შესაძლებელია ფსიქიკის დარღვევა. ავადმყოფებს აღენიშნებათ ემოციური არასტაბილურობა ან მიდრეკილება ფსიქოზისადმი.

კორტიკოსტეროიდები სიფრთხილით ინიშნება თვალის მარტივი ჰერპესის დროს.

კორტიკოსტეროიდები აგრეთვე სიფრთხილით ინიშნება შემდეგი დაავადებების დროს:

- არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტი;

- დივერტიკულიტი;

- ლატენტურად და კლინიკური სიმპტომატიკით მიმდინარე კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლული;

- ღვიძლის უკმარისობა;

- ჰიპერტონია;

- ოსტეოპოროზი;

- მძიმე მიასთენია;

ვინაიდან კორტიკოსტეროიდული თერაპია ხელს უშლის ზრდას და ამცირებს კორტიკოსტეროიდების ენდოგენურ გამოყოფას ახალშობილებში და ბავშვებში, საჭიროა ექიმის კონტროლი პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ხანგრძლივ კორტიკოსტეროიდულ თერაპიაზე.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები:

საშიშია იმ შემთხვევებში, როდესაც გამოყენებულია ძალიან დიდი დოზები რამოდენიმე დღის განმავლობაში.

მკურნალობა:

სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ფენობარბიტალის, რიფამპიცინის, ფენიტოინის ან ეფედრინის დიპროსპანთან კომბინირებისას შესაძლებელია კორტიკოსტეროიდის მეტაბოლიზმის გაძლიერება და მისი თერაპიული აქტივობის დაქვეითება.

კორტიკოსტეროიდების და ესტროგენის კომბინირებისას აუცილებელია პაციენტების შემოწმება შესაძლო ეფექტების გამოსავლენად.

კორტიკოსტეროიდების და დიურეზული საშუალებების ერთდროული გამოყენება ხელს უწყობს კალიუმის გამოდევნას ორგანიზმიდან, რასაც შეუძლია გამოიწვიოს ჰიპოკალიემია.

კორტიკოსტეროიდების და დიურეზული საშუალებების კომბინირებამ ასევე შეიძლება ხელი შეუწყოს არითმიების და საგულე გლიკოზიდების ტოქსიკურობის გამოვლენას, რომელიც დაკავშირებულია ჰიპოკალიემიასთან. კორტიკოსტეროიდებს შეუძლიათ გააძლიერონ კალიუმის გამოყოფა გამოწვეული ამფოტერიცინ B-თი.

კორტიკოსტეროიდების და კუმარინული ჯგუფის ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს ან შემცირდეს ანტიკოაგულანტური ეფექტი.

კორტიკოსტეროიდებმა შეიძლება შეამცირონ სალიცილატების კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში. აცეტილსალიცილის მჟავა სიფრთხილით ინიშნება კორტიკოსტეროიდებთან კომბინაციაში ჰიპოპროთრომბინემიის დროს.

გლუკოკორტიკოიდების და სომატოტროპინის ერთდროული დანიშვნისას შესაძლებელია სომატოტროპინის აბსორბციის შემცირება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 2-25ºC ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

BETAMETHGHASONE SODIUM PHOSPHATE; BETAMETHASONE DIPROPIONATE

მწარმოებელი: SCHERING-PLOUGH, ბელგია

მოქმედი ნივთიერება: ბეტამეთაზონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

გლუკოკორტიკოიდული პრეპარატი.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო სუსპენზია: ამპულაში 1 მლ, შეფუთვაში 1 და 5 ც.

1 მლ

ბეტამეთაზონი

(ნატრიუმის ფოსფატის სახი) ..................       2 მგ

ბეტამეთაზონი

(დიპროპიონატის სახით) ...............................  5 მგ

დამხმარე ინგრედიენტები:

უწყლო ნატრიუმის ფოსფატი, ნატრიუმის ქლორიდი, ტრილონ-ბ, პოლისორბატ-80, ბენზილის სპირტი, კარბოქსიმეთილცელულოზას ნატრიუმის მარილი, პოლიეთილენგლიკოლი-4000, ნიპაგინი, საინექციო წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დიპროსანის საინექციო ხსნარი წარმოდგენილია სტერილური სუსპენზიის სახით, რომელიც შეიცავს ბეტამეთაზონის დიპროპიონატს და ბეტამეთაზონის ნატრიუმის ფოსფატს.

დიპროსანის სუსპენზია შეიცავს ხსნად და ნაკლებად ხსნად ბეტამეთაზონის ეთერების კომბინაციას, რომელიც უზრუნველყოფს გამოხატული ანთების და ალერგიის საწინააღმდეგო ეფექტს.

გლუკორტიკოიდები, როგორიც ბეტამეთაზონია, იწვევენ გამოხატულ და მრავალმხრივ ზემოქმედებას მეტაბოლიზმზე და ხელს უწყობენ ორგანიზმში იმუნური პასუხის მოდიფიცირებას სხვადასხვა გამღიზიანებლებზე.

ბეტამეთაზონს გააჩნია მაღალი გლუკოკორტიკოიდული აქტივობა და უმნიშვნელო მინერალოკორტიკოსტეროიდული თვისებები.

ჩვენებები:

დიპროსანის სუსპენზია ნაჩვენებია მწვავე და ქრონიკული დაავადებების დროს, რომელთა თერაპია შესაძლებელია კორტიკოსტეროიდული პრეპარატებით. კორტიკოსტეროიდული ჰორმონული თერაპია წარმოადგენს დამხმარე თერაპიას და არ ცვლის ჩვეულებრივ თერაპიას.

ნაჩვენებია შემდეგი დაავადებების დროს:

რევმატოიდული ართრიტი, ოსტეოართრიტი, ბურსიტი, სპონდილიტი, ეპიკონდილიტი, რადიკულიტი, იშიალგია, ლუმბაგო, განგლიოზური კისტა, ტორტიკალური ეგზოსტოზი, ფასციტი, ქრონიკული ბრონქული ასთმა, ანგინევროზული შეშუპება, ალერგიული ბრონქიტი, სეზონური და ქრონიკული (მუდმივი) ალერგიული რინიტი, რეაქცია წამლებზე, სისხლმბადი ორგანოების დაავადებები, მწერების ნაკბენი, ატოპიური დერმატიტი, ნეიროდერმატიტი, კონტაქტური დერმატიტი, ძლიერი მზისმიერი დერმატიტი, ჭინჭრის ციება, ლიპოიდური ნეკრობიოზი, ბუდობრივი ალოპეცია, დისკოიდური ერითემატოზული მგლურა, ფსორიაზი, კელოიდები, ჰერპესული დერმატიტი, კისტოზური ფერიმჭამელები, გაფანტული ერითემატოზული წითელი მგლურა, სკლეროდერმია, დერმატომიოზიტი, კვანძოვანი პერიარტერიტი, ლეიკემიის და ლიმფომების პალიატიური მკურნალობისათვის მოზრდილებში, მწვავე ლეიკემია ბავშვებში.

ადრენოგენიტალური სინდრომი, წყლულოვანი კოლიტი, რეგიონული ილეიტი, მალაბსორბციის სინდრომი, თვალის ლორწოვანის დაზიანება, ნეფრიტი, ნეფროზული სინდრომი.

პირველადი და მეორადი ადრენოკორტიკოიდული უკმარისობა. საჭიროების შემთხვევაში საჭიროა მინერალოკორტიკოსტეროიდების შეყვანა.

მიღების წესები და დოზირება:

ინდივიდუალურია.

სისტემური გამოყენება:

სისტემური თერაპიის ჩასატარებლად მკურნალობას იწყებენ 1-2 მლ-ით და იმეორებენ რამოდენიმეჯერ.

დოზირება და გამოყენების სიხშირე დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე და პრეპარატის მიმართ რეაქციაზე. პრეპარატის საწყისი დოზა შეიძლება შეადგენდეს 2 მლ მძიმე მდგომარეობისას, მათ შორის ერითემატოზული წითელი მგლურას ან ასთმური შეტევის დროს.

ადგილობრივი გამოყენება:

ზოგ შემთხვევაში საჭიროა ადგილობრივი საანესთეზიო საშუალების და კორტიკოსტეროიდების ერთდროული გამოყენება. ამ შემთხვევაში, დიპროსანის სუსპენზია შეიძლება შერეული იქნას (შპრიცში და არა ფლაკონში) 1% ან 2% ლიდოკაინის ან პროკაინის ხსნართან, სხვა შემთხვევებში დოზირება ინდივიდუალურია და დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე.

მწვავე ბურსიტის დროს დიპროსპანის 1-2 მლ სუსპენზია შეჰყავთ სინოვიალურ ჩანთაში. ქრონიკული ბურსიტის მკურნალობა ტარდება უფრო ნაკლები დოზების დანიშვნით.

პრეპარატის დოზით 0.5-2 მოლ სახსარშიგნით გამოყენება ამცირებს რევმატიდული ართრიტით და ოსტეოართრიტით გამოწვეულ ტკივილებს. პრეპარატის სასხარშიდა გამოსაყენებელად რეკომენდებულია შემდეგი დოზები:

დიდი ზომის სახსრები - 1-2 მლ;

მცირე ზომის სახსრები - 0.25-0.5 მლ;

თერაპიული ეფექტის მიღწევის შემდეგ შერჩეულ უნდა იქნას პრეპარატის შემანარჩუნენებელი დოზა.

როდესაც საჭიროა ხანგრძლივი მკურნალობის კურსის შეწყვეტა, პრეპარატის დოზა მცირდება თანდათან.

გვერდითი მოვლენები:

ნატრიუმის შეკავება, კალიუმის დაკარგვა, ჰიპოკალიემიური ალკალოზი, სითხის დაგროვება ქსოვილებში, გულის შეგუბებითი უკმარისობა, ჰიპერტონია, კუნთების სისუსტე, კორტიკოსტეროიდული მიოპათია, კუნთოვანი მასის დაკლება, მიასთენიური სიმპტომების გაუარესება მძიმე ფსევდოპარალიზური მიასთენიის დროს, ოსტეოპოროზი, არასტაბილური სახსარი, პეპტიური წყლულების წარმოქმნა შესაძლო პერფორაციით და სისხლდენით, პანკრეატიტი, მუცლის შებერვა, ჭრილობის შეხორცების დარღვევა, კანის ატროფია. კანის გათხელება, პეტექია, ექკიმოზი, სახის ერითემა, მომატებული ოფლიანობა, კანის რეაქციები (დერმატიტი, გამონაყარი, ანგიონევროზული შეშუპება), კონვულსიები, ქალასშიდა წნევის მომატება, მხედველეობის ნერვის დისკის შეშუპებით (ტვინის ფსევდოსიმსივნე) ჩვეულებრივ აღინიშნება მკურნალობის ბოლოს, თავბრუსხვევა, თავსი ტკივილი, მენსტრუალური ციკლის მოშლა.

კუშინგოიდური სინდრომის განვითარება, ბავშვის ზრდის შეფერხება, მეორადი ადრენოკორტიკოიდული და პიტუიტური უკმარისობა განსაკუთრებით სტრესის შემთხვევაში, მაგალითად, ტრავმის ქირურგიული ჩარევის და დაავადების დროს, ნახშირწყლებისადმი ტოლერანტობის შემცირება, ინსულინის დოზის კორექციის საჭიროება, უკანა სუბკაფსულური კატარაქტა, მომატებული ქალასშიდა წნევა, გლაუკომა, ეგზოფტალმი, აზოტის უარყოფითი ბალანსი ცილოვანი კატაბოლიზმის შედეგად, ლიპომატოზი, მათ შორის მედიასტინური და ეპიდურალური ლიპომატოზი, სხეულის მასის გაზრდა, ეიფორია, ხასიათის ცვალებადობა, ძლიერი დეპრესია გამოხატული ფსიქიური გამოვლენებით, ხასიათის შეცვლა, უძილობა, გაღიზიანება, ანაფილაქსიური და ზემგრძნობელობითი რეაქცია პრეპარატზე.

უკუჩვენებები:

*დიპროსანის სუსპენზიის გამოყენება უკუნაჩვენებია პაციენტებისათვის, რომლებსაც აღენიშნებათ სისტემური სოკოვანი დაავადებები;

*მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის დროს პრეპარატის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევებში, როდესაც პრეპარატის პოტენციური სარგებლიანობა დედისთვის აღემატება ნაყოფზე მოქმედებით გამოწვეულ მოსალოდნელ რისკს.

ლაქტაციის დროს საჭიროა პრეპარატის მიღების შეწყვეტა.

განსაკუთრებული მითითებები:

*დიპროსანის სუსპენზია არ გამოიყენება ინტრავენურად და კანქვეშ.

დიპროსანის სუსპენზია კუნთებში კეთდება განსაკუთრებული სიფრთხილით პაციენტებში, რომელთაც აღენიშნებათ თრომბოჰემორაგიული პურპურა.

აუცილებელია სასახრე ჩანთის სითხის გამოკვლევა, რათა გამოვრიცხოთ სეპტიური პროცესი. თუ სეფსისის დიაგნოზი დადასტურდა, საჭიროა ანტიმიკრობული თერაპიის ჩატარება. კორტიკოსტეროიდების შეყვანა არ არის მიზანშეწონილი არასტაბილურ სახსრებში, ინფიცირებულ ზედაპირებში ან მალთაშორის სივრცეებში. განმეორებითმა ინექციებმა სახსარში ოსტეოართრიტის დროს შეიძლება გამოიწვიოს სახსრის დაშლა. სიფრთხილით წარმოებს კორტიკოსტეროიდების შეყვანა უშუალოდ მყესებში, რადგანაც ინექციამ შეიძლება გამოიწვიოს მათი დაზიანება.

კორტიკოსტეროიდების ხანგრძლივმა გამოყენებამ, განსაკუთრებით ბავშვებში შეიძლება გამოწვიოს უკანა სუბკაფსულური კატარაქტას განვითარება, ასევე, გლაუკომის -მხედველობის ნერვის შესაძლო დაზიანებით და ხელი შეუწყოს თვალის მეორადი ინფექციის განვითარებას სოკოვანი მიკროორგანიზმებით ან ვირუსებით. საჭიროა პერიოდიული ოფტალმოლოგიური გამოკვლევები, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებიც ხანგრძლივად იტარებენ კორტიკოსტეროიდულ თერაპიას (6 თვეზე ხანგრძლივად).

კორტიკოსტეროიდები საშუალო და დიდი დოზები იწვევენ წნევის მომატებას, ქსოვილებში მარილების და წყლის შეკავებას და ორგანიზმიდან კალიუმის გამოყოფის გაძლიერებას.

პაციენტებში, რომლებიც იტარებენ კორტიკოსტეროიდული თერაპიის კურსს, არ შეიძლება ყვავილის საწინააღმდეგო ვაქცინაციის ჩატარება. აგრეთვე არ არის რეკომენდებული სხვა სახის იმუნიზაციის ჩატარება შესაძლო ნევროლოგიური გართულებებისს და ანტისხეულების წარმოქმნის დათრგუნვის გამო.

ამავე დროს, იმუნიზაცია შეიძლება ჩაუტარდეთ ავადმყოფებს, რომელთაც კორტიკოსტეროიდული თერაპია დანიშნული აქვთ შენაცვლებითი თერაპიის სახით, მაგალითად, ადისონის დაავადების დროს.

როდესაც პაციენტები მკურნალობენ კორტიკოსტეროიდებით, რომელნიც თრგუნავენ იმუნიტეტს, ისინი უნდა ფლობდნენ ინფორმაციას ამის შესახებ, რათა მოერიდონ კონტაქტს წითელათი და წითურათი დაავადებულებთან.

მწვავე ტუბერკულოზის დროს კორტიკოსტეროიდული თერაპია უნდა დაინიშნოს მხოლოდ სწრაფად მიმდინარე და დისიმინირებული ტუბერკულოზის შემთხვევაში, კომბინირებულად ანტიტუბერკულოზურ თერაპიასთან ერთად.

პრეპარატით გამოწვეული მეორადი ადრენოკორტიკოიდული უკმარისობა შეიძლება განვითარდეს პრეპარატის მიღების სწრაფი შეწყვეტის დროს, ამიტომ საჭიროა დოზის თანდათანობითი შემცირება.

კორტიკოსტეროიდული ეფექტი შეიძლება გაუძლიერდეთ ციროზით შეპყრობილ და ჰიპერთირეოდიზმით დაავადებულ პაციენტებს.

კორტიკოსტეროიდული თერაპიის დროს შესაძლებელია ფსიქიკის დარღვევა. ავადმყოფებს აღენიშნებათ ემოციური არასტაბილურობა ან მიდრეკილება ფსიქოზისადმი.

კორტიკოსტეროიდები სიფრთხილით ინიშნება თვალის მარტივი ჰერპესის დროს.

კორტიკოსტეროიდები აგრეთვე სიფრთხილთ ინიშნება შემდეგი დაავადებების დროს:

*არასპეციფიკური წყლულოვანი კოლიტი;

*დივერტიკულიტი;

*ლატენტურად და კლინიკური სიმპტომატიკით მიმდინარე კუჭისა და 12-გოჯა ნაწლავის წყლული;

*ღვიძლის უკმარისობა;

*ჰიპერტონია;

*ოსტეოპოროზი;

*მძიმე მიასთენია;

ვინაიდან კორტიკოსტეროიდული თერაპია ხელს უშლის ზრდას და ამცირებს კორტიკოსტეროიდების ენდოგენურ გამოყოფას ახალშობილებში და ბავშვებში, საჭიროა ექიმის კონტროლი პაციენტებში, რომლებიც იმყოფებიან ხანგრძლივ კორტიკოსტეროიდულ თერაპიაზე.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები:

საშიშია იმ შემთხვევებში, როდესაც გამოყენებულია ძალიან დიდი დოზებით რამოდენიმე დღის განმავლობაში მკურნალობა.

სიმპტომური და შემანარჩუნებელი მკურნალობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ფენობარბიტალის, რიფამპიცინის, ფენიტოინის ან ეფედრინის დიპროსპანთან კომბინირებისას შესაძლებელია კორტიკოსტეროიდის მეტაბოლიზმის გაძლიერება და მისი თერაპიულ აქტივობის დაქვეითება.

კორტიკოსტეროიდების და ესტრონების კომბინირებისას აუცილებელია პაციენტების შემოწმება შესაძლო ეფექტების გამოსავლენად.

კორტიკოსტეროიდების და დიურეზული საშუალებების ერთდროული გამოყენება ხელს უწყობს კალიუმის გამოდევნას ორგანიზმიდან, რასაც შეუძლია გამიწვიოს ჰიპოკალიემია. კორტიკოსტეროიდების და დიურეზული საშუალებების კომბინირებამ ასევე შეიძლება ხელი შეუწყოს არითმიების და საგულე გლიკოზიდების ტოქსიკურობის გამოვლენას, რომელიც დაკავშირებულია ჰიპოკალიემიასთან, კორტიკოსტეროიდებს შეუძლიათ გააძლიერონ კალიუმის გამოყოფა გამოწვეული ამფოტერიცინ B-თი.

კორტიკოსტეროიდების და კუმარინული ჯგუფის ანტიკოაგულანტების ერთდროული გამოყენებისას შეიძლება გაიზარდოს ან შემცირდეს ანტიკოაგულანტური ეფექტი.

კორტიკოსტეროიდებმა შეიძლება შეამცირონ სალიცილატების კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში. აცეტილსალიცილის მჟავა სიფრთხილით ინიშნა კორტიკოსტეროიდებთან კომბინაციაში ჰიპოპროთრომბინემიის დროს.

გლუკორტიკოიდების და სომატოტროპინის ერთდროული დანიშვნისას შესაძლებელია სომატოტროპინის აბსორბციის შემცირება.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 2-25⁰C ტემპერატურაზე.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

BETAMETHASONE; SALICYLIC ACID

მწარმოებელი: SCHERING-PLOUGH, ბელგია

მოქმედი ნივთიერება: ბეტამეტაზონის დიპროპიონატი+სალიცილის მჟავა

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ადგილობრივი მოქმედების კორტიკოსტეროიდი, სალიცილის მჟავას პრეპარატი ადგილობრივი გამოყენებისათვის.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ლოსიონი: ფლაკონში 30 მლ

1 მლ

ბეტამეტაზონის დიპროპიონატი ....................            500 მკგ

სალიცილის მჟავა ..................................................   20 მგ

მალამო: ტუბში 30 გ

1 გ

ბეტამეტაზონის დიპროპიონატი  .........           500 მკგ

სალიცილის მჟავა .......................................   30 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დიპროსალიკი შეიცავს 2 აქტიური ნივთიერების კომბინაციას - ბეტამეტაზონის დიპროპიონატის და სალიცილის მჟავის.

ბეტამეტაზონის დიპროპიონატი სინთეზირებული ფტორირებული კორტიკოსტეროიდია. მას გააჩნია ანთების, ქავილის საწინააღმდეგო და  სისხლძარღვთა შემავიწროვებელი მოქმედება. დიპროსალიკის ლოსიონი და მალამო ავლენენ ამ ეფექტებს სტაბილურად, თუ აპლიკაცია სწარმოებს ორჯერ დღეში.

ადგილობრივი გამოყენებისას სალიცილის მჟავას გააჩნია კერატოლიზური, ბაქტერიოსტატული და ფუნგიციდური მოქმედება.

ჩვენებები:

დიპროსალიკის გამოყენება ნაჩვენებია ფსორიაზის და თავის თმიანი ნაწილის სებორეის ანთებითი გამოვლინებების შესამცირებლად, სხვა ლოკალიზაცია ფსორიაზული დარღვევების, დერმატოზების დროს, რომელთა გამომწვევები მგრძნობიარენი არიან კორტიკოსტეროიდული თერაპიისადმი.

მიღების წესები და დოზირება:

დიპროსალიკის გამოყენება რეკომენდებულია ორჯერ დღეში - დილით და საღამოს.

გვერდითი მოვლენები:

წვა, ქავილი, გაღიზიანება, კანის სიმშრალე, ფოლიკულიტი. აკნეს მსგავსი გამონაყარი, ჰიპოპიგმენტაცია, პერიორალური დერმატიტი, ალერგიული კონტაქტური დერმატიტი.

უკუჩვენებები:

*დიპროსალიკის ლოსიონი უკუნაჩვენებია პაციენტებისათვის, რომელთაც აღენიშნებათ მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმართ.

ორსულობა და ლაქტაცია:

ორსულობის დროს პრეპარატის გამოყენება შესაძლებელია მხოლოდ იმ შემთხვევებში, როდესაც პრეპარატის პოტენციური სარგებლობა დედისათვის აღემატება ნაყოფზე ზემოქმედებით გამოწვეულ მოსალოდნელ რისკს. პრეპარატი გადადის დედის რძეში, ამიტომ ის არ გამოიყენება ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

*თუ დიპროსალიკის ლოსიონის გამოყენების ფონზე განვითარდა გაღიზიანება ან ჰიპერსენსიბილიზაცია, საჭიროა მკურნალობის შეწყვეტა.

*პედიატრიულ პრაქტიკაში გამოყენება: ბავშვები უფრო მგრძნობიარენი არიან ადგილობრივი კორტიკოსტეროიდებისადმი, რაც იწვევს ჰიპოთალამო-ჰიპოფიზალურ-თირკმელზედა სისტემის დათრგუნვას, ამავე დროს აღინიშნება კუშინგის სინდრომი, ზრდის შეფერხება, სხეულის მასის დაკლება და ქალასშიდა წნევის მომატება ბავშვებში, რომლებიც იღებდნენ ადგილობრივ კორტიკოსტეროიდებს. თირკმელზედა ქერქის უკმარისობა განისაზღვრება კორტიზოლის დაბალი დონით პლაზმაში.

კორტიკოსტეროიდების ადგილობრივი გამოყენების დროს, განსაკუთრებით ბავშვებში, შესაძლოა განვითარდეს ნებისმიერი გვერდითი მოვლენა, რომლებიც აღინიშნება სისტემური კორტიკოსტეროიდული პრეპარატების გამოყენების დროს, მათ შორის თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის სუპრესიაც. სალიცილის მჟავის გამოყენება დაზიანებულ კანზე ან ღია ჭრილობებზე არ არის რეკომენდებული.

*დიპროსალიკის ლოსიონის გამოყენებისას არ არის რეკომენდებული ოკლუზიური ნახვევის დადება.

ოკლუზიური ნახვევის გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს:

კანის მაცერაცა, მეორადი ინფექცია, კანის ატროფია, სტრიები. სალიცილის მჟავის პრეპარატებმა შეიძლება გამოიწვიონ დერმატიტის განვითარება.

*კანის სიმშრალის და გაღიზიანების შემთხვევებში, პრეპარატის მკურნალობა საჭიროა შეწყდეს.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: კორტიკოსტეროიდების ადგილობრივი ხანგრძლივი და დიდი რაოდენობით გამოყენებამ შეიძლება გამოიწვიოს ჰიპოფიზალურ-ადრენალური სისტემის დათრგუნვა, რომელიც იწვევს მეორადად თირკმელზედა ჯირკვლის ქერქის ფუნქციიის უკმარისობას, ჰიპერკორტიციზმს, კუშინგის დაავადების ჩათვლით.

ქრონიკული ინტოქსიკაციის შემთხვევაში რეკომენდებულია კორტიკოსტეროიდების თანდათანობით მოხსნა.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება 2-30⁰Cტემპერატურაზე, სინათლისგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

ე. სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია – დიპრივანის შეყვანა მოზრდილებში სამიზნე კონცენტრაციის საინფუზიო სისტემა “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით:

დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით შეზღუდულია ინდუქციის პერიოდებით და მოზრდილებში ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნებით. რეკომენდირებული არ არის ინტენსიურ თერაპიაში სედაციისათვის გამოყენება, სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისთვის გონებაზე ყოფნის შენარჩუნებით ან ბავშვებში.

დიპრივანის შეყვანა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიის მეთოდით შესაძლებელია მხოლოდ “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით, რომელიც მოიცავს “დიპრიფუზორ” პროგრამულ უზრუნველყოფას. ეს სისტემები ფუნქციონირებს მხოლოდ მომზადებულ დიპრივანით შევსებულ მინის შპრიცზე ელექტრონული ნიშნის გამორკვევის შემდეგ. სისტემა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი” ავტომატურად დაარეგულირებს დიპრივანის იმ კონცენტრაციის შეყვანის სიჩქარეს, რომელიც დაადგინა სისტემამ. სპეციალისტი უნდა გაეცნოს საინფუზიო ტუმბოს მუშაობის ინსტრუქციას, დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიის მეთოდით შეყვანას, შპრიცის გამოცნობის სისტემის სწორად გამოყენებას, რაც ასახულია კომპანია ასტრაზენეკას მიერ წარმოდგენილ სასწავლო სახელმძღვანელოში. მოცემული სისტემა ანესთეზიოლოგს შესაძლებლობას აძლევს რათა მიაღწიოს ინდუქციის სასურველ სიჩქარეს და ნარკოზის სიღრმეს და მართოს იგი პროპოფოლის მიზნობრივი (კონტროლირებადი) კონცენტრაციის დადგენით და რეგულირებით პაციენტის სისხლში. სისტემა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი” გულისხმობს, რომ პროპოფოლის საწყისი კონცენტრაცია პაციენტის სისხლში შეადგენს 0-ს. აქედან გამომდინარე, პაციენტებისათვის, რომლებიც პროპოფოლს იღებდნენ ადრე, საჭიროა სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზიისათვის “დიპრიფუზორი”-ს მეშვეობით, საჭიროა დიპრივანის შეყვანის დასაწყისში უფრო დაბალი საწყისი მიზნობრივი კონცენტრაციის ამორჩევა. აგრეთვე რეკომენდირებული არ არის ჩვეულებრივ რეჟიმში “დიპრიფუზორი”-ს მუშაობის გაგრძელება მისი გამორთვის შემდეგ.

პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაციის არჩევის ინსტრუქცია თანდართულია ქვემოთ.პაციენტებს, რომლებსაც უტარდებათ ან არ უტარდებათ პრემედიკაცია იღებენ,პროპოფოლის ფარმაკოკინეტიკის და ფარმაკოდინამიკის ინდივიდუალურ განსხვავებასთან დაკავშირებული პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია უნდა ვარირებდეს პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით ანესთეზიის საჭირო სიღრმის მისაღწევად. 55 წლამდე ასაკში პაციენტებში ანესთეზიის, ინდუქციისათვის როგორც წესი, შეიძლება პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაციის შყვანა 4-დან 8 მკგ/მლ-მდე. პროპოფოლის საწყისი სამიზნე კონცენტრაცია 4 მკგ/მლ რეკომენდირებულია პაციენტებისათვის, რომლებსაც უტარდებათ პრემედიკაცია. პრემედიკაციის გარეშე რეკომენდირებულია 6 მკგ/მლ კონცენტრაცია. ინდუქციის დრო მოცემული სამიზნე კონცენტრაციის შემთხვევაში შეადგენს, როგორც წესი, 60-120 წამს. უფრო მაღალი მნიშვნელობა გამოიწვევს ანესთეზიის უფრო სწრაფ ინდუქციას, რომელიც შეიძლება უკავშირდებოდეს ჰემოდინამიკის და სუნთქვის ფუნქციის გამოხატულ დათრგუნვას. ნაკლები საწყისი სამიზნე კონცენტრაციის გამოყენება საჭიროა 55 წელს ზემოთ და 3 და 4 ჯგუფის ASA პაციენტებში. სამიზნე კონცენტრაციის გაზრდა შესაძლებელია თანდათანობით 0,5-დან 1,0 მკგ/მლ-მდე 1 წუთის ინტერვალით ანესთეზიისთანდათანობითი ინდუქციის მისაღწევად. როგორც წესი, საჭიროა დამატებითი ანალგეზია, ხოლო ნარკოზის შესანარჩუნებლად სამიზნე კონცენტრაციის შემცირების სიდიდე დამოკიდებული იქნება დამატებით შეყვანილი ანალგეზიური საშუალებების ოდენობაზე.

პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია ხელს უწყობს 3-დან 6 მკგ/მლ-ის ფარგლებში საერთო ანესთეზიის საკმარისი დონის შენარჩუნებას. გაღვიძების დროს პროპოფოლის პროგნოზირებადი კონცენტრაცია, ძირითადად მერყეობს 1,0-2,0 მკგ/მლ-ის ფარგლებში და იგი დამოკიდებულია ნარკოზის შენარჩუნების პერიოდში ანალგეზიის დონეზე. ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა: ჩვეულებრივ საჭიროა პროპოფოლის სამიზნე კონცენტრაცია სისხლში 0,2-2,0 მკგ/მლ დიაპაზონით.

დიპრივანის შეყვანა შეიძლება დაიწყოს დაბალი სამიზნე კონცენტრაციით და დოზისტიტრირებით პაციენტის რეაქციაზე დამოკიდებით სედაციის სასურველი სიღრმის მისაღწევად.

გვერდითი ეფექტები:

ზოგადი

როგორც წესი, ანესთეზიის ინდუქცია მიმდინარეობს შეუფერხებლად, აგზნების მინიმალური ნიშნებით. გვერდითი მოვლენები, რომლებიც გვხვდება უფრო ხშირად და წინასწარ არის მხედველობაში მისაღები. მსგავსია ზოგადი ანესთეზიის ნებისმიერი საშუალების გვერდითი ეფექტების, მაგალითად, როგორიცაა ჰიპოტენზია. შემთხვევები, რომლებიც აღინიშნება ანესთეზიასთან და ინტენსიურ თერაპიასთან  დაკავშირებით, შეიძლება უკავშირდებოდეს მიღებულ პროცედურებს ან პაციენტის მდგომარეობას.

(1) შეყვანის ადგილზე ტკივილის შესამცირებლად შეიძლება პრეპარატის შეყვანით ზომით უფრო დიდ ვენაში წინამხარში ან იდაყვის მოხრის

ადგილზე. ტკივილის შეგრძნება შეიძლება შემცირდეს დიპრივანი 1% ლიგნოკაინთან ერთად შეყვანის დროს. (იხ. “გამოყენების წესი და დოზები” ნაწილი დ)

(2) ჰიპოტენზიამ შეიძლება საჭირო გახადოს სითხის ინტრავენური შეყვანა და დიპრივანის შეყვანის სიჩქარის შემცირება.

(3) ბრადიკარდიის სერიოზული შემთხვევები გვხვდება იშვიათად. არსებობს ცალკეული ცნობები ბრადიკარდიის პროგრესირებისას ასისტოლიის შესახებ.

(4) იგი ვლინდება ინტენსიური თერაპიის დროს დიპრივანის გამოყენების უეცარი შეწყვეტის შემთხვევაში.

(5) ინტენსიური თერაპიის დროს სედაციისათვის დიპრივანის 4 მგ/კგ/სთ დოზის გამოყენების შემთხვევაში ცნობილია რაბდომიოლიზის ძალიან იშვიათი შემთხვევების შესახებ.ანესთეზიის ინდუქციისათვის ახალშობილებში დიპრივანის გამოყენებამ (დაურეგისტრირებელი ჩვენება) შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი და გულსისხლძარღვთასისტემის ფუნქციის დათრგუნვა. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით. გულსისხლძარღვების სისტემის მოქმედების დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავის ქვემოთ დაწევა, მძიმე შემთხვევებში შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმის შემცვლელები და პრესორული საშუალებები.

ჭარბი დოზა:

შემთხვევითი დოზის გადაჭარბება შეიძლება გახდეს გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მოქმედების და სუნთქვის დათრგუნვის მიზეზი. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით. გულ–სისხლძარღვთა სისტემის ფუნქციის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავის დაბლა დაწევა, მძიმე შემთხვევაში შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმის შემცვლელი და პრესორული საშუალებების შეყვანა.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან და წამლის ურთიერთქმედების სხვა სახეობები:

დიპრივანის გამოყენება შეიძლება სპინალურ და ეპიდურალურ ანესთეზიასთან, პრემედიკაციის საშუალებებთან, მიორელაქსანტებთან, ინჰალაციური საანესთეზიოებთან და ანალგეზიურებთან კომბინაციაში; ფარმაკოლოგიური შეუთავსებლობა აღწერილი არ არის. დიპრივანის უფრო დაბალი დოზები შეიძლება საჭირო გახდეს, როდესაც ზოგადი ანესთეზია გამოიყენება რეგიონალური ანესთეზიის მეთოდის დამატების სახით.

შეუთავსებლობა:

არ შეიძლება გამოყენების წინ დიპრივანის შერევა ნებისმიერ სხვა საინექციო ან საინფუზიო ხსნარებთან, გარდა პოლივინიქლორიდის პაკეტებში ან გადასასხმელი მინის ფლაკონებში 5% დექსტროზის ხსნართან, პლასტმასის შპრიცებში საინექციო ლიგნოკაინთან ან საინექციო ალფენტანილთან ერთად. წინასწარ გამორეცხვის გარეშე, მიორელაქსანტების - ატრაკურიუმის და მივაკურიუმის შეყვანის დროს არ გამოიყენება იგივე საინფუზიო ხაზი, რაც დიპრივანის დროს.

მითითება:

დიპრივანი უნდა იქნას გამოყენებული ანესთეზიის სფეროში მომზადების მქონე პერსონალის მიერ (ან, შესაბამის სიტუაციებში, ექიმების მიერ, რომლებმაც გაიარეს ინტენსიური თერაპიის დროს ავადმყოფებისათვის დახმარების გაწევის მომზადება). აუცილებელია ავადმყოფებზე განხორციელდეს მუდმივი მონიტორინგი, სასუნთქი გზების თავისუფალი გამავლობის შესანარჩუნებელი, ხელოვნური ვენტილაციის ჩასატარებელი, ჟანგბადით გამდიდრების მოწყობილობების და აგრეთვე სხვა სარეანიმაციო საშუალებების მზად ყოფნის პირობებში. დიპრივანი არ უნდა შეიყვანოს პირმა, რომელიც ასრულებს დიაგნოსტიკურ ან ქირურგიულ პროცედურას. გონების შენარჩუნებით სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს დიპრივანის გამოყენების შემთხვევაში საჭიროა პაციენტებზე მუდმივი მეთვალყურეობა. ჰიპოთენზიის ადრეული ნიშნების, სასუნთქი გზების ობსტრუქციის და სისხლის ჟანგბადით არასაკმარისი გაჯერების გამოსავლენად. როგორც სხვა სედატიური პრეპარატების გამოყენების შემთხვევაში, სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის შეყვანის დროს  ოპერატიული ჩარევის შემთხვევაში შესაძლებელია პაციენტის უნებლიე მოძრაობები. პროცედურების დროს, რომლებიც ითხოვენ უმოძრაობას, ამგვარი მოქმედებებიშეიძლება იყოს სახიფათო ოპერაციული ჩარევის პერიოდში. აუცილებელია პაციენტზე მეთვალყურეობისათვის ადექვატური პერიოდი ზოგადი ანესთეზიის შემდეგ სრული აღდგენის უზრუნველყოფისათვის. ძალიან იშვიათ შემთხვევებში დიპრივანის გამოყენების შემდეგ ოპერაციის შემდგომ პერიოდში შესაძლებელია უგონოდ ყოფნა, რასაც შეიძლება მოჰყვეს კუნთების ტონუსის მომატება. ხანდახან გონების დაკარგვას შეიძლება ადგილი ჰქონდეს სიფხიზლის

პერიოდის შემდეგ. სპონტანური გამოფხიზლების მიუხედავად, უგონო მდგომარეობაში მყოფ ავადმყოფზე უნდა განხორციელდეს სათანადო მეთვალყურეობა. დიპრივანს გააჩნია მსუბუქი ვაგოლიზური აქტივობა, რის გამოც მის გამოყენებას უკავშირებენ ბრადიკარდიის (რომელიც ხანდახან ატარებს სერიოზულ ხასიათს) და, აგრეთვე, ასისტოლიის შემთხვევებს. მიზანშეწონილია ანესთეზიის ინდუქციის ან მისი შენარჩუნების პერიოდში ანტიქოლინერგული საშუალებების ინტრავენური შეყვანა, განსაკუთრებით იმ შემთხვევაში, როდესაც ვლინდება ვაგუსური ტონუსის სიჭარბე, ან როდესაც დიპრივანს იყენებენ სხვა საშუალებებთან ერთად, რომლებიც იწვევენ  ბრადიკარდიას. იმ შემთხვევაში, თუ დიპრივანი უკეთდება ეპილეფსიის მქონე ავადმყოფებს, ჩნდება კრუნჩხვების საშიშროება.სათანადო ყურადღებას საჭიროებენ ავადმყოფები, რომლებსაც დარღვეული აქვთ ლიპიდების მეტაბოლიზმი, და აგრეთვე სხვა მდგომარეობაში ყოფნის დროს, როდესაც საჭიროა ლიპიდური ემულსიების სიფრთხილით გამოყენება. რეკომენდირებულია სისხლში ლიპიდების დონის მონიტორინგის ჩატარება დიპრივანის დანიშვნის დროს პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ ლიპიდების დაგროვების განსაკუთრებული საშიშროება. იმ შემთხვევაში, როდესაც მონიტორინგი მოწმობს ორგანიზმიდან ცხიმების არასაკმარის გამოყოფას, საჭიროა დიპრივანის შეყვანის სათანადო კორექტირება. ლიპიდური სხვა საშუალების ერთდროული ინტრავენური შეყვანის დროს საჭიროა მისი დოზის შემცირება, დიპრივანის შემადგენლობაში შეყვანილი ლიპიდების რაოდენობის გათვალისწინებით; 1,0 მკდიპრივანი შეიცავს დაახლოებით 0,1 გ ცხიმს ანესთეზიის ინდუქციისათვის ახალშობილებში დიპრივანის გამოყენებამ (დაურეგისტრირებელი ჩვენება) შეიძლება გამოიწვიოს სასუნთქი და გულსისხლძარღვთა სისტემების მოქმედების დათრგუნვა. სუნთქვის დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ჩატარდეს ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია ჟანგბადით.

გულ-სისხლძარღვების სისტემის მოქმედების დათრგუნვის შემთხვევაში საჭიროა ავადმყოფის თავი ქვემოთ დაწევა, მძიმე შემთხვევებში კი შეიძლება საჭირო გახდეს პლაზმის შემცვლელების და პრესორული საშუალებების გამოყენება.

დღენაკლულ ახალშობილებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების შესახებ ცნობები არ მოიპოვება. კრუპით და ეპიგლოტიტით დაავადებულ ბავშვებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების კლინიკური გამოკვლევები არ ჩატარებულა.

„ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა“ აღინიშნება მეტაბოლური აციდოზის, რაბდომიოლიზის, ჰიპერკალიემიის და/ან გულის უკმარისობის ძალიან იშვიათი შემთხვევები, ზოგიერთ შემთხვევაში სიკვდილით მძიმე ავადმყოფებში ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის დიპრივანის მიღების შემთხვევაში. ეს ცნობები გვიჩვენებენ, რომ ხდებოდა ქსოვილების ჟანგბადით არასაკმარისი უზრუნველყოფა. ამ შემთხვევებსა და დიპრივანის გამოყენების შორის მიზეზობრივი კავშირი დადგენილი არ არის. ყველა სედატიური და სხვა პრეპარატი, რომელიც გამოიყენება  ინტენსიური თერაპიის დროს (დიპრივანის ჩათვლით), უნდა ტიტრირდებოდეს ჟანგბადით ქსოვილების ოპტიმალური მომარაგების და ოპტიმალური ჰემოდინამიკური პარამეტრების შესანარჩუნებლად. პრეპარატის შემადგენლობაში შემავალი ედტა ქმნის ჰელატურ კომპლექსებს

ლითონის იონებთან, მათ შორის თუთიის იონებთან. საჭიროა განხილულ იქნას თუთიის დამატებითი დანიშვნის შესაძლებლობა დიპრივანის ხანგრძლივი გამოყენების დროს, განსაკუთრებით პაციენტებში, რომლებსაც გააჩნიათ თუთიის დეფიციტისადმი მიდრეკილება, მაგალითად, დამწვრობის, დიარეის და/ან სეფსისის დროს. დიპრივანი არ შეიცავს ანტიმიკრობულ კონსერვანტებს და შეიძლება ხელსაყრელი გარემო იყოს მიკროორგანიზმების ზრდისათვის. დიპრივანით სტერილური შპრიცის ან საინფუზიო ხაზის შევსების შემთხვევაში საჭიროა ასეპტიკის წესების დაცვა; პრეპარატი ივსება ამპულის გახსნის შემდეგ და დაუყონებლივ იწყება შეყვანა. ასეპტიური პირობები უნდა იყოს უზრუნველყოფილი მთელი საინფუზიო პერიოდის მსვლელობის დროს, როგორც დიპრივანის, ასევე შეყვანის აპარატურის მიმართ. ნებისმიერი საინფუზიო ხსნარი, რომელიც ემატება საინფუზიო ხაზს დიპრივანთან ერთად, უნდა შეყვანილ იქნას რაც შეიძლება ახლოს კანულის ადგილთან. არ შეიძლება დიპრივანის შეყვანა მიკრობიოლოგიური ფილტრით.

დიპრივანის შპრიცი არის ერთჯერადი და განკუთვნილია ერთ პაციენტზე გამოყენებისათვის. სხვა ლიპიდური ემულსიებისათვის დადგენილი წესების შესაბამისად, დიპრივანის განუწყვეტელი ინფუზიის ხანგრძლივობა არ უნდა აჭარბებდეს 12 საათს. პრეპარატის ინფუზიის ან 12 საათიანი პერიოდის დასრულების შემდეგ აუცილებელია როგორც დიპრივანით ტევადობის, აგრეთვე საინფუზიო ხაზის შეცვლა. საჭიროა დიპრივანის ტევადობის გამოყენების წინ შენჯღრევა. ნებისმიერი რაოდენობით დარჩენილი ტევადობის შემადგენლობა უნდა გაუქმდეს. ასეპტიური პირობები უნდა იყოს უზრუნველყოფილი, როგორც დიპრივანის, ასევე შეყვანის აპარატურის მიმართ. მოქმედება მანქანის მართვისა და ტექნიკაზე მუშაობის შესაძლებლობაზე:

საჭიროა პაციენტების ინფორმირება, რომ ზოგადი ანესთეზიას შემდეგ, დროის გარკვეულ პერიოდში არ შეიძლება, მაგალითად მანქანის მართვა და ტექნიკასთან მუშაობა.

გამოშვების ფორმა:

20 მლ მინის, გამჭირვალე ამპულებში. 5 ამპულა პლასტიკურ ფიქსატორში მუყაოს კოლოფში გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად.

50 მლ მინის შპრიცში პოლიპროპილენის პლუნჟერით და ლუერის კონექტორით.

შპრიცი დაფასოებულია კონტურულ უჯრედოვან შეფუთვაში. ერთი კონტურული უჯრედოვანი შეფუთვა გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მუყაოს კოლოფში.

შენახვის პირობები:

2-დან 25ºC-მდე ტემპერატურაზე, არ გაყინოთ.

არ გამოიყენება შეფუთვაზე მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე!

შენახვის ვადა:

ამპულები: 3 წელი.

შპრიცები: 2 წელი

აფთიაქიდან გაცემის პირობა:

რეცეპტით.

საერთაშორისო დასახელება:

PROPOFOL

მწარმოებელი: ასტრაზენეკა იუკ ლიმიტედი, დიდი ბრიტანეთი,

წარმოებულია ასტრაზენეკა ს.პ.ა.,იტალია,

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

ემულსია 10 მგ/მლ ინტრავენური შეყვანისათვის

ემულსიის 1 მლ:

აქტიური ნივთიერებები: პროპოფოლი ..................    10,0 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: ეთილენდიამინტეტრაძმარმჟავა დინატრიუმის მარილი ედტა(უწყლო ეკქვივალენტი – 0,055 მგ, სოიოს ზეთი – 100,0 მგ, გლიცეროლი – 22,5 მგ, საინექციო წყალი– 1,0 მლ-მდე, კვერცხის გულის ფოსფოლიპიდები – 12,0 მგ, ნატრიუმის ჰიდროქსიდი – pH 6.0-8.5 ასაწევად

აღწერა:

თეთრი ან მოთეთრო ფერის ჰომოგენური ემულსია პრაქტიკულად თავისუფალი უცხო ნაწილაკების კონტამინაციისაგან. ხანგრძლივი გაჩერების დროს აღენიშნება მსუბუქი განშრევება.

ფარმაკოლოგიური თვისება:

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: არაინჰალაციური სანარკოზო საშუალება.

ფარმაკოდინამიური თვისებები:

პროპოფოლი (2,6- დიიზოპროპილფენოლი) არის ზოგადი ანესთეზიის ხანმოკლედ მოქმედი საშუალება მოქმედების სწრაფი დაწყებით დაახლოებით 30 წამის განმავლობაში. პრეპარატის გამოყენებისას ჩვეულებრივ ზოგადი ანესთეზიიდან გამოსვლა ხდება სწრაფად.

დიპრივანის მოქმედების მექანიზმი, როგორც სხვა ზოგადი საანესთეზიო საშუალებების, არ არის ბოლომდე დადგენილი. როგორც წესი, ანესთეზიის ინდუქციისათვის და მისი შენარჩუნებისათვის დიპრივანის გამოყენების დროს აღინიშნება საშუალო არტერიალური წნევის დაქვეითება და გულისცემის სიხშირის უმნიშვნელო შეცვლა. მიუხედავად ამისა, ჩვეულებრივ ჰემოდინამიკური პარამეტრები ანესთეზიის შენარჩუნების დროს შედარებით მდგრადია, ხოლო არასასურველი ჰემოდინამიკური ცვლილებების სიხშირე დაბალია. დიპრივანის შეყვანის დროს შეიძლება ადგილი ჰქონდეს სუნთქვის დათრგუნვას, თუმცა მისი ეფექტები თავისი ხარისხით სხვა ინტრავენური საანესთეზიო საშუალებების ეფექტების მსგავსია და კლინიკურ პირობებში ადვილად ექვემდებარება კონტროლს.

დიპრივანი ამცირებს ცერებრულ სისხლდენას, ქალასშიდა წნევას და აქვეითებს ცერებრულ მეტაბოლიზმს. ქალასშიდა წნევის შემცირება უფრო მეტად გამოხატულია ავადმყოფებში, რომლებსაც თავდაპირველად აღენიშნებოდათ მისი მაღალი დონე. ნარკოზიდან გამოსვლა ჩვეულებრივ ხდება სწრაფად, ნათელი გონებით, რასაც ოპერაციის შემდგომ პერიოდში იშვიათად თან ახლავს თავის ტკივილის, გულისრევის

და ღებინების შემთხვევები.

როგორც წესი, დიპრივანით ანესთეზიის შემდეგ ოპერაციის შემდგომი პერიოდისთვის დამახასიათებელი გულისრევის და ღებინების შემთხვევები გვხვდება უფრო იშვიათად, ვიდრე ინჰალაციური ნარკოზის შემდეგ. შესაძლებელია, ეს უკავშირდებოდეს პროპოფოლის ღებინების საწინააღმდეგო ეფექტს.

ჩვეულებრივ კლინიკურ პირობებში სტაციონარული კონცენტრაციის დროს დიპრივანი არ თრგუნავს თირკმელზედა ჯირკვლის ჰორმონების სინთეზს.

ფარმაკოკინეტიკური თვისებები:

ბოლუსური დოზის შეყვანის ან ინფუზიის შეწყვეტის შემდეგ პროპოფოლის კონცენტრაციის შემცირება შეიძლება აღიწეროს ღია სამკამერიანი მოდელის დახმარებით. პირველი ფაზა ხასიათდება ძალიან სწრაფი განაწილებით (სწრაფი განაწილების ფაზის ნახევარპერიოდი უდრის 2-4 წუთს), მეორე – სწრაფი გამოყოფით (ნახევრად გამოყოფის პერიოდი შეადგენს 30-60 წუთს). შემდეგ მოსდევს უფრო ნელი საბოლოო ფაზა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია პროპოფოლის გადანაწილება მსუბუქად პერფუზირებადი ქსოვილიდან სისხლში. პროპოფოლი სწრაფად გადანაწილდება და სწრაფად გამოიყოფა ორგანიზმიდან (საერთო კლირენსი უდრის 1,5-2 ლ/წთ). პროპოფოლის გამოყოფა ხდება მეტაბოლიზმის გზით, ძირითადად ღვიძლში, ამის შედეგად იქმნება პროპოფოლის კონიუგატები და მისი შესაბამისი ქინოლი, რომელთა გამოყოფა ხდება შარდთან. იმ შემთხვევაში, როდესაც დიპრივანი გამოიყენება ანესთეზიის შესანარჩუნებლად, მისი კონცენტრაცია სისხლში აღწევს წონასწორულ მნიშვნელობას, რომელიც შეესაბამება შეყვანის სიჩქარეს. ინფუზიის რეკომენდირებული სიჩქარის ფარგლებში დიპრივანის ფარმაკოკინეტიკა ატარებს ხაზოვან ხასიათს.

ჩვენება:

დიპრივანი არის ხანმოკლე მოქმედების ზოგადი საანესთეზიო პრეპარატი ინტრავენური შეყვანისათვის, ნარკოზის ინდუქციისა და ზოგადი ანესთეზიის შესანარჩუნებლად.

დიპრივანის გამოყენება შეიძლება სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის მოზრდილ ავადმყოფებში, რომლებიც იტარებენ იტენსიურ თერაპიას და რომლებსაც უტარდებათ ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია. დიპრივანი აგრეთვე გამოიყენება სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფის მიზნით გონებაზე მყოფ ავადმყოფებში ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების ჩასატარებლად.

უკუჩვენება:

* დიპრივანის მიმართ ალერგიული რეაქცია ანამნეზში.

* ბავშვთა ასაკი 3 წლამდე.

ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის უკუნაჩვენებია ბავშვების ყველა ასაკობრივი ჯგუფებისათვის შემდეგი დაავადებების დროს:

* კრუპი და ეპიგლოტიტი.

გაფრთხილება: როგორც სხვა ინტრავენური საანესთეზიო საშუალებების გამოყენების დროს, საჭიროა სიფრთხილე გულის, რესპირატორული, ღვიძლის ან თირკმელების დაავადებების მქონე ავადმყოფებში, აგრეთვე ჰიპოვოლემიის მქონე ან დაავადებებით დასუსტებულ პირებში.

ფეხმძიმობა და ლაქტაციის პერიოდი:

ფეხმძიმობა:

დიპრივანის გამოყენება ფეხმძიმობის დროს არ შეიძლება, თუმცა მას იყენებენ პირველ ტრიმესტრში ფეხმძიმობის შეწყვეტის დროს.

მეანობა:

დიპრივანი აღწევს პლაცენტარულ ბარიერში, რის გამოც მის გამოყენებას შეიძლება მოჰყვეს ნეონატალური დეპრესია. პრეპარატს არ იყენებენ მეანობაში საანესთეზიო საშუალების სახით.

ლაქტაციის პერიოდი:

ლაქტაციის პერიოდში, დიპრივანის გამოყენების უსაფრთხოება არ არის დადგენილიახალშობილებში, რომლებიც იკვებებიან დედის რძით.

მიღების წესი და დოზები:

როგორც წესი, დიპრივანი საჭიროებს დამატებით ანალგეზიური საშუალებების გამოყენებას. დიპრივანის გამოყენება შეთავსებადია სპინალურ და ეპიდურალურ ანესთეზიასთან; იმ სამკურნალო საშუალებებთან, რომლებიც ჩვეულებრივ გამოიყენება პრემედიკაციისათვის: მიორელაქსანტებთან, საინჰალაციო საანესთეზიოებთან და ანალგეზიურებთან, მისი ფარმაკოლოგიური შეუთავსებლობა არ აღინიშნება. დიპრივანის უფრო დაბალი დოზების გამოყენებაა საჭირო, როდესაც ზოგადი ანესთეზია გამოიყენება რეგიონალური ანესთეზიის მეთოდებთან დამატების სახით.

ე- ნაწილში იხილეთ ინფუზიური სისტემის დახმარებით სამიზნე კონცენტრაციით (ინფუზია) დიპრივანის შეყვანის ინსტრუქცია, რომელიც მოიცავს შესაბამის პროგრამულ უზრუნველყოფას „დიპრიფუზორს“. მოცემული გამოყენება შემოიფარგლება ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნებით და ინდუქციით.

სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი” სისტემის მეშვეობით სედატიური ეფექტის მისაღწევად არ არის რეკომენდირებული ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში მყოფ პაციენტებში, სედატიური ეფექტის მისაღებად გონების შენარჩუნებით, ან ბავშვებში.

ა. მოზრდილები:

ზოგადი ანესთეზიის ინდუქცია:

დიპრივანის გამოყენება შეიძლება ანესთეზიის ინდუქციისათვის ნელი ბოლუსური ინექციის ან ინფუზიის მეშვეობით. მიუხედავათ იმისა, ჩატარდა თუ არ ჩატარდა პრემედიკაცია, დიპრივანის შეყვანა რეკომენდირებულია ტიტრირებით (ბოლუსური ინექცია ან ინფუზია დაახლოებით 40 მგ ყოველ 10 წამში – საშუალო მოზრდილი პაციენტისათვის დამაკმაყოფილებელ მდგომარეობაში) ავადმყოფის რეაქციაზე დამოკიდებულებით ანესთეზიის კლინიკური ნიშნების გამოვლენამდე.

55 წლამდე ასაკის მოზრდილი პაციენტების უმრავლესობისათვის დიპრივანის საშუალო დოზა შეადგენს 1,5-2,5 მგ/კგ. აუცილებელი ჯამური დოზა შეიძლება შემცირდეს, შეყვანის უფრო დაბალი სიჩქარის გამოყენებით (20-50 მგ/წთ), ამ ასაკზე უფროსი პაციენტებისათვის, როგორც წესი, საჭიროა უფრო დაბალი დოზა.

3 და 4 ASA პაციენტებისათვის შეყვანის განხორციელება შეიძლება უფრო დაბალი სიჩქარით (დაახლოებით 20 მგ ყოველ 10 წამში).

ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნება:

ანესთეზიის შენარჩუნება შესაძლებელია ან დიპრივანის მუდმივი ინფუზიით ან განმეორებითი ბოლუსური ინექციის მეშვეობით, რომელიც აუცილებელია ანესთეზიის საჭირო სიღრმის შესანარჩუნებლად მუდმივი ინფუზია შეყვანის საჭირო სიჩქარე ვარირებს ავადმყოფის ინდივიდუალური თავისებურების მიხედვით. როგორც წესი, სიჩქარე 4-12 მგ/კგ/სთ–ს ფარგლებში უზრუნველყოფს ადექვატური ანესთეზიის შენარჩუნებას. განმეორებითი ბოლუსური ინექციები თუ გამოიყენება განმეორებითი ბოლუსური ინექციის ჩამრთველი ტექნიკა, მაშინ გამოიყენება დოზა 25 მგ-დან 50 მგ-მდე მატებით კლინიკურ აუცილებლობაზე დამოკიდებულებით.

ინტენსიური თერაპიის დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა:

დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი”-ს დახმარებით სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის ავადმყოფებში ინტენსიური თერაპიის დროს რეკომენდირებული არ არის. ფილტვების ხელოვნურ ვენტილაციაზე და ინტენსიურ თერაპიაზე მყოფ მოზრდილ ავადმყოფებში პრეპარატ დიპრივანის სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფის მიზნით გამოყენების დროს მისი ხმარება რეკომენდირებულია მუდმივი ინფუზიის მეშვეობით. საჭიროა ინფუზიის სიჩქარის კორექტირება სედატიური ეფექტის საჭირო სიღრმის გათვალისწინებით, თუმცა სიჩქარემ 0,3-4,0 მგ/კგ/სთ ფარგლებში უნდა უზრუნველყოს დამაკმაყოფილებელი სედატიური ეფექტის მიღწევა.

სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა პაციენტებში გონების შენარჩუნებით ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს: დიპრივანის სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია “დიპრიფუზორი”-ს დახმარებით სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის პაციენტებში გონების შენარჩუნებით რეკომენდირებული არ არის. ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფისათვის შეყვანის სიჩქარე და დოზა უნდა შეირჩეს ინდივიდუალურად პაციენტის კლინიკური პასუხის მიხედვით.პაციენტების უმრავლესობას ესაჭიროებათ 0,5 – 1,0 მგ/კგ 1 – 5 წუთის განმავლობაში სედატიური ეფექტის გამოვლენისათვის. სედატიური ეფექტის შესანარჩუნებლად საჭიროა ინფუზიის კორექტირება სედატიური ეფექტის საჭირო სიღრმის თანახმად; პაციენტების უმრავლესობას ესაჭიროება სიჩქარე 1,5 – 4,5 მგ/კგ/სთ ფარგლებში. თუ აუცილებელია სედატიური ეფექტის სიღრმის სწრაფი გაზრდა, ინფუზიის დამატების სახით შეიძლება გამოვიყენოთ 10-20 მგ დიპრივანის ბოლუსური შეყვანა.

3 და 4 ჯგუფის ASA პაციენტებისათვის შეიძლება საჭირო გახდეს დოზის და შეყვანის სიჩქარის შემცირება.

ბ. ხანდაზმული ავადმყოფები:

ხანდაზმულ პაციენტებს შესავალი ნარკოზისათვის ესაჭიროებათ დიპრივანის უფრო დაბალი დოზები. დოზის შემცირების დროს საჭიროა ვიხელმძღვანელოთ პაციენტის ასაკით და ფიზიკური სტატუსით. შემცირებული დოზა ჩვეულებრივ შეჰყავთ ნაკლები სიჩქარით, რომელიც ექვემდებარება ტიტრირებას პაციენტის პასუხის მიხედვით. ანესთეზიის შესანარჩუნებლად ან სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფის მიზნით

დიპრივანის გამოყენების დროს ინფუზიის სიჩქარე ან პრეპარატის „სამიზნე კონცენტრაცია“ უნდა იყოს შემცირებული.

3 და 4 ჯგუფის ASAპაციენტებს შეიძლება დასჭირდეთ დოზის და შეყვანის სიჩქარის შემდგომი შემცირება. გულის და სასუნთქი სისტემის ფუნქციის დათრგუნვის თავიდან აცილების მიზნით ხანდაზმულ პაციენტებში სწრაფი ბოლუსური შეყვანა (ერთეული ან განმეორებითი) რეკომენდირებული არ არის.

გ. ბავშვები:

სამიზნე კონცენტრაციის ინფუზია „დიპრიფუზორი’’-ს დახმარებით დიპრივანის შეყვანა ბავშვებში რეკომენდირებული არ არის.

ზოგადი ანესთეზიის ინდუქცია: რეკომენდირებული არ არის დიპრივანის გამოყენება 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში (იხ. „გვერდითი მოქმედება“)ბავშვებში ანესთეზიის ინდუქციის უზრუნველყოფის მიზნით დიპრივანის გამოყენების დროს მისი შეყვანა რეკომენდირებულია ნელა, ანესთეზიის დაწყების კლინიკური ნიშნების გამოვლენამდე. დოზის კორექტირება საჭიროა ბავშვის ასაკის და/ან წონის გათვალისწინებით.

8 წლის ასაკის ზემოთ ბავშვების უმეტესობაში ანესთეზიის ინდუქციისათვის, შესაძლებელია, დაახლოებით 2,5 მგ/კგ დიპრივანის გამოყენება. ამ ასაკზე უფრო პატარა ბავშვებისათვის აუცილებელი დოზა შეიძლება იყოს უფრო მაღალი. უფრო დაბალი დოზა რეკომენდირებულია 3 და 4 ჯგუფის ASA ბავშვებისათვის.

ზოგადი ანესთეზიის შენარჩუნება:

დიპრივანის გამოყენება 3 წლამდე ასაკის ბავშვებში რეკომენდირებული არ არის. ანესთეზიის შენარჩუნება მიიღწევა დიპრივანის შეყვანით მუდმივი ინფუზიის მეშვეობით ან განმეორებითი ბოლუსური ინექციის მეშვეობით, რაც საჭიროა ანესთეზიის საჭირო სიღრმის შესანარჩუნებლად. შეყვანის აუცილებელი სიჩქარე მნიშვნელოვნად განსხვავდება სხვადასხვა პაციენტებში; ჩვეულებრივ დამაკმაყოფილებელი ანესთეზია უზრუნველყოფილია 9-15 მგ/კგ/სთ ფარგლებში ინფუზიის სიჩქარის დროს.

სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა პაციენტებში გონების შენარჩუნებით ქირურგიული და დიაგნოსტიკური პროცედურების დროს:

დიპრივანის გამოყენება რეკომენდირებული არ არის ბავშვებში გონების შენარჩუნების დროს სედაციისათვის, რადგან მისი უსაფრთხოება და ეფექტურობა ამ მიზნით გამოყენების დროს ჯერ არ არის დადასტურებული. სედატიური ეფექტის უზრუნველყოფა ინტენსიური თერაპიის დროს; 
დიპრივანის გამოყენება რეკომენდირებული არ არის ბავშვებში სედაციისათვის, რადგან მისი უსაფრთხოება და ეფექტურობა ამ მიზნით გამოყენების დროს ჯერ არ არის დადასტურებული. არალიცენზირებული გამოყენების დროს აღნიშნულია სერიოზული ფატალური მოვლენები (ლეტალური შედეგის შემთხვევების ჩათვლით), თუმცა დიპრივანის გამოყენებასთან მიზეზობრივი მათი კავშირი დადგენილი არ იყო. ამგვარი მოვლენები უფრო ხშირად აღენიშნებათ სასუნთქი გზების ინფექციების მქონე ბავშვებს, რომლებიც იღებდნენ მოზრდილთათვის რეკომენდირებული დოზის გადაჭარბებულ დოზას

დ. შეყვანა:

დიპრივანის შეყვანა შეიძლება გაუხსნელად პლატსმასის შპრიცის ან საინფუზიო მინის ფლაკონის ან დიპრივანით შევსებული მინის შპრიცის გამოყენებით. როდესაც დიპრივანს იყენებენ გაუხსნელად, ზოგადი ანესთეზიის შესანარჩუნებლად, რეკომენდირებულია პერფუზორების ან ინფუზომატების გამოყენება შეყვანის სიჩქარის კონტროლის განხორციელების მიზნით. დიპრივანის გამოყენება აგრეთვე შესაძლებელია მხოლოდ 5 % დექსტროზის ხსნარით, რომელიც განკუთვნილია ინტრავენური შეყვანისათვის, პოლივინიქლორიდის ტომრებში ან მინის ფლაკონებში. ხსნარი, რომლის განზავებაც არ უნდა აღემატებოდეს 1:5 შეფარდებას (2 მგ პროპოფოლი/მლ), უნდა იყოს დამზადებული ასეპტიკის წესების დაცვით უშუალოდ გამოყენების წინ. ნარევი ინარჩუნებს  სტაბილურობას 6 საათის განმავლობაში. დიპრივანის გახსნილი ხსნარის შეყვანა შესაძლებელია სხვადასხვა მარეგულირებელი საინფუზიო სისტემის გამოყენებით, თუმცა მხოლოდ ამგვარი მოწყობილებების გამოყენება არ გამორიცხავს დიდი მოცულობის გახსნილი დიპრივანის შემთხვევით, არაკონტროლირებადი შეყვანის საშიშროებას.

ბიურეტები, წვეთოვნები და დოზის გამსაზღვრელი საინფუზიო ტუმბოები ყოველთვის უნდა შედიოდნენ ინფუზიის ხაზის შემადგენლობაში. ბიურეტში გახსნილი დიპრივანის მაქსიმალური მოცულობის ამორჩევის შემთხვევაში გასათვალისწინებელია არაკონტროლირებადი შეყვანის საშიშროება.

დიპრივანის შეყვანა შესაძლებელია შესაერთებელი სარქველით ინექციის ადგილთან, ერთდროულად დექსტროზის 5% ხსნარის და 0,9% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარის ინტრავენური შეყვანით, ან დექსტროზის 4% ხსნარის ნატრიუმის ქლორიდის 18% ხსნართან ერთად ინტრავენური შეყვანით.

გამოყენებისთვის მომზადებულ მინის შპრიცის დგუშს აქვს ნაკლები წინაღობა, პლასტიკურ ერთჯერად შპრიცთან შედარებით და უფრო ადვილად ასამოძრავებელია. მოხმარებისთვის მომზადებული მინის შპრიცით დიპრივანის ხელით შეყვანის დროს სამედიცინო პერსონალის მეთვალყურეობის გარეშე, არ შეიძლება შპრიცსა და პაციენტს შორის ინფუზიის სისტემის ღიად დატოვება. შესაბამისი შეთავსებადობა უნდა იყოს უზრუნველყოფილი შპრიცის ტუმბოში გამოსაყენებლად მომზადებული მინის შპრიცის გამოყენების შემთხვევაში. კერძოდ, ტუმბოს კონსტრუქციამ უნდა ააცილოს სიფონირება და უნდა გაითვალისწინოს საავარიო სიგნალიზაცია დაცობის შესახებ არა უმეტეს 1000 მმ ვერცხლისწყლის სვეტის წნევის დროს. თუ გამოიყენება დაპროგრამირებული ან მისი ექვივალენტური ტუმბო, რომელიც ითვალისწინებს სხვადასხვა შპრიცების გამოყენების შესაძლებლობას, მაშინ გამოსაყენებლად მომზადებული მინის შპრიცის შემთხვევაში მხოლოდ რეჟიმი „B-D“50/60 მლ PLASTIPAK აირჩევა. შეიძლება დიპრივანის წინასწარ შერევა საინექციო ალფენტანილთან, რომელიც შეიცავს 500 მკგ/მლ ალფენტანილს, 20:1 – 50:1 მოცულობითი თანაფარდობით. ნარევი უნდა დამზადდეს სტერილური მოწყობილებით. გამოიყენება დამზადების შემდეგ 6 საათის განმავლობაში. შეყვანის დასაწყისში ტკივილის შეგრძნების შემცირების მიზნით უშუალოდ შეყვანის წინ შეიძლება დიპრივანის საინდუქციო დოზის საინექციო ლიგნოკაინთან შერევა პლასტმასის შპრიცში შემდეგი პროპორციით: დიპრივანის 20 ნაწილი და ერთი ნაწილი ან 0,5%, ან 1% ლიგნოკაინის საინექციო ხსნარი.

გაგრძელება

ფარმაკოლოგიური თვისებები

დეპირიდამოლი თრგუნავს თრომბოციტების აგრეგაციის პროცესს და აუმჯობესებს მიკროცირკულაციას. იგი ასევე ხასიათდება სისხლძარღვთა გამაფართოვებელი თვისებებით. დეპირიდამოლი იწვევს სისხლძარღვების (ძირითადად წვრილი რეზისტიული სისხლძარღვები) წინააღმდეგობის შემცირებას, ზრდის კორონალურ სისხლძარღვებში სისხლმიმოქცევის მოცულობით სიჩქარეს და ჟანგბადით მიოკარდის უზრუნველყოფას.

ორგანული ნიტრატებისა და კალციუმის იონების ანტაგონისტებისგან განსხვავებით პრეპარატის მოქმედებისას მსხვილი ყალიბის კორონალურ სისხლძარღვთა გაფართოვებას არა აქვს ადგილი. დიპირიდამოლის სისხლძარღვთა გამაფართოვებელ ეფექტს საფუძვლად უდევს ორი სხვადასხვა მექანიზმი: ადენოზის რაოდენობის მომატება მისი „უკუმიტაცების“ დათრგუნვის შედეგად და ფოსფოდიესთერაზას ინჰიბირების შედეგად ცამფ-ის (ციკლური ადენოზინმონოფოსფატი) კონცენტრაციის ზრდა. in vivo ადენოზინი აღინიშნება კონცენტრაციაში, რომელიც შეადგენს დაახლოებით 0.15-0.20 მკმოლს. მისი ამგვარი დონე შენარჩუნებულია „უკუშეთვისებასა“ და მის გამოყოფას შორის დინამიური წონასწორობის გამო. დიპირიდამოლი თრგუნავს ენდოთელური უჯრედებით, ერითროციტებითა და თრომბოციტების მეშვეობით ადენოზინის უკუმიტაცების პროცესს. მისი შეყვანისას სისხლში აღინიშნება ადენოზინის კონცენტრაციის მომატება და ადენოზინით ინდუცირებული ვაზოდილატაციის გაძლიერება. შედარებით მაღალ დოზებში იგი თრგუნავს თრომბოციტების აგრეგაციას და ამცირებს თრომბის წარმოქმნის მიმართ მიდრეკილებას.

ფოსფოდიესთერაზას დათრგუნვა:

ციკლური ადენოზინმონოფოსფატაზის და ციკლური გუანოზინმონოფოსფატის დაშლა წარმოებს თრომბოციტების შესაბამისი ფოსფოდიესთერაზების მოქმედებით. დიპირიდამოლი მაღალ დოზებში თრგუნავს ორივე ფერმენტს ფოსფოდიესთერაზების ზეგავლენით. დიპირიდამოლი მაღალ დოზებში თრგუნავს ორივე სახის ფოსფოდიესთერაზას.

ფარმაკოკინეტიკა

პრეპარატის პერორალურად შეყვანის შემდეგ მისი ბიოშეღწევადობა ინდივიდუალურია. საკვების მიღება გავლენას ახდენს პრეპარატის შეწოვაზე.

ერთჯერადად 2X75 მგ დიპირიდამოლის მიღებისას სისხლის პლაზმაში მისი კონცენტრაცია შეადგენს საშუალოდ 2.66 მკგ/ლ.

დიპირიდამოლის პლაზმის ცილებთან კავშირი შეადგენს 99%-ს. ღვიძლში იგი უკავშირდება გლუკურონის მჟავას და გლუკოლინის სახით გამოიყოფა უშუალოდ ნაღველით. მონოგლუკურონიდის დაახლოებით 20% ექვემდებარება ენტეროპათიურ ცირკულაციას.

ჩვენებები

• თავის ტვინში იშემიური ტიპის სისხლმიმოქცევის დარღვევის მკურნალობა და პროფილაქტიკა;
• დისცირკულატორული ენცეფალოპათია;
• გულის იშემიური დაავადების პირველადი და მეორადი პროფილაქტიკა (განსაკუთრებით აცეტილსალიცილის მჟავას აუტანლობის შემთხვევაში);
• არტერიული და ვენოზური თრომბოზებს მკურნალობა და მათი პროფილაქტიკა;
• გულის სარქვლოვან აპარატზე ოპერაციის დროს თრომბოემბოლური გართულებების პროფილაქტიკა;
• პლაცენტური უკმარისობის პროფილაქტიკა გართულებული ორსულობის პერიოდში;
• მიკროცირკულაციის ყველა სახის დარღვევის კომპლექსური თერაპიის შემადგენლობაში.

დოზირების რეჟიმი

დოზა დგინდება ინდივიდუალურად დაავადების სიმძიმისა და პაციენტის მდგომარეობის მიხედვით.

გულის იშემიური დაავადებით შეპყრობილ პაციენტებში პრეპარატი ინიშნება დღეში 3-ჯერ 3 ტაბლეტის (1 ტაბლეტი 25-50 მგ) ოდენობით. აუცილებლობის შემთხვევაში დოზა შესაძლებელია გავზარდოთ ექიმის რეკომენდაციით.

თავის ტვინში სისხლმიმოქცევის დარღვევის პროფილაქტიკისათვის და თრომბოზების განვითარების პრევენციისათვის რეკომენდებულია მისი მიღება 3 ტაბლეტის ოდენობით დღეში 3-6-ჯერ.

მაქსიმალური დღეღამური დოზა შეადგენს 450 მგ დიპირიდამოლს.

შედარებით მაღალი დოზის პრეპარატის (ასევე შემოგარსული ტაბლეტები) მოქმედი ნივთიერება შეიცავს 75 მგ დიპირიდამოლს.

ტაბლეტებს ყლაპავენ მთლიანად დანაწევრების გარეშე, წყლის მიყოლებით.

მკურნალობის ხანგრძლივობა დგინდება ინდივიდუალურად. პრეპარატი შესაძლებელია გამოვიყენოთ ხანგრძლივი დროით. აუცილებლობისას პარენტერულად პრეპარატი შეყავთ კუნთებში ან ვენაში ნელა - 5-10 მგ. დღეღამური დოზა შეადგენს 150-200 მგ-ს. ინფუზიის სიჩქარე არ უნდა აჭარბებდეს 200 მგკ/წთ-ში.

გვერდითი მოვლენები

თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა, კუნთების ტკივილი;

- გულისრევა, ღებინება;

- ჰიპოტონია, ტაქიკარდია პრეპარატის ვენაში სწრაფად შეყვანისას;

- კანის სიწითლე, რომლის თანმხლებია სიცხის შეგრძნება.

იშვიათად აღინიშნება გულის კორონარული დაავადების მიმდინარეობის გაუარესება;

- ჰიპერერგიული რეაქციები (მომატებული მგრძნობელობა), მაგალითად, კანზე ხანმოკლე გამონაყრის და ურტიკარიის სახით.

- ცალკეულ შემთხვევებში ქირურგიული ჩარევისას, ან მისი მსგავსი პროცედურის ჩატარებისას მოსალოდნელი სისხლდენის განვითარება.

პრეპარატის მიღების უეცარმა შეწყვეტამ შესაძლებელია გამოიწვიოს:

- სტენოკარდია;

- მიოკარდიუმის ინფარქტი.

სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე ზემოქმედება: პრეპარატის გამოყენება თერაპიულ დოზებშიც კი იწვევს სატრანსპორტო საშუალებების მართვის უნარზე უარყოფით ზემოქმედებას, ვინაიდან წნევის დაქვეითება ხელს უწყობს ფსიქომოტორული რეაქციის უნარის დაქვეითებას.

უკუჩვენებები

* მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი;

* არასტაბილური სტენოკარდია;

* კორონარული არტერიების გავრცელებული მასტენოზირებელი ათეროსკლეროზი (ე.წ. „მითვისების ფენომენი“);

* სუბაორტალური სტენოზი;

* გულის დეკომპენსირებული უკმარისობა;

* არტერიული ჰიპოტენზია კოლაფსი;

* გულის რითმის მძიმე ფორმის დარღვევა;

* თირკმელების გამოხატული უკმარისობა;

* მოსალოდნელი სისხლდენები;

* პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა.

ორსულობა და ლაქტაცია

ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, როდესაც დედისთვის მოსალოდნელი სარგებელი სჭარბობს ნაყოფზე შესაძლო მოქმედების პოტენციურ რისკს.

განსაკუთრებული მითითებები

♦ პრეპარატი სიფრთხილით ინიშნება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში. განსაკუთრებით ორსულობის II და III ტრიმესტრში.

♦ დისპეფსიური მოვლენების შესამცირებლად შეიძლება მისი მიღება რძესთან ერთად.

♦ პრეპარატის გამოყენება 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში არ არის რეკომენდებული, ვინაიდან არ არსებობს საკმარისი კლინიკური გამოცდილება.

♦ ვენაში პრეპარატი შეჰყავთ იშვიათად, გამოხატული გვერდითი მოვლენების გამო.

ჭარბი დოზირება

პრეპარატის ჭარბი დოზირებისას აღინიშნება: საერთო ვაზოდილატაცია, რომლის თანმხლებია ჰიპოტონია. ასევე სტენოკარდიული ხასიათის ჩივილები, ტაქიკარდია, სიმხურვალის შეგრძნება, სახის ჰიპერემია, სისუსტე და თავბრუსხვევა.

მკურნალობა სიმპტომატურია: კუჭის ამორეცხვა, ხელოვნური ღებინების გამოწვევა, პრეპარატის შეწოვის ხარისხის შესამცირებლად ზომების მიღება.

კურანტილის მადილატირებელი მოქმედება შესაძლოა კუპირებული იქნას ამინოფილინის ვენაში ნელი შეყვანის გზით (50-100 მგ 60 წამის განმავლობაში). თუკი აღნიშნული მეთოდით სტენოკარდიული ჩივილები მაინც აღინიშნება, მაშინ საჭიროა ენის ქვეშ ნიტროგლიცერინის გამოყენება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება

- ქსანტინის წარმოებულებისა (კოფეინი და თეოფილინი) და დიპირიდამოლის ერთდროული გამოყენება იწვევს ამ უკანასკნელის მოქმედების დაქვეითებას.

- კოფეინის შემცველი პროდუქტების - მაგალითად ყავისა და დიპირიდამოლის ერთდროული გამოყენებისას მცირდება დიპირიდამოლის ეფექტურობა.

- ანტიჰიპერტენზიული საშუალებებისა და დიპირიდამოლის ერთდროული გამოყენებით ძლიერდება ჰიპოტენზიური ეფექტი.

- დიპირიდამოლი აძლიერებს ანტიკოაგულანტებისა და აცეტილსალიცილის მჟავას ეფექტს. იმ შემთხვევაში, როდესაც იგი გამოიყენება აცეტილსალიცილის მჟავასთან და ანტიკოაგულანტებთან კომბინაციაში, მხედველობაში უნდა იქნას მიღებული მოსალოდნელი რისკი და პრეპარატის მიმართ ტოლერანტობის შესაძლო დაქვეითება.

- პენიცილინები, ცეფალოსპორინები, ტეტრაციკლინები და ქლორამფენიკოლი აძლიერებენ დიპირიდამოლის ანტიაგრეგანტულ ეფექტს.

საერთაშორისო დსახელება: comb.drug

მწარმოებელი: MENTHOLATUM CO.LTD,დიდი ბრიტანეთი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

კომბინირებული შემადგენლობის ადგილობრივი ანალგეზიური და ანთების საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

კრემი გარეგანი გამოყენებისათვის: ტუბში 15 გ ან 67 გ

მეთილსალიცილატი (მეთილსალიცილატის მჟავის მეთილის სპირტი) ........   128 მგ

მენთოლი  ...........................................................................................    59.1 მგ

ევკალიპტის ზეთი ................................................................................   19.7 მგ

გასუფთავებული სკიპიდარი

(გასუფთავებული ტერპენტინის ზეთი)  ..................................................  14.7 მგ

დამხმარე ნივთიერებები:

წყალი, თხევადი პარაფინი, ცხოველური ცხიმი, ტრიეთანოლამინი, კარმელაიზის ნატრიუმის მარილი,  სტეარინის მჟავა, პროპილენგლიკოლი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

მეთილსალიცილატი კანში კარგად აბსორბირდება და ახასიათებს როგორც ტკივილდამაყუჩებელი, ასევე ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. ადგილობრივი გამოყენების დროს გასუფთავებული სკიპიდარი რეფლექსურად იწვევს სისხლის მიმოქცევის გაუმჯობესებას, რაც თავის მხრივ აუმჯობესებს აქტიური კომპონენტების შეწოვას.

ადგილობრივ გამოყენებისას ევკალიპტის ზეთს ახასიათებს ანალოგიური ეფექტი. დიპ ჰიტს ახასიათებს ადგილობრივი გამაღიზიანებელი და ტკივილდამაყუჩებელი მოქმედება, ასტიმულირებს ქსოვილებში ადგილობრივ სისხლის მიმოქცევას.

ჩვენებები:

კუნთების სიმპტომატური ტკივილი, იშიაზი, ლუმბაგო, ფიბროზიტი, დაჭიმულობა; რევმატიული ტკივილი, პოსტტრავმული ტკივილი. შეიძლება გამოყენებულ იქნეს კუნთების დასაზელად სპორტულ ვარჯიშამდე და ვარჯიშის შემდეგაც.

მიღების წესები და დოზირება:

მხოლოდ ადგილობრივი გამოყენებისათვის მოზრდილებსა და ბავშვებში 12 წლის ასაკის ზევით.

გახვრიტეთ ტუბი გადაბრუნებული სახურავის საშუალებით, კრემის მცირე რაოდენობა წაისვით მტკივნეულ ადგილას (4-10 სმ), შეიზილეთ სრულ შეწოვამდე. პროცედურა მეორდება დღეში 2-3-ჯერ. მკურნალობის კურსი ექიმთან კონსულტაციის გარეშე არ უნდა აღემატებოდეს 2 კვირას.

გვერდითი მოვლენები:

კანის მხრივ გამოხატული ალერგიული რეაქციები: ქავილი, სიწითლე, ჭინჭრის ციება.

უკუჩვენებები:

*მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატის რომელიმე კომპონენტის მიმარ;

*ორსულობა და ლაქტაცია;

* პრეპარატი არ გამოიყენება 5 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

განსაკუთრებული მითითებები:

კრემი მხოლოდ გარეგანი გამოყენებისთვის და მხოლოდ დაუზიანებელ ადგილას. მოერიდეთ წამლის მოხვედრას თვალსა და ლოწოვან გარსზე. პრეპარატის გამოყენება არ არის რეკომენდებული 12 წლამდე ასაკის ბავშვებში ექიმთან კონსულტაციის გარეშე.

სიმპტომების კვლავწარმოქმნის შემთხვევაში მიმართეთ ექიმს. გამოყენების შემდეგ კარგად დაიბანეთ ხელები. არ ტოვებს ლაქას ტანსაცმელსა და თეთრეულზე.

ჭარბი დოზირება:

არ არის აღწერილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

მეთილსალიცილატი აძლიერებს ანტიკოაგულანტების და მეტოტრექსიტის აბსორბციის ეფექტს. თუ თქვენ იღებთ სხვა სამკურნალო საშუალებას, პრეპარატის მიღებამდე აუცილებელია ექიმთან კონსულტაცია.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

IBUPROFEN

მწარმოებელი: MENTHOLATUM CO. LTD, დიდი ბრიტანეთი

მოქმედი ნივთიერება: იბუპროფენი + მენთოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

კომბინირებული შემადგენლობის ადგილობრივი გამოყენების ანალგეზიური და ანთების  საწინააღმდეგო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

გელი გარეგანი გამოყენებისათვის: ტუბში 15 გ ან 50 გ

1 გ

იბუპროფენი .................           50 მგ

მენთოლი ..........................      30 მგ

დამხმარე ნივთიერებები: პროპილენგლიკოლი, კარბომერი, დი-იზოპროპანოლამინი, ეთანოლი, წყალი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

დიპ რილიფი წარმოადგენს იბუპროფენისა და მენთოლის კომბინაციას, რომლის სუნიც შეიგრძნობა უშუალოდ გამოყენების დროს.

იბუპროფენი არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების ჯგუფის წარმომადგენელია. იგი აყუჩებს ტკივილს და აგრეთვე ხელს უწყობს ანთებითი პროცესების ლოკალიზებას.

მენთოლს ახასიათებს ადგილობრივი გამაღიზიანებელი მოქმედება, ეს კი ხელს უწყობს ტკივილის გაყუჩებას.

ჩვენებები:

დიპრილიფი გამოიყენება როგორც ტკივილგამაყუჩებელი და ანთების საწინააღმდეგო საშუალება ართრიტის, კუნთებისა და სახსრების სხვადასხვა სახის ტკივილის დროს, ხერხემლის ტკივილის ჩათვლით.

მიღების წესები და დოზირება:

მხოლოდ გარეგანი გამოყენებისათვის მოზრდილებსა და ბავშვებში 14 წლის ასაკის ზევით. სახურავის ზედა ნაწილის დაწოლით გახვრიტეთ ტუბი, გელის მცირე რაოდენობა წაისვით მტკივნეულ ადგილას, შეიზილეთ სრულ შეწოვამდე 4-ჯერ დღეში, ექიმთან კონსულტაციის გარეშე არ შეიძლება პრეპარატის 10 დღეზე მეტი ხნით გამოყენება.

არ შეიძლება პრეპარატის გამოყენება ჰაერგაუმტარი ნახვევის ქვეშ.

გვერდითი მოვლენები:

შესაძლებელია კანის მხრივ გამოხატული ალერგიული რეაქციები: ქავილი, სიწითლე და ა.შ.

უკუჩვენებები:

*დიპ რილიფის მიღება არ არის რეკომენდებული თუ:

*თქვენ მგრძნობიარე ხართ იბუპროფენის ან პრეპარატის სხვა რომელიმე კომპონენტის მიმართ;

*თქვენ გაწუხებთ ასთმა და იცით, რომ ასპირინმა და სხვა არასტეროიდულმა ანთების საწინააღმდეგო  პრეპარატებმა შეიძლება გამოიწვიონ ასთმის შეტევის პროვოცირება;

*კანი დაზიანებულია ტკივილის ადგილას;

*ხართ ორსული;

*ლაქტაციის დროს.

განსაკუთრებული მითითებები:

*დიპ რილიფის გამოყენება არ შეიძლება ექიმის რეკომენდაციის გარეშე 14 წლამდე ასაკის ბავშვებში.

*თუ თქვენ გაქვთ თირკმელების დაავადება პრეპარატის მიღების წინ გაიარეთ კონსულტაცია ექიმთან.

*გელი არ წაისვათ ტუჩებზე, ნესტოებზე, თვალებთან, სასქესო ორგანოებზე და ანალურ ხვრელთან ახლოს, აგრეთვე ღია ჭრილობებზე, დაზიანებულ და გაღიზიანებულ კანზე. თუ ეს მოხდა ჩამოიბანეთ გელი დიდი რაოდენობა სუფთა წყლით.

*დიპ რილიფის გამოყენების შემდეგ ყოველთვის დაიბანეთ ხელები, თუ ისინი არ წარმოადგენენ მკურნალობის ობიექტს.

*გელის გადაყლაპვის შემთხვევაში, მიმართეთ ექიმს.

ჭარბი დოზირება:

არ არის აღწერილი.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

თუ თქვენ იღებთ სხვა სამკურნალო საშუალებას პრეპარატის გამოყენებამდე საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

შენახვის პირობები:

პრეპარატი ინახება არა უმეტეს 25⁰C ტემპერატურაზე ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა: 3 წელი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები

დიოქსიდინი წარმოადგენს ფართო სპექტრის ანტიბაქტერიულ საშუალებას.

ქიმიოთერაპიული აქტივობით ხასიათდება იმ ინფექციების მიმართ, რომლებიც გამოწვეულია: პროტეუსით, ფრიდლენდერის ჩხირით, ნაწლავისა და დიზენტერიის ჩხირებით, სალმონელებით, სტაფილოკოკით, სტერპტოკოკით, პათოგენური ანაერობებით (აიროვანი ინფექციის გამომწვევები).

იგი მიეკუთვნება ახალი რიგის ქიმიური პრეპარატების ჯგუფს, რაც განსაზღვრას მის აქტივობას იმ ბაქტერიების წინააღმდეგ, რომლებიც მდგრადნი არიან ანტიბიოტიკების, სულფანილამიდების წარმოებულების, ნიტროფურანისა და სხვა პრეპარატების მიმართ. პრეპარატი, თერაპიული კონცენტრაციით, სისხლში რჩება 4-6 სთ-ის განმავლობაში, იგი ადვილად და სწრაფად შეიწოვება ორგანოებსა და ქსოვილებში და გამოიყოფა შარდის მეშვეობით, რომელშიც მისი მაქსიმალური კონცენტრაცია აღინიშნება 1-2 სთ-ის განმავლობაში.

დიოქსიდინი, ადგილობრივი გამოყენებისას ხსნარის ან მალამოს სახით, ნაწილობრივ შეიწოვება ჭრილობის ან დამწვარი უბნის ზედაპირით. მას არ ახასიათებს ადგილობრივი გამაღიზიანებელი მოქმედება. ვენაში შეყვანისას, საჭიროა მისი დოზის მკაცრი კონტროლი.

ჩვენებები

დიოქსიდინის ხსნარს იყენებენ ადგილობრივად და საფენების სახით ჭრილობების, ჩირქოვანი კერების ღრუ ორგანოების (პირის, მენჯის, მუცლის) გამოსარეცხად, ვენაში წვეთობრივად. მალამო გამოიყენება დამწვრობით და ჭრილობებით გამოწვეული ინფექციების დროს.

დიოქსიდინის ხსნარის გამოყენების ჩვენება:

სხვადასხვა (გრუამურყოფითი ბაქტერიები, კერძოდ: პროტეუსი, კლებსიელა: სტაფილოკოკები და სტრეპტოკოკები, ბაქტერიების ნახევრადრეზისტენტული შტამები) ბაქტერიებით გამოწვეული ჩირქოვან-ანთებითი დაავადებები. დიოქსიდინის გამოყენების ჩვენებას წარმოადგენს ჩირქოვანი პროცესების გამომწვევი ბაქტერიები, რომლებიც მდგრადნი არიან ანტიბიოტიკებითა და ქიმიოთერაპიული პრეპარატებით მკურნალობის მიმართ, მათ შორის სტაფილოკოკური ინფექციების დროს იმ შემთხვევაში, როდესაც სხვა ქიმიოთერაპიული პრეპარატები არ არის ეფექტური. აგრეთვე ზედაპირული ლოკალიზაციის და ღრმა ჩირქოვანი ჭრილობების, ხანგრძლივად მიმდინარე ძნელად შეხორცებადი ჭრილობების დროს.

ადგილობრივი გამოყენება: სხვადასხვა ინფიცირებული და ტროფიკული წყლულები, რბილი ქსოვილების ფლეგმონები, ინფიცირებული დამწვრობები, ოსტეომიელიტებით გამოწვეული ჩირქოვანი ჭრილობები.

ღრუ ორგანოებში შეყვანა: გულმკერდისა და მუცლის ღრუს ორგანოების ჩირქოვანი პროცესები, ჩირქოვანი პლევრიტები, პლევრის ემპიემები, ფილტვის აბსცესები, პერიტონიტი, ცისტიტი, რბილი ქსოვილების აბსცესები, შარდის ბუშტისა და ნაღვლის გზების ოპერაციის შემდგომ ჭრილობები, ჩირქოვანი მასტიტები და სხვა.

დიოქსიდინს იყენებენ მხოლოდ მოზრდილებში სტაციონარის პირობებში.

დოზირების რეჟიმი

დიოქსიდინის ხსნარის ადგილობრივად გამოყენების მეთოდი:

ადგილობრივად იყენებენ 0.1-1% დიოქსიდინის ხსნარს. 0.1-0.2% ხსნარის მისაღებად, ამპულებს ხსნიან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში ან საინექციო წყალში.

ზედაპირული ინფიცირებული ჭრილობების სამკურნალოდ, ჩვეულებრივი პროცედურის შემდეგ, იყენებენ პრეპარატის 0.5-%-იან ხსნარში დასველებულ საფენს. ზემოდან ახვევენ მშრალ ნახვევს, საფენების გამოცვლა ხდება ყოველდღე ან დღეგამოშვებით.

ღრმა ჩირქოვანი ჭრილობების დროს სადრენაჟო ზონდის საშუალებით შეყავთ 20 მლ-დან, 100 მლ 0.5% პრეპარატის ხსნარი. გადახვევა წარმოებს დღეში ერთჯერ.

ოსტეომიელიტების დროს ჩირქოვანი ჭრილობების გამორეცხვა წარმოებს 0.2% ხსნარის 15-20 წვეთი წუთში 1-2 სთ-ის განმავლობაში, მძიმე ფორმების დროს კი 12 სთ-ის განმავლობაში.

პროფილაქტიკის მიზნით, ოპერაციის შემდგომი დაჩირქების თავიდან ასაცილებლად, ინფიცირებული საშარდე გზების (შარდსაწვეთი და შარდსადინარი) გამორეცხვას აწარმოებენ 0.1%-იანი ხსნარით 3-4 სთ-ის განმავლობაში ერთხელ დღეში, წვეთობრივად 20-60 წვეთი წუთში სიჩქარით 5-9 დღის განმავლობაში.

დიოქსიდინის ხსნარის ღრუ ორგანოებში შეყვანის მეთოდი:

საჭიროა ჩატარდეს სინჯი პრეპარატის მიმართ მგრძნობელობაზე. ამ მიზნით ღრუ ორგანოში შეყავთ 10 მლ 0.5% ხსნარი, თუ 3-6 სთ-ის განმავლობაში არ აღინიშნა თავის ტკივილი, ტემპერატურის მომატება და სხვა გვერდითი მოვლენები, იწყებენ მკურნალობას.

ჩირქოვან ღრუში შეყავთ (გააჩნია მის ფართს) დღეღამეში 20-დან 100 მლ-მდე 0.5% ხსნარი (100-500 მგ), კათეტერით, სადრენაჟო მილით ან შპრიცით, მაქსიმალური სადღეღამისო დოზაა 140 მლ 0.5% (700 მგ) ერთხელ დღეში.

პერიტონიტების დროს ერთჯერადი დოზა შეადგენს არა ნაკლებ 350 მგ-ს (70 მგ 0.5% ხსნარი).

დიოქსიდინის ვენაში შეყვანის მეთოდი:

ვენაში შეჰყავთ წვეთოვანი სახით, რომლის დროსაც იყენებენ მხოლოდ 0.5% ხსნარს ამპულებში, რომელსაც წინასწარ ხსნიან 5% გლუკოზის ან ნატრიუმის ქლორიდის იზოტონურ ხსნარში 0.2% კონცენტრაციის ხსნარის მიღებამდე. სადღეღამისო დოზაა (600-900 მგ) დაყოფილი 2-3 შეყვანაზე.

სადღეღამისო დოზის წილადობრივი შეყვანა:

გამოიყენება ძირითადად მძიმე სეპტიკური მდგომარეობების დროს, 150 მლ 0.2%-იანი ხსნარი, 60-80 წვეთი სთ-ში სიჩქარით 30 წთ-ის განმავლობაში. მძიმე ავადმყოფებში სადღეღამისო დოზა შეიძლება გაიზარდოს 1200 მგ-მდე, დაყოფილი 4 მიღებაზე. მკურნალობა გრძელდება 3 კვირა.

II. დიოქსიდინის 5% მალამოს გამოყენება:

ჭრილობაზე აფიქსირებენ 5% (2-3 მმ სისქის) მალამოთი გაჟღენთილ დოლბანდს.

ჩირქოვან ღრუში ათავსებენ მალამოთი გაჟღენთილ  ტამპონს. წინასწარ საჭიროა ჭრილობის გასუფთავება ჩირქოვან-ნეკროზული მასისაგან. თითოეულ პროცედურაზე იხარჯება საშუალოდ 30 გ მალამო.

დიდი ფართობის მქონე ზედაპირულ დამწვრობებზე გამოყენებული მალამოს რაოდენობა არ უნდა აღემატებოდეს 10 გ-ს დღეში. ნახვევის გამოცვლა წარმოებს (ჭრილობის მდგომარეობის მიხედვით) ყოველდღე ან 3 დღეში ერთხელ. მკურნალობის კურსი შეადგენს 3 კვირას.

გვერდითი მოვლენები

ვენაში ან ღრუში პრეპარატის შეყვანისას შეიძლება აღინიშნოს: თავის ტკივილი, შეციება, ტემპერატურის მომატება, დისპეფსიური მოვლენები, კუნთების კრუნჩხვები. მათი პრევენციისათვის საჭიროა ანტიჰისტამინური და კალციუმის პრეპარატების დანიშვნა, ხოლო გვერდითი მოვლენების განვითარებისას დიოქსიდინის დოზის შემცირება, ანტიჰისტამინური პრეპარატების მიღება, ან დიოქსიდინის გამოყენების შეწყვეტა.

უკუჩვენებები

* პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობა;

* თირკმლის ფუნქციის მოშლა;

* ანამნეზში თირკმელზედა ჯირკვლის ფუნქციის უკმარისობა;

* ორსულობა და ლაქტაცია.

საერთაშორისო დასახელება:

DIOXYDINE

მწარმოებელი: JOINT STOCK COMPANY FARMAK

მოქმედი ნივთიერება: დიოქსიდინი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიმიკრობული და ანტიპარაზიტული სამკურნალო საშუალება; ქინოქსალინის წარმოებული სამკურნალო საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინექციო ხსნარი 1%: ამპულაში 1 მლ,

შეფუთვაში 10 ც.

1 მლ

დიოქსიდინი ..................  10 მგ

ვრცლად დიოქსიდინი