საერთაშორისო დასახელება:

POTASSIUM IODIDE

მწარმოებელი: DARNITSA, უკრაინა

მოქმედი ნივთიერება: კალიუმის იოდიდი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

თიროქსინის სინთეზის მარეგულირებელი იოდის შემცველი პრეპარატი

გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 10 ც.

1 ტაბ.

კალიუმის იოდიდი ............  1 მგ

ვრცლად იოდბალანსი

საერთაშორისო დასახელება:

DIPYRIDAMOLE

მწარმოებელი: SOPHARMA, ბულგარეთი

მოქმედი ნივთიერება: დიპირიდამოლი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

თრომბოციტების აგრეგაციის ინჰიბიტორი

გამოშვების ფორმა:

დრაჟე: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

დიპირიდამოლი ........     25 მგ

ვრცლად კურანტილი

საერთაშორისო დასახელება:

ANTISOL

მწარმოებელი: P.P.E. "GEMI", პოლონეთი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

რეპელენტური საშუალება

გამოშვების ფორმა:

ემულსია:  ტუბში 50 გ

ჩვენებები:

პრეპარატი გამოიყენება მოზრდილებსა და ბავშვებში 1 წლის ასაკიდან სხეულის ღია ადგილებში გარეგანად წასასმელად მწერების (კოღო, ტკიპა, კრაზანა, ფუტკარი, ქინქლი) ნაკბენებისაგან თავის დასაცავად.

პრეპარატის გამოყენება არ იწვევს ალერგიულ რეაქციებს, იგი კარგი ამტანობით ხასიათდება ყველა სახის კანისათვის.

მიღების წესები და დოზირება:

პრეპარატი დაიტანება შეზელვის გარეშე სხეულის ღია ნაწილებზე: სახეზე, ხელებზე, კისერზე, ქვედა კიდურებზე. მწერებისაგან დაცვის ხანგრძლივობა შეადგენს 2 სთ-ზე მეტს. აუცილებლობის შემთხვევაში პროცედურას იმეორებენ.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატის გამოყენება დღე-ღამეში 4-ჯერ უფრო მეტად (ბავშვებისათვის 2-ჯერ უფრო მეტად) დაუშვებელია. პრეპარატის გამოყენება თვალსა და კანის დაზიანებულ უბანზე დაუშვებელია. ანტისოლის თვალში მოხვედრისას რეკომენდებულია მისი წყლით გასუფთავება.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, საკვები პროდუქტებისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

სახელი, გვარი ^*

მიმართულება ^*
აირჩიე

კლინიკა ^*
აირჩიე

საერთაშორისო დასახელება:

DISULFIRAM

მწარმოებელი: Warsaw pharmaceutical work POLFA, პოლონეთი

მოქმედი ნივთიერება: დისულფირამი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ალკოჰოლური დამოკიდებულების სამკურნალო საშუალება.

გამოშვების ფორმა:

ტაბლეტები: შეფუთვაში 30 ც.

1 ტაბ.

დისულფირამი ........        500 მგ

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

პრეპარატი წარმოადგენს ქრონიკული ალკოჰოლიზმის სამკურნალო საშუალებას. დისულფირამს გააჩნია ფერმენტ ალდეჰიდ დეჰიდროგენაზას მაინჰიბირებელი მოქმედება. ეს ფერმენტი მონაწილეობს ეთილის სპირტის მეტაბოლიზმში, რაც ზრდის ეთილის სპირტის მეტაბოლიტის კონცენტრაციას, ეს თავის მხრივ იწვევს შემდეგი სიმპტომების განვითარებას: სახეზე სისხლის მიწოლა, გულისრევა, ღებინება, ზოგადი სისუსტე, ტაქიკარდია, არტერიული წნევის დაქვეითება, იმპოტენცია და სხვა. პრეპარატის მიღების ძირითადი შედეგი არის ალკოჰოლის მიმართ ზიზღის განვითარება.

ფარმაკოკინეტიკა:

პრეპარატის შეწოვა ხდება სწრაფად კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან; აქტიური ნივთიერება შეიწოვობა არასრულად (70-90%). დისულფირამის ცხიმში ხსნადობის მაღალი უნარის გამო პრეპარატი ფართოდ ვრცელდება ორგანიზმში და გროვდება სხვადასხვა ცხიმოვან დეპოებში. დისულფირამი სწრაფად განიცდის მეტაბოლიზმს დიეთილთიოკარბამატის სახით, რომელიც ნაწილობრივ გამოიყოფა გოგირდნახშირბადის სახით ამონასუნთქი ჰაერიდან და ნაწილობრივ მეტაბოლიზდება ღვიძლში მეთილ-დიეთიდითიოლკარბონატის (მეთილ-დდკ) სახით. მეთილ-დდკ გარდაიქმნება ეთილის სპირტის აქტიურ მეტაბოლიტად (მეთილ-თიოკარბამინის მჟავა), რომლის მაქსიმალური კონცენტრაცია მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან 4 სთ-ის შემდეგ, ხოლო მაქსიმალური ინჰიბიტორული აქტივობა მიიღწევა პრეპარატის მიღებიდან 3 დღის შემდეგ. მეთილ-დიეთილთიოკარბამინის მჟავას (მეთილ-დთმ) ნახევარ დაშლის პერიოდი შეადგენს 10 სთ-ს. ინჰიბიტორული აქტივობა გრძელდება გაცილებით უფრო ხანგრძლივად. ასე რომ, ეფექტი შეიძლება შენარჩუნდეს პრეპარატის მიღებიდან 7-14 დღე.

მეტაბოლიტების გამოყოფა ძირითადად ხდება შარდით. ნაწილი გამოიყოფა გოგირდნახშირბადის სახით ამონასუნთქ ჰაერთან ერთად, ხოლო 20% შეუცვლელი დისულფირამის სახით  - ნაწლავებიდან. პრეპარატის 20% შეიძლება დარჩეს ორგანიზმში 1 კვირისა და მეტი დროის განმავლობაში.

ჩვენებები:

პრეპარატი ინიშნება პერორალურად ქრონიკული ალკოჰოლიზმის რეციდივების პროფილაქტიკის მიზნით.

მიღების წესები და დოზირება:

პრეპარატი ინიშნება პერორალურად 125-500 მგ/დღე-ღამეში. მკურნალობის სქემა შეირჩევა ინდივიდუალურად ალკოჰოლის უკანასკნელი მოხმარებიდან 48 სთ-ის გასვლის შემდეგ. ინიშნება 1000 მ (2 ტაბ.) დილით ერთ მიღებაზე. ყოველ მომდევნო დღეს დოზა მცირდება 250 მგ-ით (1/2 ტაბ.) ისე, რომ მესამე დღეს მიაღწიოს 500 მგ-ს; ასეთი დოზით მკურნალობა გრძელდება 1-2 კვირის განმავლობაში. ამის შემდეგ დოზა მცირდება 250 მგ-მდე დღე-ღამეში. ამგვარი დოზით მკურნალობა გრძელდება 3 თვის განმავლობაში. პრეპარატის მოხსნა ხდება თანდათანობით დოზის შემცირებით და დამოკიდებულია მკურნალობის შედეგზე.

გვერდითი მოვლენები:

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: პირის ღრუში მეტალის გემოს შესაძლო წარმოშობა, იშვიათად  - ჰეპატიტი;

ცნს-ის მხრივ: ქვედა კიდურების პოლინევრიტი, ნერვულ-ფსიქიური მოშლილობა, მეხსიერების დაქვეითება, დეზორიენტაცია, თავის ტკივილი.

ალერგიული რეაქციები: კანზე შესაძლო გამონაყარი ან ქავილი.

დისულფირამ-ეთანოლის ასოციაციით განპირობებული რეაქციები: კოლაფსი, გულის რითმის დარღვევა, სტენოკარდიის შეტევა, მიოკარდის ინფარქტი, ტვინის შეშუპება.

უკუჩვენებები:

• მომატებული მგრძნობელობა დისულფირამის მიმართ;
• გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მძიმე დაავადებები;
• ღვიძლის მძიმე უკმარისობა;
• ნერვულ-ფსიქიური დაავადებები.

უკუნაჩვენებია პრეპარატის ერთდროული მიღება ფენიტიონთან, იზონიაზიდთან, მეტრონიდაზოლთან და სპირტიან სასმელებთან ერთად. არ შეიძლება დისულფირამის გამოყენება ორსულობისა და ლაქტაციის პერიოდში.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატის მკურნალობის პერიოდში და ასევე მისი შეწყვეტიდან ერთი კვირის განმავლობაში იკრძალება სპირტიანი სასმელების გამოყენება.

მკურნალობის პერიოდში არ შეიძლება სატრანსპორტო საშუალებების მართვა და მექანიკური სამოძრაო საშუალებების მომსახურეობა.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

დისულფირამმა შეიძლება გააძლიეროს ვარფარინის ტოქსიკური ეფექტი, ფენიტიონის, ქლორდიაზეპოქსიდისა და დიაზეპამის მოქმედება მათი მეტაბოლიზმის გზით.

პრეპარატი აინჰიბირებს რიფამპიცინის ღვიძლის მიერ ექსკრეციას და დაჟანგვას. ასევე გავლენას ახდენს მორფინისა და ამფეტამინის მეტაბოლიზმზე. ანტიკოლის მიღება იმ პრეპარატებთან ერთად, რომლებიც მეტაბოლიზდებიან ღვიძლში, იწვევს სისხლის პლაზმაში მათი კონცენტრაციის გაზრდას.

საერთაშორისო დასახელება:

PARACETAMOL; ASCORBIC ACID; CHLORPHENAMINE

მწარმოებელი: NATUR PRODUKT, საფრანგეთი

მოქმედი ნივთიერება: პარაცეტამოლი+ქლორფენამინის მალეატი+ასკორბინის მჟავა

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანალგეზიური, სიცხის დამწევი საშუალება.

გამოშვების ფორმა:

შუშხუნა ტაბლეტები: სიროფში 2, 4 და 6 ტაბ., შეფუთვაში 10 და 20 ც.

1 ტაბ.

პარაცეტამოლი ..........        250 მგ

ქლორფენამინის მალეატი ... 3 მგ

ასკორბინის მჟავა ..........    50 გ

დამხმარე ნივთიერებები:

პოლიეთილენგლიკოლი, ლიმონის მჟავა, ნატრიუმის ბიკარბონატი, ნატრიუმის კარბონატი, სორბიტოლი, საქარინი, პოლივიდონი, სილიციუმის დიოქსიდი, არომატული დანამატი.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ანტიგრიპინი წარმოადგენს კომბინირებულ პრეპარატს. მასში შემავალ პარაცეტამოლს ახასიათებს ანალგეზიური, სიცხის დამწევი და სუსტად გამოხატული ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება. ქლორფენამინი მიეკუთვნება H₁-ჰისტამინური რეცეპტორების ბლოკატორს, გააჩნია ანტიალეგიული მოქმედება, ამცირებს ზემო სასუნთქი გზების ლორწოვანი გარსის შეშუპებას. ასკორბინის მჟავა ხელს უწყობს კაპილარების განვლადობის ნორმალიზებას, გააჩნია ანტიოქსიდანტური მოქმედება. იგი ზრდის ორგანიზმის რეზისტენტობას ინფექციის მიმართ.

ჩვენებები:

მწვავე რესპირატორული დაავადებების სიმპტომური მკურნალობა (მწვავე რესპირატორული ინფექციები გრიპი), რინიტი, რინოფარინგიტი, ალერგიული რინიტი, რინოფარინგიტი.

მიღების წესები და დოზირება:

პრეპარატი ინიშნება პერორალურად ხსნადი (შუშხუნა) ტაბლეტების გახსნით 1 ჭიქა წყალში.

ბავშვებში 1 წლიდან 5 წლამდე - 1/2 ტაბლეტი 2-ჯერ დღეში.

ბავშვებში 5 წლიდან 10 წლამდე - 1 ტაბლეტი 2-ჯერ დღში.

ბავშვებში 10 წლის ზევით - 1 ტაბლეტი 2-3-ჯერ დღეში.

გვერდითი მოვლენები:

ალერგიული და იმუნოპათოლოგიური რეაქციები: გამონაყარი კანზე, ურტიკარია.

სისხლმბადი სისტემის მხრივ: თრომბოციტოპენია.

ცნს-ის მხრივ: ძილიანობა, პირის სიმშრალე.

უკუჩვენებები:

• მომატებული მგრძნობელობა პრეპარატში შემავალი კომპონენტების მიმართ;
• ღვიძლის და თირკმელების ფუნქციის დარღვევა;
• გლაუკომა.

განსაკუთრებული მითითებები:

არ არის რეკომენდებული პრეპარატის ერთდროული გამოყენება საძილე საშუალებებთან.

ჭარბი დოზირება:

პარაცეტამოლის მასიური ჭარბი დოზირება იწვევს ღვიძლის უჯრედების დაზიანებას. კლინიკური სიმპტომების გამოვლინება აღინიშნება 24 საათის შემდეგ. მოწამვლის ნებისმიერი ნიშნების გამოვლენის შემთხვევაში აუცილებელია სწრაფი ჰოსპიტალიზაცია.

ქლორფენამინით მოწამვლისას ბავშვებში აღინიშნება აგზნება, ჰალუცინაციები, ატაქსია, მოძრაობის კოორდინაციის დარღვევა, ატეტოზი, კრუნჩხვები. ტერმინალურ  ფაზაში აღინიშნება კომა და გულ-სისხლძარღვთა კოლაფსი.

მკურნალობა: ხელოვნური სუნთქვა, კრუნჩხვების საწინააღმდეგო საშუალებები.;

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

პრეპარატი იწვევს სედატიური საშუალებების მოქმედების პოტენცირებას  (საძილე საშუალებები, ზოგადი საანესთეზიო საშუალებები).

ატროპინის მსგავსი ეფექტების პოტენცირება სხვა ანტიქოლინერგიულ საშუალებებთან კომბინირებისას (ანტიჰისტამინური საშუალებები, ფენოთიაზინები, პარკინსონის საწინააღმდეგო ქოლინოლიზური საშუალებები, ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები).

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება 15-25⁰C ტემპერატურაზე, მზის სხივებისა და ბავშვებისაგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:   3 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

Chlorhexidine+Tetracaine+Ascorbic acid

მოქმედი ნივთიერება: ქლორჰექსიდინი+ტეტრაკაინი+ასკორბინის მჟავა

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტისეპტიკური საშუალება+ადგილობრივი ანესთეტიკი

წამლის ფორმა:

პასტილები,პასტილები (შაქრით), პასტილები (თაფლით), საწუწნი ტაბლეტები.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

კომბინირებული პრეპარატი, ახდენს ანტისეპტიურ და ადგილობრივ ანესთეზიურ მოქმედებას: ამუხრუჭებს ტკივილის რეცეპტორების აგზნებას.

ქლორჰექსიდინი ახდენს სწრაფ და გამოხატულ ბაქტერიციდულ მოქმედებას გრამდადებით და გრამუარყოფით მიკროორგანიზმებზე, ასევე ფუნგიციდურ მოქმედებას.

ტეტრაკაინი - ადგილობრივი ანესთეზიური საშუალება, ეფექტი დგება მიღებიდან 1-2 წუთის შემდეგ.

ასკორბინის მჟავა ამაღლებს ორგანიზმის არასპეციფიკურ რეზისტენტობას.

ჩვენებები:

პროფილაქტიკა და მკურნალობა:

პირის ღრუსა და პირხახის ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები (გინგივიტი, სტომატიტი, ტონზილიტი, ფარინგიტი, ანგინის დასაწყისი სტადია, პარადონტოზი, კბილის ექსტრაქციისა და ტონზილექტომიის შემდგომი მდგომარეობა).

უკუჩვენებები:

* ჰიპერმგრძნობელობა, ბავშვთა ასაკი (5 წლამდე - ფორმულა ანტი-ანგინი, 6 წლამდე - დრილი).

* ორსულობა I ტრიმესტრი.

* სიფრთხილით: ორსულობა II – III ტრიმესტრი, ლაქტაციის პერიოდი.

გვერდითი მოქმედება:

ალერგიული რეაქციები.

მიღების წესი და დოზირება:

ადგილობრივად (ტაბლეტები, პასტილები გააჩერეთ პირში სრულ გადნობამდე).

ფორმულა ანტი-ანგინი: მოზრდილები და 10 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები - დღეში  6 პასტილი ან ტაბლეტი 2 სთ-იანი ინტერვალით;

5-10 წლის ბავშვები - დღეში 3 პასტილი ან ტაბლეტი 4 სთ-იანი ინტერვალით.

დრილი: 15 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები - 1 პასტილი 4-ჯერ დღეში ყოველ 2 სთ - ში, 6-15 წლის ბავშვები - თითო პასტილი 2-3-ჯერ დღეში 4 სთ-იანი ინტერვალით.

განსაკუთრებული მითითებები:

5 დღეზე მეტი ხნით პრეპარატის მიღება არასასურველია პირის ღრუსა და ხახის ნორმალური მიკროფლორის შესაძლო დარღვევის გამო. პრეპარატის მიღების შემდეგ არ არის რეკომენდებული საჭმლის, სასმელის მიღება, კბილების გაწმენდა 1-2 სთ-ის მანძილზე.

შეიძლება გავლენა მოახდინოს ანტიდოპინგური კონტროლის შედეგზე.

შაქრიანი დიაბეტით დაავადებულებმა უნდა გაითვალისწინონ, რომ დრილის 1 პასტილი შეიცავს 8 კკალ -ს.

ურთიერთქმედება:

არ არის რეკომენდებული რამდენიმე ადგილობრივი ანესთეტიკის მიღება.

საერთაშორისო დასახელება:

CLONAZEPAM

მწარმოებელი: AWD, გერმანია

მოქმედი ნივთიერება: კლონაზეპამი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ანტიეპილეფსიური საშუალება (ტრანკვილიზატორი).

გამოშვების ფორმა:

ანტელეფსინი  0.25

ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

კლონაზეპამი ......          250 მკგ

ანტელეფსინი 1

ტაბლეტები: შეფუთვაში 50 ც.

1 ტაბ.

კლონაზეპამი ........          1 გ

დამხმარე ნივთიერებები:

კალციუმის ლაქტატის პენტაჰიდრატი, ლაქტოზის მონოჰიდრატი, კარტოფილის სახამებელი, ჟელატინი, მაგნიუმის სტეარატი, ტალკი, საღებავები.

ჩვენებები:

• სხვადასხვა კლინიკური ფორმებით მიმდინარე ეპილეფსია ჩვილ, სკოლამდელი და სასკოლო ასაკის ბავშვებში, ძირითადად მცირე ეპილეფსიის ტიპიური და არატიპიური გულყრებისათვის და პირველადი-გენერალიზებული ან მეორადი-გენერალიზებული ტონურ-კლონური კრუნჩხვების დროს;
• ფოკალური ეპილეფსიური გულყრები მოზრდილებში.

მიღების წესები და დოზირება:

პრეპარატის დოზის შერჩევა ხდება მკურნალი ექიმის მიერ ინდივიდუალურად, ავადმყოფის ასაკის, კლინიკური რეაქციის და პრეპარატის ამტანობის მიხედვით.

გვერდითი მოვლენების თავიდან აცილების მიზნით მკურნალობა იწყება პრეპარატის დაბალი დოზებით, შემდგომში დოზის თანდათანობითი მომატებებით, რომელიც იძლევა ოპტიმალური სამკურნალო ეფექტის მიღწევის შესაძლებლობას.

საშუალო შემანარჩუნებელი დოზის შერჩევა ხდება ექიმის მიერ 2-4 კვირის განმავლობაში. პრეპარატის დოზები ავადმყოფის ასაკის მიხედვით:

ჩვილ ბავშვებში:

სადღეღამისო დოზა:   0.5-1 მგ/დღეში.

ადრეული ასაკის ბავშვებში:

სადღეღამისო დოზა:    1-3 მგ/დღეში.

მოზრდილებში:

სადღეღამისო დოზა:   3-(-8) მგ/დღეში.

ტაბლეტების მიღება წარმოებს პერორალურად, დაუღეჭავად მცირე რაოდენობის სითხის მიყოლებით. სადღეღამისო დოზას ყოფენ 3-4 მიღებაზე დღეში.

მკურნალობას წყვეტენ პრეპატის დოზის თანდათანობითი შემცირებით, ვინაიდან მისი უეცარი მოხსნის შემთხვევაში შესაძლებელია ახალი გულყრების ან მოხსნის სიმპტომების პროვოცირება.

პრეპარატით მკურნალობის ხანგრძლივობას განსაზღვრავს მკურნალი ექიმი დაავადების და პრეპარატის მიმართ ავადმყოფის ინდივიდუალური რეაქციის მიხედვით.

პრეპარატის ერთჯერადი დოზის მიღების გამოტოვების შემთხვევაში, მისი გამოყენება გაორმაგებული დოზით ნებადართული არ არის. პრეპარატის შემდგომი მიღება ხდება ჩვეულებრივი სქემის მიხედვით. რაიმე ეჭვის არსებობისას საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია.

შედარებით მცირე დოზებში პრეპარატის ხანგრძლივი გამოყენებისას შესაძლებელია მკურნალობის შედეგის ეჭვის ქვეშ დაყენება. ამ დროს შესაძლებელია ადგილი ჰქონდეს დაავადების სიმპტომების რედიცივს.

პრეპარატის მიღების შეწყვეტის შემთხვევაში საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია, რომლის მიერ ხდება პრეპარატის დოზის თანდათანობითი შემცირება. პრეპარატის მიღების დამოუკიდებლად შეწყვეტა იწვევს დაავადების სიმპტომების რეციდივს.

პრეპარატის დიდი დოზით შემთხვევით გამოყენებისას შესაძლებელია ძლიერი ძილიანობის განვითარება. ამ დროს საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია, რომლის მიერ დააავადების სიმპტომების მიხედვით ხდება აუცილებელი მკურნალობის ჩატარება.

გვერდითი მოვლენები:

ძირითადად ადგილი აქვს ცნს-ის მხრივ დოზადამოკიდებული გვერდითი ეფექტების განვითარებას, რაც უმრავლეს შემთხვევაში აღინიშნება პრეპარატის მაღალი დოზებით დანიშვნისას, მკურნალობის ბოლოს, ან მაღალი დოზების სწრაფად ზრდის შედეგად, აგრეთვე ხანგრძლივი მკურნალობის დროს. გვერდითი მოვლენების მნიშვნელოვანი შემცირება ან საერთოდ მათი თავიდან აცილება შესაძლებელია მკურნალობის დაწყებით პრეპარატის ძალიან მცირე დოზებით და მათი თანდათანობითი გაზრდით (აუცილებლობის დროს აგრეთვე დოზის შემცირებით). გვერდითი ეფექტების უმრავლესობას ადგილი აქვს მკურნალობის დასაწყისში, რომლებიც პრეპარატით მკურნალობის გაგრძელების პროცესში თანდათან სუსტდება.

ხშირად შესაძლებელია გადაღლილობის შეგრძნება, ძილიანობა, არასასურველი სედატიური ეფექტი, ცნობიერების დაბინდვა, ადინამია, ატაქსია და ზოგჯერ კუნთების სისუსტე.

ჩვილ და მცირეწლოვან ბავშვებში პრეპარატი იწვევს გაძლიერებულ ნერწყვდენას ან ბრონქული სეკრეტის ჭარბ წარმოქმნას (სასუნთქი გზების დახშობის საშიშროება).

ზოგჯერ შესაძლებელია ტონურ-კლონური კრუნჩხვების პროვოცირება.

იშვიათად დეპრესია, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ გართულებები (გასტროინტესტინური დარღვევები, მხედველობის დარღვევა, არტიკულაციის მოშლა, არტერიული წნევის დაქვეითება, სასუნთქი გზების ობტურაცია, ცნს-ის ფუნქციის დათრგუნვა, აგრეთვე პრეპარატის მიმართ მომატებული მგრძნობელობით გამოწვეული სუნთქვის ცენტრის დამბლა (ზედაპირული სუნთქვა მის სრულ გაჩერებამდე).

გარდა ამისა გამორიცხული არ არის სხვა ბენზოდიაზეპინების გამოყენების შედეგად გამოწვეული გვერდითი მოვლენების განვითარება: მეხსიერების არასასურველი დროებითი დარღვევა (ანტეროგრადული ამნეზია), ცნობიერების დაბინდვა, რომელიც ძლიერდება ანტელეფსინის კომბინაციით ფენობარბიტალთან და პრიმიდონთან.

ანტელეფსინი ეფექტურად მოქმედებს ეპილეფსიით დაავადებულ ავადმყოფებში. იშვიათ შემთხვევაში მკურნალობის დროს შესაძლებელია პარადოქსული რეაქციების განვითარება (მაგ, მწვავე აგზნებადობა, აგრესიული მდგომარეობა).

ეპილეფსიური გულყრების განვითარების თავიდან აცილების მიზნით ანტელეფსინით მკურნალობის შეწყვეტა ხდება დოზის თანდათანობითი შემცირებით. ამასთან ერთად, შესაძლებელია სხვა სიმპტომების განვითარება, როგორიცაა: გუნება-განწყობის შეცვლა (მსუბუქი დისფორია), ძილის დარღვევა, კუნთების კრუნჩხვები და მუცლის არეში სპაზმები, ღებინება, გაძლიერებული ოფლდენა და ტრემორი.

აღნიშნული გვერდითი მოვლენების განვითარების შემთხვევაში საჭიროა ექიმთან კონსულტაცია, რომლის მიერ ტარდება სპეციფიკური მკურნალობა.

უკუჩვენებები:

პრეპარატის ან ბენზოდიაზეპინების მიმართ მომატებული მგრძნობელობა, კუნთების ტკივილით მიმდინარე სისუსტე (მძიმე მიასთენია), ცნს-ზე დამთრგუნველად მოქმედი სამკურნალო საშუალებებით და ალკოჰოლით მწვავე მოწამვლა ანამნეზიდან ცნობილი წამლისმიერი, ნარკოტიკული და ალკოჰოლური დამოკიდებულების შემთხვევაში.

ორსულობა და ლაქტაცია:

კრუნჩხვების საწინააღმდეგო საშუალებებით ეპილეფსიით დაავადებული ორსული ქალების მკურნალობა ნებადართულია, თუმცა მეორე მხრივ, ორსულობა ეპილეფსიით დაავადებული ქალებისათვის წარმოადგენს რისკ ფაქტორს (როგორც ქალისათვის, აგრეთვე ბავშვისათვის), რომელიც იზრდება მედიკამენტოზური მკურნალობის ჩატარებისას. ამიტომ ქალებმა ბავშვის გაჩენის სურვილის შემთხვევაში, ან ორსულობის დროს, საჭიროა მიმართონ მკურნალ ექიმს, რომელიც ჩარევის რისკსა და მოსალოდნელი სასარგებლო შედეგის შეფასებით შეარჩევს მკურნალობის შედარებით უფრო უსაფრთხო მეთოდს, როგორც დედისათვის, აგრეთვე ნაყოფისათვის.

ორსულობის ადრეულ პერიოდში საჭიროა პრეპარატის დოზების ხელახალი შერჩევა, ხოლო ორსულობის მე-20 და მე-40 დღეებს შორის ინიშნება პრეპარატის მინიმალური დოზები.

რისკის შემდგომი შემცირების მიზნით ამ დროს საჭიროა ანტელეფსინის და სხვა სამკურნალო საშუალებების კომბინაციისაგან თავის შეკავება.

ორსულობის პერიოდში ანტელეფსინის გამოყენებამ შესაძლოა ახალშობილებში გამოიწვიოს აბსტინენციის სიმპტომები და "დუნე ბავშვის სინდრომი", რომლისთვისაც დამახასიათებელია სხეულის ტემპერატურის დაქვეითება (ჰიპოთერმია), სუნთქვის ცენტრს დამბლა და ძუძუს წოვის რეფლექსის დათრგუნვა.

ანტელეფსინი ექსკრეგირებს დედის რძეში. ამიტომ ლაქტაციის პერიოდში პრეპარატის გამოყენებისას საჭიროა ძუძუთი კვების შეწყვეტა.

განსაკუთრებული მითითებები:

ანტელეფსინის გამოყენება წარმოებს განსაკუთრებული სიფრთხილით მხოლოდ ექიმთან კონსულტაციის შემდეგ.

პრეპარატი განსაკუთრებული სიფრთხილით ენიშნებათ ღვიძლის მძიმე დაზიანებით დაავადებულებს (მაგ, ინფექციური სიყვითლის დროს), ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის დაქვეითების, მოძრაობის კოორდინაციის დარღვევის (ატაქსია), ძილში სუნთქვის დროებითი შეჩერების (აპნოე ძილში) და სუნთქვის მძიმე ქრონიკული უკმარისობის დროს (ჰიპერკაპნია).

პრეპარატი განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება ხანდაზმული ასაკის ავადმყოფებში სამკურნალო საშუალების მიმართ ნაკლები ტოლერანტობით ორგანიზმიდან მათი გამოყოფის შეფერხების გამო, აგრეთვე გულისა და ფილტვების უკმარისობის დროს.

ჩვილ და მცირეწლოვან ბავშვებში პრეპარატი იწვევს გაძლიერებულ ნერწყვდენას ან ბრონქული სეკრეტის ჭარბ წარმოქმნას (სასუნთქი გზების დახშობის საშიშროება).

ზოგჯერ შესაძლებელია პრეპარატის მიმართ ტოლერანტობის განვითარება, განსაკუთრებით მისი ხანგრძლივი გამოყენებისას. ამ დროს სუსტდება პრეპარატის კრუნჩხვების საწინააღმდეგო (ანტიკონვულსური) მოქმედება და ხელახლა ვითარდება ეპილეფსიური გულყრები.

სხვა ბეზოდიაზეპინების მსგავსად, ანტელეფსინიმა შესაძლებელია გამოიწვიოს პრეპარატისადმი ფსიქიური და/ან ფიზიკური დამოკიდებულების განვითარება, განსაკუთრებით მაღალი დოზებით ხანგრძლივი დროის განმავლობაში მკურნალობისას.

პრეპარატით მკურნალობის  დასაწყისში შესაძლებელია ისეთი გვერდითი მოვლენების განვითარება, როგორიცაა: გადაღლილობის შეგრძნება, ძილიანობა, თავბრუსხვევა და სმენის დაქვეითება, რომლის დროსაც სუსტდება სწრაფად რეაგირების უნარი. ამიტომ პრეპარატის დანიშვნა ავტოტრანსპორტის მძღოლებში და იმ პირებში, რომელთა მუშაობა მოითხოვს ყურადღების მაქსიმალურ კონცენტრაციას ნებადართული არ არის.

ალკოჰოლი კიდევ უფრო ასუსტებს სწრაფი რეაგირების უნარს, ამიტომ მკურნალობის დროს საჭიროა ალკოჰოლური სასმელების მიღებისაგან თავის შეკავება.

სხვა წამლებთან ურთიერთქმედება:

ანტელეფსინის კომბინაციისას სხვა ეპილეფსიის საწინააღმდეგო პრეპარატებთან, სასურველი თერაპიული ეფექტის მისაღწევად საჭიროა თითოეული პრეპარატის დოზის ხელახალი შერჩევა. ანტელეფსინი აფერხებს ფენიტოინის მეტაბოლიზმს ორგანიზმში, რაც იწვევს ამ უკანასკნელის კონცენტრაციის გაზრდას სისხლის პლაზმაში მის ტოქსიკურ მოქმედებამდე.

ანტელეფსინი აძლიერებს პრიმიდონის მოქმედების ეფექტს. ფენობარბიტალი და კარბამაზეპინი აძლიერებენ ანტელეფსინის ცვლის პროცესს ორგანიზმში, რის გამოც ერთი მხრივ მცირდება ანტილეფსინის კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში, ხოლო მეორე მხრივ ძლიერდება პრეპარატის გვერდითი მოქმედების ეფექტი.

ცალკეულ შემთხვევებში ანტელფაინის და ვალპროატის კომბინაციით შესაძლებელია არასასურველი თერაპიული ეფექტის განვითარება (ახალი გულყრების პროვოცირება).

ანტელეფსინის კომბინაცია ცსნ-ზე მოქმედ პრეპარატებთან (მაგ., ნარკოტიკული, საძილე, ტკივილდამაყუჩებელი და სხვა ფსიქოტროპული პრეპრატები) და/ან ალკოჰოლთან იწვევს მათი ურთიერთმოქმედების გაძლიერებას.

რადგან ალკოჰოლი უარყოფითად მოქმედებს პრეპარატის თერაპიულ ეფექტზე და იწვევს არასასურველ გვერდით მოვლენებს, მკურნალობის დროს საჭიროა სპირტიანი სასმელების მიღებისგან თავის შეკავება.

შენახვის პირობები და ვადა:

პრეპარატი ინახება ოთახის პირობებში, ბავშვებისგან დაცულ ადგილას.

ვარგისიანობის ვადა:   5 წელი.

საერთაშორისო დასახელება:

NALTREQSON

მწარმოებელი: ZAMBON, იტალია

მოქმედი ნივთიერება: ნალტრექსონი

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

ოპიოიდური რეცეპტორების ანტაგონისტი

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

1 კაფს.

ნალტრექსონის ჰიდროქლორიდი ............... 50მგ;

დამხმარე ნივთიერებები: ლაქტოზის მონოჰიდრატი, მაგნიუმის სტეარატი;

კაფსულის შემადგენლობა: ტიტანის დიოქსიდი, ჟელატინი, ინდიგოკარმინი.

ფარმაკოლოგიური მოქმედება:

ნალტრექსონი წარმოადგენს ოპიოიდური რეცეპტორების სპეციფიურ ანტაგონისტს. კონკურენტულად უკავშირდება ყველა ტიპის ოპიოიდურ რეცეპტორებს და იცავს ან აღკვეთს როგორც ენდოგენური ოპიოიდების, ისე ეგზოგენური ოპიოიდური პრეპარატების - ნარკოტიკული ანალგეტიკების და მათი სუროგატების მოქმედებას. ოპიოიდების შეყვანა გაზრდილ დოზებში ასუსტებს ან აღკვეთს ამ ანტაგონისტის მოქმედებას.

ფარმაკოდინამიკა:

ნალტროქსენი არ ხასიათდება მნიშვნელოვანი საკუთრივ ფარმაკოლოგიური თვისებებით, გარდა მცირედ გამოხატული გუგების შევიწროებისა.

50მგ. დოზით ნალტრექსონის შეყვანისას 24 სთ-ის განმავლობაში ბლოკირდება ფარმაკოლოგიური ეფექტი ვენაში შეყვანილი 25მგ  ჰეროინის.

ნალტროქსენის დოზის გაორმაგებით მისი მოქმედება ხანგრძლივდება 48სთ-მდე, გასამმაგებისას -  72 სთ-მდე.

პრეპარატი არ იწვევს შეჩვევას  და წამლისმიერ დამოკიდებულებას.

ფარმაკოკინეტიკა:

შიგნით მიღებისას ნალტროქსენი კარგად შეიწოვება და 95% მეტაბოლიზდება ღვიძლში ფარმაკოლოგიურად აქტიური მეტაბოლიტის წარმოქმნით. ძირითადი მეტაბოლიტი - 6-ბეტა- ნალტრექსონი - ასევე ხასიათდება კონკურენტული ოპიოიდური ანტაგონისტური თვისებით. ამის გარდა წარმოიქმნება 2-ჰიდროქსი-3-მეთოქსი-6-ბეტა-ნალტრექსონი. ნალტრექსონის და 6-ბეტა-ნალტრექსონის მაქსიმალური კონცენტრაცია სისხლის პლაზმაში აღინიშნება პრეპარატის მიღებიდან 1 საათის შემდეგ.

პრეპარატი კარგად აღწევს ჰისტოჰემატურ ბარიერში - განაწილების მოცულობა შეადგენს 1350ლ. ნახევარგამოყოფის პერიოდი ნალტრექსონისათვის შეადგენს 4 სთ, მისი მეტაბოლიტისთვის, 6-ბეტა-ნალტრექსონი - 13 საათს, რაც აიხსნება მისი კუმულაციის უნარით. ნალტრექსონი და მისი მეტაბოლიტები განიცდიან ღვიძლშიგა რეცირკულაციას. პრეპარატი გამოიყოფა თირკმელებით შეუცვლელი სახით (დაახლოებით 1%) და მეტაბოლიტების სახით (38% თავისუფალი და 6-ბეტა-ნალტრექსონთან დაკავშირებული).

ჩვენებები:

• ოპიოიდური ნარკომანიის კომპლექსური თერაპია, ავადმყოფისთვის მდგომარეობის შესანარჩუნებლად, რომლის დროსაც ოპიოიდები ვერ შეძლებენ მოახდინონ დამახასიათებელი მოქმედება.
• პრეპარატი ინიშნება მხოლოდ აბსტინენციური სინდრომის კუპირების შემდეგ.
• ანტაქსონის გამოყენება იწყება ნარკომანიის სამკურნალო სპეციალიზირებულ განყოფილებაში ოპიოიდური ნარკოტიკის ბოლო მიღებიდან 7-10 დღის შემდეგ. შემდგომაში ამბულატორიულ მკურნალობაზე გადასვლისას ავადმყოფი უნდა იმყოფებოდეს ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ.
• ალკოჰოლიზმის კომპლექსური თერაპია, მათ შორის შემანარჩუნებელი თერაპიისას, გამოყენება ხდება იგივე დოზებში, რაც ჰეროინული ნარკომანიისას ფსიქოთერაპიის ფონზე.

უკუჩვენებები:

* ნარკოტიკული ანალგეტიკების მიღება ან შარდის დადებითი ანალიზი  ოპიოდის შემცველობაზე. *შარდში ოპიატებზე დადებითი ტესტი.

* ოპიოიდური აბსტინენციური სინდრომი.

* მონაცემების არ არსებობა ნალოქსონით ჩატარებულ პროვოკაციულ სინჯზე (იხ. მიღების წესი და დოზირება).

* ანამნეზში ნალტროქსენის პრეპარატზე მომატებული მგრძნობელობა.

* მწვავე ჰეპატიტი ან ღვიძლის უკმარისობა.

* არ არის დადგენილი 18 წლამდე ახალგაზრდებში, ორსულობისას და ლაქტაციისას ანტაქსონის * გამოყენების უსაფრთხოება.

სიფრთხილით: თირკმელებისა და/ან ღვიძლის ფუნქციის დარღვევისას.

მიღების წესი და დოზირება:

ჰეროინული ნარკომანიის მკურნალობა:

შეყვანის ფაზა ანტაქსონით თერაპიის კურსში:

ანტაქსონით მკურნალობა იწყება არა უადრეს ოპიოიდური ნარკოტიკის უკანასკნელი მიღებიდან 7-10 დღის შემდეგ და პირობით თუ არ აღინიშნება აბსტინენტური სინდრომი. ნარკოტიკისგან თავშეკავება განისაზღვრება შარდის ანალიზით ოპიოიდის შემცველობაზე.

მკურნალობას არ იწყებენ მანამ, სანამ პროვოკაციული სინჯი 0.5მგ ნალოქსონის ვენაში შეყვანაზე არ გახდება უარყოფითი. ნალოქსონური სინჯი არ ტარდება ავადმყოფებზე აბსტინენციური სინდრომით ან შარდში ოპიოიდის აღმოჩენისას. განმეორებით ნალოქსონური სინჯი შეიძლება ჩატარდეს 24 საათის შემდეგ.

ანტაქსონის პირველი დოზა შეადგენს 20მგ შიგნით მისაღებ ხსნარს. ერთი საათის მანძილზე მოხსნის სინდრომის არ არსებობისას ავადმყოფს აძლევენ  პრეპარატის დღის დოზის დარჩენილ 30 მგ-ს. ექიმმა უნდა გააკონტროლოს ავადმყოფის მიერ პრეპარატის ხსნარის გადაყლაპვა.

შემანარჩუნებელი თერაპია:

შეყვანის ფაზის დამთავრების შემდეგ ნიშნავენ 50 მგ. ანტაქსონს ყოველ 24 საათში (ეს დოზა საკმარისია 25 მგ ვენაში შეყვანილი ჰეროინის მოქმედების აღსაკვეთდ),

შესაძლებელია მკურნალობის სხვა სქემის გამოყენებაც:

1. 50მგ ანტაქსონს ნიშნავენ ყოველდღიურად კვირის პირველ 5 დღეს და 100მგ მე-6 დღეს.
2. 100მგ ანტაქსონს ნიშნავენ ყოველ 2 დღეში ან 150მგ ყოველ 3 დღეში;
3. 100მგ პრეპარტს ნიშნავენ პირველ დღეს (მაგ; ორშაბათს), 100 მგ მეორე დღეს (მაგ; სამშაბათს) და150მგ მეხუთე დღეს (პარასკევს). ეს სქემა მოსახერხებელია ავადმყოფებისათვის, რომელთაც დაუდგინდებათ ხანგრძლივი დროის მანძილზე ოპიოიდებისგან თავშეკავება.

მინიმალური კურსი - 3 თვიდან, რეკომენდირებული კურსი - 6 თვიდან.

ალკოჰოლიზმის მკურნალობა:

ყოველდღიური მიღება 50მგ ანტაქსონის, მინიმალური კურსი - 3 თვე.

გვერდითი მოქმედება:

ავადმყოფებში, რომელთა ორგანიზმშიც  არ არის ოპიოდი თერაპიულ დოზებში ანტაქსონი არ იწვევს სერიოზულ გვერდით ეფექტებს.

10% სიხშირით ანტაქსონით მკურნალობის  როგორც დაწყებამდე, ისე მისი მიღების ფონზე ავადმყოფებში აღინიშნება: ძილის დარღვევა, განგაში, მომატებული გაღიზიანებულობა, მუცელში ტკივილი, გულისრევა და ღებინება, სისუსტე, თავის ტკივილი, ტკივილი კუნთებში და სახსრებში. 10%-ზე ნაკლებ შემთხვევაში:  მადის დაქვეითება, ყაბზობა ან დიარეა, ფსიქომოტორული აგზნება, თავბრუსხვევა, კანზე გამონაყარი, ციების შეგრძნება, სქესობრივი პოტენციის დაქვეითება, ეაკულაციის შენელება.

ერთეულ შემთხვევაში  აღინიშნება დაღლილობა, გონების არევა, დეპრესია, ჰალუცინაციები და ღამის კოშმარები, სინათლის შიში, ხველა. ლაბორატორიული დიაგნოსტიკისას შესაძლებელია სისხლში ტრანსამინაზების აქტიობის მომატება, ლიმფოციტოზი.

რამდენადაც აღნიშნული სიმპტომები ერთნაირი სიხშირით აღინიშნება როგორც მკურნალობის დაწყებამდე, ისე ანტაქსონის მიღების ფონზე, როგორც ჩანს არ უნდა ჩაითვალოს პრეპარატის გვერდითი მოქმედების გამოვლინებად.

აღწერილია ერთი შემთხვევა იდიოპათიური თრომბოციტოპენიური პურპურისა ავადმყოფში, რომელიც შესაძლებელია სენსიბილიზებული იყო ანტაქსონით წინა მკურნალობის მკურნალობის პერიოდში; გამოჯანმრთელება მოხდა პრეპარატის მოხსნისა და კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობის კურსისი შემდეგ.

ჭარბი დოზირება:

საკმარისი მონაცემები პრეპარატის შესაძლო ზედოზირების შესახებ არ მოიპოვება. ინტოქსიკაციაზე ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა სიმპტომატური მკურნალობის დანიშვნა.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება:

ოპიოიდების შემცველმა ზოგიერთმა  სამკურნალო პრეპარატმა (ხველის, ფაღარათის საწინააღმდეგო, ნარკოტიკული ანალგეტიკები) შეიძლება არ გამოიწვიოს სასურველი შედეგი პირებში, რომლებიც ღებულობენ ანტაქსონს. ამ შემთხვევაში საჭიროა ალტერნატიული პრეპარატების გამოყენება, რომლებიც არ შეიცავენ ოპიოიდებს.

ჰეპატოტოქსიური პრეპარატები ზრდიან ღვიძლის დაზიანების რისკს.

სხვა პრეპარატებთან შეუთავსებლობა არ არის აღწერილი.

განსაკუთრებული მითითებები:

აუცილებელია  ანტაქსონი მოიხსნას ქირურგიული ჩარევამდე 48 სთ-ით ადრე, როცა საჭიროა ოპიოიდური ანალგეტიკების დანიშვნა. ავადმყოფს თან უნდა ჰქონდეს ანტაქსონის დანიშნულების ბარათი, რათა მედპერსონალმა შეძლოს სწორად წარმართოს გადაუდებელი დახმარება.  ოპიოიდური რეცეპტორების ბლოკირების გადალახვის აუცილებლობის შემთხვევაში (ზოგადი ანესთეზია, გადაუდებელ შემთხვევაში გაუტკივარება) საჭიროა გამოყენებულ იქნას მოკლე მოქმედების ოპიოიდური ანალგეტიკების გაზრდილი დოზა სუნთქვისა და სისხლმიმოქცევის დათრგუნვის რისკის შესამცირებლად.

გავლენა ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვას უნარზე:

რეკომენდებულ დოზებში პრეპარატი გავლენას არ ახდენს ავტოტრანსპორტის მართვაზე და სამუშაოს შესრულებაზე, რომელიც მოითხოვს სწრაფ რეაქციებს.

შენახვის პირობები:

ინახება არა უმეტეს 30⁰C ტემპერატურაზე, ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილზე.

აფთიაქიდან გაცემა:

რეცეპტით

შენახვის ვადა:

3 წელი; არ გამოიყენოთ მითითებული ვადის გასვლის შემდეგ.

გენერიული დასახელება:

Dexamethasone, Phenylbutazone, Cyanocobalamin

მწარმოებელი: შპს "ბათფარმა“.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

კორტიკოსტეროიდების შემცველი კომბინირებული საშუალება.

შემადგენლობა და გამოშვების ფორმა:

საინიექციო ხსნარი. ორმაგი ამპულები #3.

2 მლ საინიექციო ხსნარი ა  შეიცავს:

დექსამეტაზონი   .......................................      3,32 მგ,

ფენილბუტაზონი  .....................................     375,0 მგ,

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ...................       4,00 მგ,

ნატრიუმის ჰიდროქსიდი ...........................      49,08 მგ,

ნატრიუმის ძმარმჟავა სალიცილამიდი .........      150,0 მგ,

საინიექციო წყალი  ....................................    1675,92 მგ.

1მლ საინიექციო ხსნარი ბ შეიცავს:

ციანოკობალამინი (ვიტამინი B12)  ..............        2,50 მგ,

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი ...................          2,0 მგ,

საინიექციო წყალი  ....................................       996,5 მგ.

კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი:

კორტიკოსტეროიდების შემცველი კომბინირებული საშუალება.

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

ფარმაკოდინამიკა:

კომბინირებული პრეპარატია. ახასიათებს ანთების საწინააღმდეგო, სიცხის დამწევი, ანალგეზური და რევმატიზმის საწინააღმდეგო  მოქმედება.

დექსამეტაზონი – გლუკოკორტიკოსტეროიდი, ახასიათებს გამოხატული ანთებისსაწინააღმდეგო მოქმედება:

ფენილბუტაზონი – არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალება, ახასიათებს ანთების საწინააღმდეგო, ანალგეზური და სიცხის დამწევი მოქმედება, იწვევს ურიკოზულ ეფექტს.

ციანოკობალამინი (ვიტამინი B12) –ააქტიურებს ნუკლეინის მჟავების სინთეზს.

ნატრიუმის ძმარმჟავა სალიცილამიდი ახდენს ანალგეზურ მოქმედებას, ზრდის  პრეპარატის ხსნადობის ეფექტს.

ლიდოკაინის ჰიდროქლორიდი – საშუალებას იძლევა ინიექცია გაკეთდეს უმტკივნეულოდ.

ფარმაკოკინეტიკა.

პრეპარატის კუნთებში შეყვანის შემდეგ დექსამეტაზონი სწრაფად აბსორბირდება სისტემურ სისხლდინებაში.

ფენილბუტაზონს აქვს პლაზმის ცილებთან დაკავშირების მაღალი ხარისხი, მეტაბოლური დაშლა ხდება ნელა, რაც უზრუნველყოფს ნახევრადგამოყოფის ხანგრძლივ პერიოდს.

დექსამეტაზონი და ფენილბუტაზონი აღწევენ პლაცენტაში და გამოიყოფიან დედის რძესთან ერთად.

ჩვენებები:

მწვავე დაავადებების ხანმოკლე მკურნალობა:

- სახსრების სინდრომი რევმატიული ართრიტის, ოსტეოართროზის, პოდაგრის დროს.

- ნევრიტი, ნევრალგია, რადიკულიტი (მათ შორის ხერხემლის რეგენერაციული დაავადების დროს) და სხვა.

მიღების წესი და დოზები:

ინიშნება 1 ინიექცია დღე-ღამეში ყოველ დღე ან ყოველ მეორე დღეს, არა უმეტეს კვირაში 3 ინიექციისა. მკურნალობის განმეორებითი კურსების ჩატარების დროს ინტერვალი მათ შორის უნდა იყოს არა ნაკლებ 2 კვირისა. ინიექციას აკეთებენ ღრმად კუნთებში, ნელა. პაციენტი უნდა იყოს ჰორიზონტალურ მდგომარეობაში. შპრიცით იღებენ ჯერ ა ხსნარს, ხოლო შემდეგ ბ ხსნარს. ხსნარის ტემპერატურა ახლოს უნდა იყოს სხეულის ტემპერატურასთან.

ჭარბი დოზირება:

სიმპტომები: გულისრევა, ღებინება, ტკივილი მუცლის არეში, სისხლდენა კუჭ-ნაწლავიდან, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, არტერიული ჰიპოტენზია, ღვიძლის და თირკმელების უკმარისობა, ბრადიკარდია, თავის ტვინისა და ფილტვების შეშუპება, ლეიკოპენია, აპლასტიური ანემია, გულის უკმარისობა, კრუნჩხვები, კომა.

მკურნალობა: ფილტვების ხელოვნური ვენტილაცია და სხვა სარეანიმაციო ღონისძიებები; ჩვენების მიხედვით კრუნჩხვების საწინააღმდეგო საშუალებები (მაგ: ვენაში დიაზეპამის შეყვანა); ჰემოდიალიზი.

უკუჩვენებები:

* მწვავე გასტრიტი, კუჭისა და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული;

* გულის უკმარისობა, მიოკარდიუმის მწვავე ინფარქტი;

* ფარისებრი ჯირკვლის, თირკმელებისა და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა; გლაუკომა;

* შეგრენის სინდრომი; წითელი მგლურა;

* პანკრეატიტი;

* ქრონიკული ართრიტი;

* ბაქტერიული ინფექციები;

* თრომბოემბოლია;

* ორსულობა და ლაქტაცია;

* ბავშვები 14 წლამდე;

* ხანდაზმული ასაკი.

გვერდითი მოვლენები:

თავბრუხვევა, თავის ტკივილი, ძილის დარღვევა, იშვიათად ფსიქოზი, მხედველობის, სმენისა და მადის დაქვეითება, ტკივილი მუცლის არეში, ღებინება, დიარეა, ღვიძლისა და თირკმელების ფუნქციის დარღვევა, ბრადიკარდია, არტერიული ჰიპოტონია, ორთოსტატიკური კოლაპსი, ლეიკოპენია, თრომბოემბოლია, სასუნთქი გზების შევიწროება, ანურია, იშვიათად ლოკალური ტკივილი ინიექციის არეში, მიკოზი, ციებ-ცხელება.

განსაკუთრებული მითითებები:

პრეპარატი სიფრთხილით ენიშნებათ ავადმყოფებს თირკმელების ფუნქციის დარღვევით, შაქრიანი დიაბეტით, ტუბერკულოზით, ეპილეფსიით, ფსიქიური დაავადებებით, ბრონქიალური ასთმით, ქრონიკული ბაქტერიული ინფექციებით, არტერიული ჰიპერტენზიით ან ჰიპოტენზიით, თრომბოემბოლიით.

მკურნალობის კურსის დაწყების წინ საჭიროა პაციენტის საგულდაგულოდ შემოწმება კუჭის და თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლულის, თირკმელებისა და ღვიძლის დაავადებების გამორიცხვის მიზნით:

აუცილებელია ინიექციები გაკეთდეს ღრმად, სხვადასხვა ადგილზე და სტერილურ პირობებში.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

ანოდინ-დუალის ერთდროულად მიღებისას:

- სხვა ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატებთან, ეთანოლის შემცველ პრეპარატებთან, არაპირდაპირი მოქმედების კოაგულანტებთან და ჰეპარინთან,  სულფინპირაზონთან იზრდება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტიდან სისხლდენის რისკი.

- ჰიპოგლიკემიურ საშუალებებთან ან ინსულინთან შესაძლოა ჰიპერ- ან ჰიპოგლიკემია.

- ფენითიონთან შესაძლოა გაიზარდოს უკანასკნელის ტოქსიკურობა.

- გულის გლიკოზიდებთან შესაძლოა დეგიტალიზაციის შენელება ან აჩქარება.

- ჰიპოტენზურ საშუალებებთან ქვეითდება უკანასკნელების მოქმედება.

- დიურეტიკებთან შესაძლოა დიურეზის შემცირება, ჰიპო- ან ჰიპერკალიემიის განვითარება.

ანაბოლური სტეროიდები აძლიერებენ ანოდინ-დუალის მოქმედებას. ანოდინ–დუალი აძლიერებს ბარბიტურატების საძილე მოქმედებას.

შენახვის პირობები:

სინათლისაგან დაცულ ადგილას, ტემპერატურა არა უმეტეს 25°С.

ვარგისიანობის ვადა:

3 წელი.

გაცემის წესი:

რეცეპტით.